Tahrir Meydanı lekelendi. "Tahrir Ruhu" azap içinde kıvranıyor. Darbe şefi konuşmasını bitirdiğinde Tahrir Meydanı'ndan yükselen zafer naralarıyla, meydanı saran coşkulu sevinçle, havai fişekli kutlamalarla o meydan artık Kahire'nin ortasında kara bir leke. Bir utanç meydanı; bir yüz karası...

Mısır'ın endişeli modernleri, tweetçi gençleri muradına erdi. Ordu, Müslüman Kardeşler iktidarını darbeyle devirdi. 80 yıldır ilk defa gelen bahar bitti; Mısır'a yeniden kara kış geldi.

Kara suratlı darbe şefi darbe deklarasyonunu okurken "gençlik hareketinin temsilcisi" el pençe divan arkasında bekliyordu. Temsil ettiği gençlerin isimleri daha konmamıştı; X, Y ve Z kuşağının temsilcileri olmalıydılar. İletişim çağının bütün numaralarını öğrenmişlerdi; fevkalade yaratıcı ve zekiydiler ve otoriterleşmekle suçladıkları Mursi'nin yerine getirdikleri darbeciden pek hoşnut görünüyorlardı.

Nobel Barış Ödülü sahibi liberal(!) Baradey ceketini ilikleyip darbecinin yanında saf tutmuştu. Mursi'nin hazırladığı ve referandumdan yüzde 64 kabulle geçen anayasayı meşru bulmayan Bay Baraday, darbecilerin yapacakları anayasanın meşruiyetini hiç kafaya takmıyordu.

İç ve dış endişeliler koalisyonu 

Koalisyon bu kadarla bitmiyor. Dışarıdan ilk destek Esed'den geldi. Eski Ortadoğu'ya yeni adet gelmesinden ödü kopan Körfez monarşileri hemen onu izlediler. Avrupa Parlamentosu'nun alelacele yaptığı açıklamada "Mursi'nin halkın ihtiyaçlarına cevap vermediği", "sadece Müslüman Kardeşler taraftarlarının cumhurbaşkanı gibi davrandığı" gibi soyut suçlamaların ardından, Mursi'nin AB'nin desteğini hak etmediği söyleniyordu... ABD ise mızırdanmakla yetindi. Olup bitene darbe demeye bile dili varmadı ancak "ordunun askeri hamlesi" diyebildi.

Özetle sevgili okurlar; dün Mısır'da bir cinayet işlendi. İçerideki "endişeliler" ile dışarıdaki "endişeliler" birleşip zemini yarattılar. Medyasıyla, yargısıyla, gizli servisiyle, polisiyle, sivil bürokratıyla eski devletin bütün kurumları el ele verdi ve yüzde 52'lik bir iktidarı orduya boğdurttu.

Sorun icraatında değil, kimliğinde

TV'lerde uzmanlar konuşuyor da konuşuyor:

Mursi krizi yönetememiş... Eğer istifa edip derhal seçime gitseymiş, bütün bunlar yaşanmazmış... Keşke Müslüman Kardeşler, direnişin baş hedefi haline gelen Mursi'nin kellesini verip Müslüman Kardeşler iktidarını kurtarsaymış... Ama o da doğrusu çok hata yapmış! Daha kuşatıcı bir siyaset izlemeliymiş...

Mursi'ye karşı gösterilerin daha iktidara geldiğinin birinci ayında başladığı bilinmiyor sanki. Ve sanki şu anda dünyanın dört bir yanında iktidar koltuklarında rahat rahat oturmakta olan liderlerin hepsi de çok kuşatıcı oldukları için, hatasız bir yönetimi başardıkları için darbelere muhatap olmuyorlar...

Şu anda sadece Mısır'ın değil, bütün Müslüman ülkelerin halkları biliyor ki, Mursi'nin düşürülüşü icraatıyla değil, kimliğiyle ilgili bir mesele.

Cumhurbaşkanı Mursi, iktidara geldiğinden beri içerideki ve dışarıdaki "endişeli modernler" tarafından Mısır devriminin istenmeyen bir yan sonucu olarak görüldü. Tıpkı Cezayir'de, Türkiye'de, Tunus'ta görüldüğü gibi...

Demokrasi çok güzel, ama bir de Mursi gibilerini iktidara getirmese!

Bir yolunu bulsalar ve Ortadoğu'daki nüfusu boşaltıp oraya başka bir halk getirebilseler, bakın o zaman her şey ne kadar kolay olacak.

Bir yandan sittin senedir "İslam ile demokrasi bağdaşmaz" deyip durmak; bir yandan da Müslümanlar'ın demokratik yoldan iktidara geldiği her yerde onları olabilecek en antidemokratik yoldan alaşağı etmek ne biçim bir çelişkidir Ya Rabbi...