2014 sonunda ayıpları, hukuksuzlukları, yolsuzluklarıyla veda ediyor bize ama 2015’in daha iyi bir yıl olacağına dair bir umut da vermiyor. 2014’te rüyamızda görsek inanmayacağımız olaylara tanıklık ettik.

Devletin en tepesindeki isimlerinin aile boyu yolsuzluk olaylarına karıştığını, bakan çocuklarının evlerinde milyonlarca dolarla yakalandığını, bakanların İranlı işadamlarının önüne yattığını şaşkınlık içinde öğrendik. Bundan daha ötesi herhalde düşünülemez derken, hukukun ayaklar altına alındığını, yargının yürütmeye bağlandığını da gördük.

Havuz medyasıyla gerçekleri karartmaya, doğruları söyleyenleri karalamaya çalışmaları yetmedi, dizi filmden ve makaleden terör örgütü çıkarma metodlarını yaşamamız gerekti.

RAKAMLAR YALAN SÖYLEMEZ

Doğrunun 9 köyden kovulduğu, yalanın, riyakarlığın, ikiyüzlülüğün egemen hale geldiği bir yıl oldu 2014.

Müslüman’ın Müslüman’a en büyük zulümleri yapmaya hazır olduğunu, çıkarın inancın bile önüne geçebildiğini bir kez daha yaşayarak öğrendik. ‘‘Huzur İslam’da’’ diyenlerin, ‘‘Huzur lüks markada, zenginlikte’’ diyebildiğini de duyduk.

Demokrasiden, hukukun üstünlüğünden uzaklaşan Türkiye, ekonomik alanda da hayal kırıklıkları yaşamaya başladı. Rayları olmayan trenlere milyonlarca Euro yatıranlar, saraylara milyar liralar harcayanlar Türkiye’nin büyüme hayaline de ağır bir darbe vurdu.

Rakamlar yalan söylemez. Erdoğan’ın kontrolünde olmayan bağımsız, uluslararası kurumlar yolsuzluğun gerçek bedelini tüm toplumun ödediğini ortaya koydu.

Uluslararası araştırma şirketi İngiliz Ekonomi ve İş Araştırmaları Merkezi’nin (Center for Economics and Business Research-CEBR) ‘Dünya Ekonomi Ligi’ raporu, 2013’te dünyanın 17’nci büyük ekonomisi olan Türkiye’nin, 2014’te 2 sıra birden düşerek Hollanda ve Suudi Arabistan’ın ardından 19’uncu sıraya gerilediğini ortaya koydu.

‘DEĞERLİ’NİN YERİNE ‘ÖNEMLİ’

Yolsuzluğa, hukuksuzluğa dayanan bir iktidar anlayışı, ekonomik çöküntüye yol açmakla kalmıyor, toplumun ahlakını çürütüyor, köşe dönmeyi, ne olursa olsun zengin olmayı öne çıkarıyor. Devletin tepesinden tüm kamu kurumlarına yayılan ‘‘rüşvet almak ayıp değildir’’ anlayışı hakim hale geliyor.

Çalışmak, emek harcayarak bir şeyler başarmanın yerini ‘‘Adamını bulup köşeyi dönmek’’anlayışı alıyor. Değerlinin yerini önemlinin aldığı bir toplum haline dönüşüyor Türkiye.

Ahlaki çöküntü, ekonomiden sanata, felsefeden ilahiyata kadar her alanda gerileme yaratıyor. Papa, fakirler kullanamıyor diye odasına airconditioner taktırmaz, tatile bile çıkmazken iktidarın istediği fetvaları veren Diyanet İşleri Başkanı milyon liralık Mercedes’e binmeyi içine sindirebiliyor. Yeni Türkiye, ahlaki her türlü değerin anlamını yitirdiği bir yasaklar ülkesi haline geliyor.