Çözüm sürecinde bugün en kritik eşiğine gelindi. Hükümet ve( İmralı-Kandil Destekli )HDP ilk defa kamuoyunun karşısına aynı karede poz verdiler, aynı mikrofonlara konuştular.

Birçok defa yüksek gerilim hattında seyreden, zaman zaman kopma noktasına gelen ve iktidar ile Kürt siyaseti arasında adeta bir “psikolojik savaş’ın” verildiği barış görüşmeleri belki de ilk defa ete,kemiğe bürünür bir noktaya geldi.

Elbetteki bugünün zeminini hazırlayan yığınla faktör ve aktör vardır. Öcalan,Erdoğan, HDP ve Akil insanlar !

Bu bileşenler barışın en temel dinamikleridir denilebilir.

Kuşkusuz ki bugün hükümet ve HDP heyetinin yaptığı basın toplantısının işaret fişeği bundan birkaç hafta önce Öcalan’ın yazdığı 10 maddelik yol haritasının Selehattin Demirtaş’ın “hükümete ev ödevi” diye nitelendirdiği o metinler olacağı sürpriz sayılmazdı; nitekim öyle de oldu.

Daha çok felsefi derinliği olan bu maddeler şunlardı:

1. Demokratik siyaset; tanımı ve içeriği

2. Demokratik çözümün ulusal ve yerel boyutlarının tanımlanması

3. Özgür vatandaşlığın yasal ve demokratik güvenceleri

4. Demokratik siyasetin devlet ve toplumla ilişkisi ve bunun kurumsallaşmasına dönük başlıklar

5. Çözüm sürecinin sosyo-ekonomik boyutları

6. Çözüm sürecinin yol açacağı yeni güvenlik yapısı

7. Kadın, kültür ve ekolojik sorunların yasal çözümleri ve güvenceleri

8. Kimlik kavramı, tanımı ve tanınmasına dönük çoğulcu demokratik ve eşit mekanizmaların güvenceleri

9. Demokratik cumhuriyet, ortak vatan ve milletin demokratik ölçütlerle tanımlanması, çoğulcu demokratik sistem içerisinde yasal ve anayasal güvencelere kavuşturulması

10. Bütün bu demokratik hamle ve dönüşümleri içselleştirmeyi hedefleyen yeni bir anayasa.

Bu 10 madde Öcalan’ın özellikle yeni Anayasa’nın hazırlanmasında dikkate alınması için adeta sunduğu bir taslaktır da diyebiliriz.

Öcalan’ın adeta görüşmelerde bir yol haritası ve müzakerelerin çıkış noktası olarak sunduğu bu 10 maddelik metinin temelinde; bireylerin temel hak ve özgürlükleri, demokratik siyaset, kimlik tanımı ve eşit yurttaşlık ilkeleri ön plana çıkıyor; pek tabi bunların en tepesinde silahların susmasının gerekliliği en önemli şart olarak önümüzde duruyor.

Hükümet kanadının zaten en temel ilkesi de bu değil mi?

Silahlar susmadıkça ve Türkiye sınırları içinde silahlı unsurların varlığı söz konusu oldukça görüşme ve müzakere asla söz konusu olamaz dı!

Sırrı Süreya Önder’in özellikle bu noktada hükümetin tedirginliğini ortadan kaldıracak olan:” PKK’ye yakın zamanda bir silahsızlanma kongresi…” daveti oldukça kıymetlidir.

Burada dikkat çeken detay şu; özellikle PKK’dan tamamen silahların bırakılması değil, Türkiye içinde silah ve militanların bulundurulmaması istenmektedir.

Kuşkusuz ki bugün ortadoğu coğrafyasının yaşadığı bu süreçte ne Öcalan’ın örgütüne silahları tamamı ile bırakma çağrısı olur, ne de Kandil böyle bir talebe olumlu karşılık verir.

IŞİD tehdidinin Kürtler üzerinde hala varlığını sürdürüyor olması ve Kobani’de yaşanan travmanın etkileri bu denli sarsıcı iken PKK sınırdışında asla silah bırakmaz; aksine savaşın kaçınılmaz bir gereği olarak belki de daha da fazla silahlanacaktır.

Türkiye tarihinin en önemli ve en kritik aşamasına gelindiği bu noktada artık silahların sonsuza dek tedavülden kaldırılması; hiç kuşku yok ki sadece Kürtlerin değil aynı zamanda tüm Türkiye halklarının da en öncelikli isteğidir.

Yaşadığımız coğrafyada Suriye ve Irak bizler için ciddi anlamda ders çıkarılmasa gerekilen önemli gerçeklerdir, hepimiz barışa ve demokrasiye açılan bu kapıyı iyi korumalı ve taraflar daha önce defalarca tekrarlanan provokasyonlara karşı hassas ve uyanık olmalılar.

Unutulmasın ki barışı sevmeyenler ve istemeyenler kandan beslenenlerdir, hali ile kanın akması için çabalayacak olanların varlığı ciddiye alınlamlıdır.