Belki de daha ısrarla söylemek lazım bu kimlik gerçek bir mağdur kimliktir ve mağduriyetini gidermek için ciddi bir rehabilitasyondan geçmelidir diye. Laik kimlikten sözediyorum, kendini bu kimlikle özdeşleştirmiş, Cumhuriyet okullarının tezgâhından geçerek sakatlanmış bu ülke insanından sözediyorum. Toplumsal olaylara tarihe ve toplumsal dokuya neredeyse tamamen yabancılaştırılmış bir biçimde yetiştirilmiş bu kimlik şimdi tamamen hayalî bir dünyayı referans alarak davranırken kendini de siyasetin dışına sürüklüyor.

Hayatın koşturması içinde Cumhuriyet okullarında öğretilenleri kendi özgür iradesiyle sınama şansına sahip olmayan ve bu nedenle de Cumhuriyet okullarında öğrendiği Mustafa Kemal’in söylediği, ya da onun tarafından söylenmiş olduğu iddia edilen cümlelerin merceğinden bakarak bu ülkeyi anlamaya çalışan bu kesimin “gerçek mağdur” bir kesim olduğu o kadar açık ki!

Ne 1915’ten, ne Dersim’den, ne bilmem kaç tane olmuş Kürt isyanından, ne Mustafa Suphi ve arkadaşlarının başına gelenlerden, ne komünist avlarından ve ne de gerçek kuruluş dönemi olaylarından haberdar olarak eğitilmiş bu kesimin “gerçek mağdur” bir kesim olduğu yeterince açık değil mi?

Dün, bu kimliğin siyasi temsilcisi CHP’nin, hükümetin kuracağı “Hakikatleri Araştırma Komisyonu”na katılmayacağını açıklamış olması gerçekten de hüzünlenecek bir durum. Bu kararla anlaşılan CHP (MHP ile birlikte), AKP ve BDP’yi yalnızlaştırarak, bir zaman önce kendisinin açıkça “kredi” verdiği “çözüm süreci”ni tıkamak istiyor. Böylelikle de laik kimliği yeniden biraraya getirmek, CHP’nin yörüngesinden uzaklaşmış bu kesim insanlarını ve tabii milliyetçileri de bu yörüngeye çekmek.

Bu mudur siyaset!

Bir tarafta her gün bir gencin öldüğü bir dünyayı değiştirme hamlesi var, diğer tarafta ise kendi oy tabanını konsolide etme arzusu içinde kıvranan bir siyaset eliti. Siyasetin bu kadar ilkesiz ve tamamen fayda üzerine inşa edilmesi bence ne bu kesime yakışıyor ve ne de bu kesimin temsilcisi CHP’ye.

Güçlü muhalefet

Bu ülkede gerçek bir siyaset özleyen herkes daha güçlü bir muhalefet görmek istiyor. Bunun nedeni de açık: bu kadar güçlü bir iktidarın ancak güçlü bir muhalefetle otoriterliğe evrilmeden yönetmesi mümkündür diye düşünüyor. Tabii bunları düşünürken de CHP siyasetinin daha etkin olabilmesi için örneğin barış sürecine de anayasa yazım sürecine de dâhil olmasını arzuluyor.

Ama anlaşılıyor ki bu arzuları gerçekleşmeyecek. Yani CHP’den öyle bir muhalefet partisi üretmek mümkün olmayacak. Olmayacak çünkü hâlâ bu ülkeyi kendilerinin yönettiğini ya da doğal olarak kendilerinin yönetmesi gerektiğini düşünen, hâlâ topluma tepeden bakmaya devam eden ve hâlâ toplumun genel çıkarlarıyla kendi parti çıkarlarını özdeşleştiren bir partiden bence, hani ne derler ne köy olur ne kasaba!

Hesaplaşmadan mümkün değil

Kimse kırılmasın ve alınmasın. Kendi kimliğiyle hesaplaşmadan, devlet karşısında, Kürtler, Aleviler, Süryaniler, Ermeniler, Rumlar, Çerkesler kadar ve belki onlardan da fazla mağdur edilmiş bir kimlik olduğunu anlamadıkça laik kimliğin CHP serüveniyle siyasetinin olumlu bir yere varması bence mümkün değil.

Eğer gerçekten bu kimliğin uyandırılıp bugünkü dünya ve Türkiye gerçeklerine uyumlaştırılması isteniyorsa bunun yolu yukarıda altını çizdiğim gibi kendi tarihsel geçmişini öğrenmesi, onunla yüzleşmesi temel çıkış noktasıdır.

O nedenle de bu kesim siyasetçileri içinde böyle cesur bir adımı atabilecek birileri çıkması gerekiyor. Devleti değil toplumu, faydayı değil ilkeyi, tek kimliği değil bütün mağdur kimlikleri savunan ve katılımcı bir demokrasi perspektifini benimsemiş ve bu nedenle de bu barış sürecine falan parti yönetiyor diye komplekse kapılmadan destek verecek yeni bir siyasi oluşumun bu kesim içinden çıkması gerekiyor.

Çıkar mı dersiniz?

[email protected]