İnim inim ıstırmaça şu yüreğim

O kadar kolay ki ölüm kardeşim

Tanıdık Azrail’e bir selam yeter

Gömülmek yok ölmeden bilesin

Ah çekmek için değil nefesimiz

Yine boynu bükük bir gelincik solacak

Güvercinler boğazlanacak bir yerlerde

İnsan eti yiyecek akbabalar yine

Biliyorum bizimle kurtulmaz dünya

Yine de yaşamalıyız derim kardeşim

Bir elimizde yiten umut izleri

Diğerinde bir tutam umarsızlık

Geceleri yatağımızda cam kırıkları

Sabahları bizimle uyanan düş kırıklığı

Duvar yıkıntıları çökmüş omuzlarımıza

Yaşamalıyız biliyorsun alacağımız var

Yaşayamadığımız aşklarımızdan

Zindan ölüm ve kan parası olarak

Alacağımız var Mahşere bırakamam

Umut hırsızlarını anımsa bir de

Umutlarını rüyalarında ara diyorsun

Bilmiyor musun çaldılar rüyalarımızı

Onların rüyaları yükselirken borsada

Wall Street’te Tokyo’da Londra’da

Bizimkiler satıldı Rus pazarlarında

Ne izimiz kaldı şehir meydanlarında

Ne sesimiz kaldı kırlarda bayırlarda

Boynu bükük kaldı kırmızı karanfiller

Oysa çalım satıyor ortalıkta zebaniler

Hem de şeytan gülüyor dudaklarında

Varamayız o eski meydanlara

Yolda ölürüz kırık topal bacağımızla

Yorgunuz yaşlıyız vazgeç diyorsun

Olsun kardeşim topal karıncayı anımsa

Varamasak da ölürüz ya bu yolda