Bu kanunun hukuk mantığının sakatlığını anlatmak hiç de zor değil. Belediye başkanlarının herhangi bir hukuksuzluğu tespit edilip kanıtlandığı zaman zaten görevden alınabiliyor.

Belediyelerin paralarını PKK’ya aktarmakla suçlanan belediye başkanlarının bu fiillerini emniyet ve savcılık kanıtladığı zaman hapse girmeleri için de bir engel yok.

Belediye başkanlarının, eş başkanların, belediye meclis üyelerinin herhangi bir dokunulmazlıkları yok, hukuk karşısında sade vatandaştan bir farkları yok.

Böyle bir kanuna gerek duyulmasının nedeni belli. Suçlamalar kanıtlanamıyor, o zaman onları görevden almak için başka bir yol bulalım.

HDP’li ve DBP’li belediye başkanları seçim bölgelerinde çok yüksek oylar alarak seçildiler. Bu bölgelerde herhangi bir seçim rekabeti, çekişmesi bile olmuyor.

HDP’li milletvekillerinin hapse atılmaları, Meclis’ten atılmalarıyla birlikte belediye başkanlarının görevden alınmaları da gerçekleşince tam bir “temizlik” yapılmış olacak.

Bu temizliğin adı, bütün Kürt siyasetinin merkez siyasetten temizlenmesi, hukuki yollar zorlanarak, temel ilkeler çiğnenerek temizlenmesidir.

Merkez siyasetin hiçbir alanında Kürtler temsil edilmedikleri zaman da hangi sonuçlarla karşılaşılacağı bellidir.

Ama tekrar seçim olacak. İki yıl sonra yerel seçim, üç yıl sonra genel seçim olacak. Ve hapiste olmayan Kürt siyasetçiler tekrar aday olacaklar ve kimsenin kuşkusu olmasının, seçilecekler.

Sonra, sıkışmış siyasi irade çözüm olarak onları da Meclis’ten ve belediyelerden atmaya çalışacak.

Normalleşmenin yoluna bu kadar taş ve engel koyduğunuz zaman hiç ummadığınız ihtimallere de hazır olmalısınız.

Siyasi irade “savaş” kararı aldığından beri, ülkenin normalleşmeden sürekli uzaklaştığını herhalde bir ara görecektir.

Her yolun bir dönüşü vardır. Dönüşü olmayan tek yol uçurumdur.