“Cadı avı” geleneği, Avrupa tarihinde yargılama, işkence ve yakma sahneleri ne kadar etkileyici ve akıl çelici olursa olsun aslında doğmakta olan modern iktidar veya devletin kendisi dışındaki bütün güç odaklarını bastırma, itaat ettirme ve uysallaştırma siyasetinin somut bir uygulaması olarak bilinmelidir.

“Cadı avı” denilince aklıma ister istemez okuduğum vakit ziyadesiyle etkilendiğim Robert Muchembled’nin “İşkenceler Zamanı” adlı kitabı geliyor (Çev.: Ali Berktay, Tümzamanlar Yay.: 1998). Yazar Avrupa’nın bu utanç dolu yüzyılları (1430 ile 1780 yılları arasındaki o 3,5 asır) hakkında çok ilginç ve ayrıntılı bilgiler sunuyor ve ilerlemenin, modernliğin, laikliğin, rasyonalitenin ve millî devletin Avrupa’da hangi işkence, disiplin ve itaat ettirme teknikleri pahasına gerçekleştirildiğini Fransa ağırlıklı olarak yetkin bir şekilde ortaya koyuyor.