Seçim ortamına girdiğimiz günlerdeydi; bir mülakatta söylediklerimin yanlış yorumlanmasından ötürü oyumu HDP’ye vereceğimi yazmıştım. Şimdi seçime bir haftadan az kaldı. O zaman verdiğim kararı değiştireceğimi sanmıyordum, değiştirmedim de. Değiştirmemi gerektirecek bir sebep olmadı.

HDP’nin bağımsız aday stratejisi yerine HDP olarak seçime girmesi ve barajı geçecek kadar oy almasıyla AKP’nin ciddi kayba uğrayacağı konuşuluyordu. Bu sanki etkili oldu. Bu gerekçeyle oyunu HDP’ye vermeye niyetlenmiş çok sayıda insan olduğunu hem görüyor, hem de duyuyoruz.

Bu anlaşılır bir şey. Bütün partilerin ve temsil ettikleri siyasi çizgilerin ötesinde Tayyip Erdoğan adında bir fenomen var ülkede. Sözleri ve davranışlarıyla, ciddi bir endişe yaratıyor. Bu endişeyle birçok insan ona kaybettirsin diye bu stratejiye sarılıyor.

Ben başından beri böyle kaygılarla davranmadığımı söyledim. Ben HDP’yi HDP olarak desteklediğim için oyumu da HDP’ye veriyorum. HDP, daha önceleri başka harflerle temsil olunan (DEHAP, HADEP vb.) Kürt partilerinden biri olsaydı herhalde gene onlara verirdim oyumu: Kürtler’in eşit haklar, eşit yurttaşlık mücadelesini desteklediğim için, mazlumun yanında bulunmanın doğruluğuna inandığım için.

Ama bir süreden beri ve özelikle şu son seçim sürecinde HDP başka bir kulvara geçmeye karar verdi. Bu, demokrasiyi genişlemesine ve bütün kurumları ya da gerekleriyle hesaba alan bir düşünce (ve bir pratik) sonucunda ortaya çıkıyor. Bu nitelikleriyle doğal olarak “barış”tan yana ve barışı kurmak için yapılması gerekli olan şeyleri benimseyerek işe başlıyor.

Bazı sorular vardı: “Acaba Erdoğan’ın istediği sayıda milletvekili çıkarması için yapılmış bir manevra mı bu?” Ve “Acaba HDP seçimden sonra AKP ile koalisyon yapar mı?” Bu soruları hâlâ soranlar, sormaktan öte, “Evet, öyle! Bu bir oyun!” diyenler var. Bunlar genellikle “Kürt düşmanlığı”nı içinden atamayan milliyetçiler.

Şu kampanya boyunca, AKP- HDP ilişkisini izlemenin dünya kadar fırsatını bulduk. Herhalde AKP’nin HDP’yi baraj altında tutmaktan daha fazla önem verdiği bir iş yok; herhalde HDP’nin AKP’ye karşı beslediği en ufak bir yakınlık yok.

Bu seçimin iki önemli aktörü de zaten bu iki parti. CHP’den veya MHP’den mucize sonuçlar beklenmiyor. Ne sonuç alacakları öyle fazla merak da uyandırmıyor. Kritik soru öncelikle AKP üstünde yoğunlaşıyor. Birkaç ay öncesine kadar AKP’nin anayasa değiştirecek oranda oy toplaması AKP karşısındaki cephenin baş kâbusuydu. Şimdi bu ihtimalin bayağı zayıfladığı söyleniyor ve görülüyor. AKP oy kaybedecek. Ama ne kadar?

Kaybolacak oy, bu parti içinde iktidar dengelerini değiştirecek boyutlara varacak mı?

Türkiye’nin geleceğini en yakından ilgilendiren sorunlar bunlar. Tahmin ediyorum daha bir zaman “öyle mi olur, böyle mi olur?” diye bunları tartışacağız, çünkü 7 Haziran sonuçlarının AKP içinde bazı çekişmeleri günyüzüne çıkaracağını sanıyorum.

Öteki önemli konuysa HDP ve barajla ilgili. Bu hâlâ bir bilmece sorusu özelliğini koruyor.

Tabii yığınla anket şirketi, yığınla yüzde, yığınla tahmin. Bunların bir kısmının doğrudan doğruya ısmarlama, bir kısmınınsa yönetenlerin kendi istek ve eğilimlerini yansıtır olduğunu hepimiz biliyoruz. Dolayısıyla oralardan gelen tahminler de zihin açmıyor, tersine kafa karıştırıyor. Bu tahminler arasında HDP bazen barajın hemen altında kalıyor, bazen hemen üstüne çıkıyor.

Evet, çıkamazsa çok kötü. Bu yalnız HDP için kötü değil. HDP bu dönemde başka kimsenin telaffuz etmediği demokratik talepler sıralıyor. Kendini de o doğrultuda yapılandırıyor. Barajın altında kalmasının HDP’yi yeniden içine kapalı bir Kürt partisi olmaya yöneltmesi kuvvetli bir ihtimal. Barajın üstüne çıkması ise, birden, bu özlemlerin daha gür bir sesle telaffuz edilmesine yol açacaktır.

Dolayısıyla bu da Türkiye’nin geleceğini yakından ilgilendiren bir konu.