Saraydaki karargâh, yani üst akıl MHP’ye ve muhaliflere birer elbise biçip dikmiş, yargı operasyonları ile her iki tarafın boyunu kısaltmaya ve elbiseye uygun hale getirmeye çalışıyor.

Mantığın bittiği yerde başlıyor, sebepleri “iyi sıhhatte olsunlar”a hamledip sorumluluktan sıyrılıyor, derinlemesine ve kapsamlı düşünmeyi ve sonuçlara varmayı beceremeyenleri gözlerini kapatıp “vay anasına be” diyecekleri bir körlüğe ve sığlığa mahkûm ediyor. Üst akla iman edenler, siyasî-ekonomik gelişmeleri komplolarla açıklayanlar dönüp dolaşıp üst akıl olmaya ve komplo-entrika üretmeye başlıyor. MHP’de liderlik tartışmasını biçimlendiren, süreçleri belirleyen bir üst akıl gerçekten mevcut; ancak MHP’nin mevcut yönetimine veya muhaliflere yakın bir yerde veya dışarlarda değil; Saray’ın şatafatlı odalarından birini mesken tutan bu aklı, bir stratejiyi izleyen ve taktik adımlarını planlayıp icra eden bir kurmay karargâhı olarak görmek daha doğru. MHP’yi tanıyan, muhtemelen içinde bir süre bulunan AK Partli politikacılar, sosyolojiyle, siyaset bilimiyle meşgul partili akademisyenler, sahanın nabzını tutan kamuoyu araştırma şirketlerinin uzmanları, iktidar medyasında MHP hakkında düzenli yazı yazan gazeteciler, uygulanan taktiklerin ağırlık merkezinde görevli Adalet Bakanlığı veya HSYK’dan yargıda sözü geçen bürokratlar, İçişleri Bakanlığı’ndan temsilciler, Cumhurbaşkanlığı’ndan ve Başbakanlık’tan danışmanlar, bu üst aklı hep birlikte oluşturuyorlar. Yaklaşık 20 kişiden meydana gelen bu üst akıl heyeti gelişmeleri takip ediyor, içerden bilgi alıyor, istihbarat raporlarını inceliyor, sürekli toplantılar yapıp durumu değerlendiriyor ve verdikleri kararları makamın onayına sunduktan sonra icrasına geçiyor. Yargı enstrümanı bugüne kadar izlenen stratejiyi uygulamakta yeterli oldu. MHP’de genel merkezle parti içi muhalefet arasında yargı üzerinden yürütülen mücadele bu karargâhın kararlarına göre şekillendi. Bu süreçte yargıdan çıkan kararların hepsini, özellikle süreci etkileyen anlamsız gecikmeleri alt alta yazın tek ortak payda olarak bu karargâhın belirlediği stratejiyi ve bu stratejiye uygun taktik adımları bulursunuz. Parti içi demokrasinin yargı kararları yüzünden işletilmemesi, fiilen bir kayyımın eline düşmüş gibi parti organlarının devre dışı bırakılması ve sorunun içinden çıkılmaz hale getirilmesi yargının kendi inisiyatifi ve kararının eseri değil; mutlaka operasyon yeteneği olan üstte bir yerlerde duran bir aklın devreye girmesi ve MHP’yi bir istikamete doğru sürüklemesi lâzım. Bu akıl ne muhaliflerin ne de Bahçeli’nin yanında, parti rekabetinde tam düşman safların yüksek bir tepesinde duran bir karargâhta sadece kendi efendisine hizmet ediyor.

O zaman bu üst aklın hesabına odaklanmak, stratejisini deşifre etmek gerekiyor.
Saraydaki karargâh, yani üst akıl MHP’ye ve muhaliflere birer elbise biçip dikmiş, yargı operasyonları ile her iki tarafın boyunu kısaltmaya ve elbiseye uygun hale getirmeye çalışıyor. Bu boy, % 10’un altına inmiş bir MHP. Bu boyu verecek pratik çözüm ise seçime birbiriyle kavgalı iki parçalı bir MHP sokmak. Gerilimi tırmandıran her hamle bu karargâhın marifeti olarak görülmeli; muhaliflerin bayramlaşmasını genel merkezcilerin basması olayını bu gözle değerlendirmelisiniz.

İktidar çıkarları açısından bu stratejinin merkezinde başkanlık sistemine geçmek veya bu iddiayı gündemde tutmak hesabı vardı. Kamuoyu araştırmaları MHP desteğinin başkanlık sistemi için yeterli olmadığını gösterince iki parçalı MHP planı öne çekildi. MHP’nin barajın altında kalacağı bir seçim, oy oranı düşse bile AK Parti’ye Meclis’te anayasayı değiştirecek gücü vermiş olacak.

MHP’nin liderlik sorunu işte bu yüzden bir MHP sorunu değil. Demokrasi, iktidarın sandıkta değişebildiği bir rejim; bu ihtimali gerçekleştirecek yegâne aktör ise fiilen MHP. Bu ihtimali engelleyen üst akıl operasyonları, MHP’nin ensesinde bir dikta rejiminin inşa edildiği anlamına geliyor.

MHP’ye sahip çıkanlar, yükselen popülariteyi ve ilgiyi yanlış yorumlamasın. Gözünü MHP’ye dikenler Devlet Bahçeli’ye bir alternatif aramıyor; onlar Saray’a, yani Erdoğan’a bir alternatif arıyor. İktidara alternatif bir gücün sahnede olması bile demokrasiyi yaşattığına, diktayı engellediğine göre siyasetin MHP’nin ayağına getirdiği fırsat kişileri bile aşıyor ve anlamsız hale getiriyor.