MHP Genel Başkan Yardımcısı Semih Yalçın geçenlerde Türkiye'nin terörle mücadeleye 40 yılda milyarlarca dolar harcadığını belirterek, “Terörle mücadelenin bitmesi ve ekonomi üzerindeki ağır yükünün ortadan kalkması demek; yatırımların, istihdamın artması demektir. Ekonominin düzelmesi demektir. İşsizlere iş, aşsızlara aş demektir. Emekli ve çalışan maaşlarının artması demektir. Türk parasının alım gücünün artması demektir. Aynı zamanda kardeşlik siyasetinin, kardeşlik hukukunun güçlendirilmesi demektir. İç barışın, yurt çapında huzur ve sükunun takviyesi demektir” demiş.

Günaydın!

Yıllardır bu cümleleri söyleyen Kürt siyasi hareketleri, sol ve demokrat insanlar haklıymış da MHP yeni mi anlamış Kürt sorununun ne olduğunu. Hani “Kürt sorunu yoktur! Kürt kardeşlerimizin sorunu vardır!” diyenler, MHP ve AKP’liler yeni mi anladınız bu sorunun Türkiye’nin en önemli sorunu olduğunu?

Anlaşılan öyle. Diyeceksiniz de “Geç olsun da güç olmasın!” Neyse ne? Şimdi anlamışlar ve sorunun birinci derece muhatabı olan Abdullah Öcalan’ın Meclis’e gelip konuşma yapmasını bile ister bir noktaya gelmişler. Ne güzel!

Ama tam olarak da öyle değil.

Bahçeli’nin çağrısının hemen ertesinde Ahmet Özer gibi DEM parti desteği almış bir CHP belediye başkanına kayyum atanmamış olsaydı, ya da aynı gün DEM Parti’li Dersim Belediye başkanı ile CHP’li Ovacık-Dersim belediye başkanına kayyum atanmamış olsaydı bu çıkıştan medet ummak anlamlı olabilirdi. Ama ne yazık ki bu atamalar, Bahçeli’nin bu çıkışını, ima ettiği gibi Kürt sorununu çözmek yerine Kürt sorununu iç siyasete alet edip Erdoğan’ın bir dönem daha başkan seçilmesi için yapılmış bir siyasi manevraya dönüştürmüş oldu.  

Peki ama neden? Ve neden şimdi?

Doğrusu Erdoğan, birden bire bir vizyon değiştirip gerçek bir demokrat gibi davranıp, Kürt sorununu çözüp arkasından da ekonomik refahı arttırıp topluma yayacak bir siyaset çizgisi izlese, ya da Ortadoğu’da Amerika ve Rusya ile anlaşıp, Irak’da Suriye’de, Filistin’de kavgaların bitirilmesine yardımcı olup bu ülkelerin de barışa ulaşmasını sağlasa yeniden başkan olması da mümkün olabilirdi. Ama Erdoğan’ın bu olasılıklarla ilişkisi maalesef olumsuz. Hatta tam tersi bir durumda.

Trump’la Erdoğan karşı karşıya gelirse, nasıl ki geçmişte Rahip Bronson olayında olduğu gibi Trump’ın dediği olduysa, emin olun Kürt meselesinde en azından Suriye’de yine onun dediği olacak. Bahçeli böyle bir beklenti üzerinden mi “kardeşlik” ruhunu hatırladı acaba?

TRUMP İLE ERDOĞAN KARŞI KARŞIYA GELİRSE…

Düşünsenize Hamas’a “direniş hareketi” diyen Erdoğan ile “terör örgütü” diyen Trump nasıl anlaşacaklar? Ya da İŞİD’in yenilmesini sağladığından dolayı YPG’ye müteşekkir olan Trump’la, YPG’ye “terör örgütü” diyen Erdoğan nasıl anlaşacaklar? Sadece bu sorular bile önümüzdeki günlerde Türkiye’nin Ortadoğu’da Amerika’yla papaz olacağını açık bir biçimde gösteriyor değil mi?

Bu konuya sıçramamızın nedeni ise yukarıda sorduğumuz sorulara cevaplar buralarda mı yatıyor diye. Kürt sorunu ile ilgili “açılım” ile bu olasılıklar bir biçimde ilişkili mi diye. Öyle ya eğer Trump’ın yeniden seçilmesiyle Ortadoğu’da Kürtlerin de içinde olacağı yeni gelişmeler olacaksa AKP+MHP iktidarı Türkiye’nin de masada olabilmek için Kürt meselesinde daha barışçı bir çizgiye geçmek ihtiyacı duymuş olabilir. Öcalan’a çağrı da bu vesileyle olmuş denebilir.

Öyle midir değil midir bilemeyiz. Trump’la Erdoğan karşı karşıya gelirse, nasıl ki geçmişte Rahip Bronson olayında olduğu gibi Trump’ın dediği olduysa, emin olun Kürt meselesinde en azından Suriye’de yine onun dediği olacak. Bahçeli böyle bir beklenti üzerinden mi “kardeşlik” ruhunu hatırladı acaba?

Bekleyip göreceğiz.