OK henüz yaydan çıkmamıştı ki geçen hafta bugün yayımlanan yazımda Gezi Parkı eyleminin esas itibariyle Batılı refah toplumlarına özgü bir karakter taşıdığını belirtmiştim.

Aradan geçen yedi gün ve tırmanan olaylar kanaatimi değiştirmedi. Aksine, pekiştirdi!

Çünkü bireysel plandaki “yetti” hoşnutsuzluklarının birikmesiyle kolektif tezahüre dönüşen ve bütün gasp çabalarına rağmen de spontane niteliğini sürdüren protestolar dizisi gerek motor aktörleri, gerekse ana talepleri itibariyle muazzam bir modernite yansıtıyor.

Kamping çadırlı, sırt çantalı, İngilizce şiarlı, çevreci duyarlıklı hâl ve oluş tarzlarının da ispatladığı gibi öncülüğü şehirli, laik, sivil ve özgürlükçü bir orta sınıf gençliği üstleniyor.

Zaten istisnaları ve militanları hariç tutarsak Taksim’e, Kızılay’a, Kordon’a inenler hiçbir şekilde yoksul varoşların “ekmek ve hürriyet” pathosuyla bütünleşmiyorlar.

2013 İstanbul’undaki Çarşı ise 1979 Tahran’ındaki Bazar’la veya 2011 Tunus’undaki Kazba’yla benzeşmiyor.

Dolayısıyla, kısmi ve zahiri paralelliklerden yola çıkarak Türk Yazı’nı iki yıl önceki Arap Baharı’yla özdeşleştirmeye kalkışmak abesle iştigal oluyor.

***

ZİRA her şeyden önce ülkemizde halk iradesiyle seçilmiş meşru bir hükümet vardır.

Liderinin otoriter eğilim ve atılımlar yansıtması da bu hayati gerçeği asla değiştirmez!

Ne AKP Suriye’nin Baas partisidir, ne de Erdoğan Mısır’ın Mübarek Reis’idir!

Kaldı ki aynı hükümet ve aynı lider Kürt Sorunu gibi en temel meselede, durumdan vazife çıkartmaya yeltenen ulusalcı aveneden çok daha ileri ve demokratik bir konumdadır.

Yani, Batı’daki bazı Şarkiyatçı kalemler gibi o ulusalcı bezirgânların da Türkiye’deki tabloyu Mağrip ve Maşrık devletleriyle kıyaslamaya kalkışması hezeyanın daniskasıdır!

***

ÜSTELİK şu işe bakın ki Arap Baharı aynı Batı tarafından desteklendiğinde küplere binen ve halk muhalefetini ânında “emperyalist kumpas” diye karalayan aynı ulusalcı taife bugün Türk Yazı’na yine oradan gelmekte olan destekleri baş tacı ediyor. Sevinçten uçuyor.

Açın Ergenekon ajanı provokatörlerin Odacıbaşı sitesini; açın neo-Nazi Maocuların Karanlıkvarakparesini; açın kalpazan komünistlerin Sağ ceridesini, eylemlere el koymak için bin bir yalan üfürdükleri ölçüde bir de “enternasyonal dayanışma”dan dem vuruyorlar.

Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu? Şarlatan ulusalcıların durumu traji-komiktir!

***

FAKAT aksi kutupta da tıpkısı mevcuttur! İktidar kampında da aynı hezeyan vardır!

Hareketteki özerkliği görmek istemeyen fanatik tarafgirler yine “yabancı parmağı” ve yine “dış müdahale” keşfediyorlar. Bu da en az yukarıdaki kadar traji-komiktir!

Oysa öküz altında buzağı yoktur! Genel uzantılarıyla birlikte Gezi Direnişi pederşahi, moralist, nasihatçı ve hayat tarzına müdahil bir otoritarizme karşı toplumun ciddi bir kesimi tarafından duyulan meşru ve haklı tepkinin y-e-r-l-i tezahüründen başka bir şey değildir!

Dolayısıyla da en başta çelişkiye odak durumundaki Erdoğan olmak üzere hükümetin bunu mutlaka anlaması ve sözkonusu yönetim pratiğine hızla son vermesi gerekmektedir.

***

UNUTMAYALIM ki barışın gözüktüğü şu hayati günlerde o kan vampiri ulusalcılar kaosu tırmandırmak ve süreci baltalamak için tetiktenin bile ötesinde, aportta bekliyorlar.

“Endişeli modernler” ise elit konum yitirmenin acısıyla yedek güç oluşturuyorlar.

Dolayısıyla, sağduyulu bir liderin ve iktidarın yukarıdaki ilk adımı atması bugün ne denli elzemse, sivil, demokratik ve özgürlükçü Gezi Direnişi öncülerinin de eylemi gasp ve manipüle etmeye yeltenen busırtlanlara yüz ve fırsat vermemesi o kadar önem taşıyor.

Kurt bulanık havayı sever... Umalım ki Türk Yazı berrak atmosferle takvime geçsin!

[email protected]