Ahmet Altan, son kitabı “Ölmek Kolaydır Sevmekten”in bir yerinde Osmanlı ve Bulgar topçu birliklerinin karşılaşmasını anlatıyor.

Osmanlı topçu birlikleri açlıkla boğuşmalarına rağmen günlerce büyük bir şevkle çarpışıyorlar. Sonra cephe gerisinden “çekilin” diye bir emir geliyor.

Çekilme emriyle birlikte bir anda maneviyat çöküyor...

Altan’ın deyişiyle “birdenbire uykudan uyanan bir uyurgezer gibi binlerce asker aç olduklarını, uykusuz olduklarını” fark ederek büyük bir korkuya kapılıyorlar.

                                              * * *

Ben bizim bütün bir ülke olarak, aç sefil bırakılmış bu Osmanlı ordusu gibi olduğumuzu düşünüyorum. Sürekli olarak büyük bir kavga içinde olduğumuz için, ne kadar içler acısı bir durumda olduğumuzu asla göremiyoruz...

En olağanüstü şeyleri bile, normal, sıradan bir hadiseden bahseder gibi konuşuyoruz.

                                              * * *

Hükümetin emrindeki bir valinin emriyle bir avuç jandarmanın PKK ile çarpışmak üzere gönderilmesi, HDP’lilerin kendilerini canlı kalkan olarak askerler ve militanlar arasına koymaları sonucunda o gencecik çocukların ölümden dönmeleri bizi dehşete düşürmüyor.

Büyük bir iktidar oyununun piyonları olarak askerlerin hayatlarının orta yere sürülüverilmesi hiçbirimizi şaşırtmıyor. Bu ülkede kimbilir kaçıncı kez gördüğümüz bir film gibi seyrediyoruz bütün bu olanları...

                                            * * *

Bu ülkedeki bitmez tükenmez kavga hali, bütün bu bağırış çağırış, bütün bu öfke seli  içinde, toplum olarak ne kadar yara aldığımızı, bazı şeyleri ne büyük bir hızla kaybettiğimizi göremiyoruz.

Dün İspanya’nın Marbella kentinde boğularak ölen üç vatandaşımıza ilişkin haberi okuyunca bir anda irkildim. Türkiye’den İspanya’nın bu sayfiye kentine giden on kişilik sağır ve dilsiz engelli grubundan üç kişi boğularak hayatını kaybetmiş.

Ne yapmış Marbella belediye meclisi biliyor musunuz? Bu olaydan dolayı kentte üç gün yas ilan etmiş. Yabancı medyayı taradım, bizim üç vatandaşımızın ölümünden “trajedi” olarak bahsediyorlar.

                                            * * *

Her yıl bin kişinin boğulduğu, her yıl yedi bin kişinin trafik kazasında öldüğü, her yıl binlerce kişinin iş kazalarında hayatını kaybettiği ve artık bizim bütün bunları fark etmediğimiz benim ülkemin trajedisi nasıl tarif edilebilir acaba?

Geçen gün Ağrı’da olduğu gibi, üç beş oy için askerlerin hayatlarının tehlikeye atıldığı bir ülkenin trajedisi nasıl anlatılabilir?

Bu ülkedeki bitmek bilmez kavga dövüş haline bir ara verebilirsek, bir durabilirsek, biz de Osmanlı topçusu gibi, ne kadar korkunç bir durumda olduğumuzu fark edip dehşete kapılacağız...