‘‘Komşularla sıfır sorun’’ diyerek yola çıkan AKP hükümeti, kavgalı olmadık bir tek komşu bırakmadı. Suriye, ardından Irak, bölgenin etkili ülkesi Mısır, Ankara’nın kavgalı olduğu eski dostlar.

Dış politikayı İslamcılık, İslamcılığı da Sünnilik üzerine kurmanın kaçınılmaz sonucu bu. Bölgesel güç olma iddiasında olan AKP, Mısır’daki darbeyi de, İsrail’in Gazze’deki ağır harekatını da çaresizlik içinde izlemekle yetiniyor. Dış politika adına meydanlarda Erdoğan’ın içi boş kabadayılık gösterilerini izliyoruz.Hitler’den başlayıp Birleşmiş Milletler’den çıkan kof bir dayılanma.

Katar’la el ele geliştirilen bu politika, bölgenin en acımasız İslamcı örgütünü Türkiye’nin komşusu haline getirdi. Esad’ı devireceğiz diye koca ülkenin kan gölüne dönmesine neden olanlar, etkilerini AKP’den sonra da görmeye devam edeceğimiz, bedellerini Erdoğan’dan sonra da ödeyeceğimiz bir canavarı, askeri, siyasi ve lojistik destekleriyle yarattı.

‘‘Türkmenlere gidiyor’’ denilen TIR’ların Sünni örgütlere silah taşımakta olduğu bugünkü gelişmelerin ışığı altında daha net görünüyor.

İsrail’le ilişkilerin kopma noktasına getiren gerilim, Avrupa Birliği ile kağıt üzerinde devam eden ilişki, Birleşmiş Milletler’e açılan savaşı saymıyorum bile. Erdoğan’ın çıkışları Batı’dan artık tepki almayacak gülünçlükte… Kimse dönüp cevap vermeye bile tenezzül etmiyor.

Türkiye uluslararası arenanın şaka malzemesi haline geldi açıkçası. Bir eksiği, Erbakan gibi, Kaddafi’nin çadırında fırça yemesi ama Kaddafi gittiği için böyle bir tehlike yok.

Evet, Türkiye uluslararası arenada etkisiz ve itibarsız. Bölgesel sorunların çözümünde hiçbir rolü ve etkisi yok. Daha çok sorun çıkaran bir ülke görüntüsü veriyor.

Ancak bu kof dış politikanın tek bedeli, uluslararası arenada itibarsızlaşmak olmuyor. Büyük emeklerle inşa edilen uluslararası ticari ilişkilerin çökmesi anlamına da geliyor.

Avrupa’nın krizi sırasında ortaya çıkan dış pazar açığı, Mısır, Irak, Suriye ve onlar üzerinden ulaşılan ülkeler sayesinde kapatılmıştı. Avrupa piyasası ufaktan kıpırdanmaya başlarken Ortadoğu pazarları yanlış dış politikalar nedeniyle kaybediliyor.

Sünni-Şii gerilimine dayandırılan dış politika nedeniyle petrolden milyarlarca dolar gelir elde edilen ve altyapı hamlesine girmesi kaçınılmaz olan Irak pazarı kaybedildi. Suriye’nin durumu malum. Mısır’a girmek imkansız.

Bunlara bir de Suriye’den kaçmak zorunda kalan ve sayıları artık bilinmeyen yüz binlerce mülteciyi ekleyin.

Ortadoğu pazarının kaybı, doğrudan bu bölgeye üretim yapan, ticari ilişki kuran Gaziantep, Kahramanmaraş, Kayseri gibi illeri ciddi sıkıntıya soktu. Gaziantep’te Suriyelilere yönelik tepkinin altında da daralan emek piyasasına ucuz rekabet getirmelerinden kaynaklanıyor.

P24’ün davetiyle yaptığımız İzmir, Manisa ve Denizli gezisinde ticaret erbabının dile getirdiği en büyük endişe buydu. İlk çeyrekte moralleri düzelten büyüme rakamlarının yılın geri kalanında yakalanmasının imkansız olduğu konusunda bir fikir birliği var.

İşin ilginç yanı, Anadolu Kaplanları’nı çıkaran bu illerin tamamının AKP’ye oy veriyor olması. Gezimiz sırasında detaylarını daha sonra aktaracağım bir Soma gezisi de yaptık. 301 şehit veren Soma da bile AKP’nin uzak ara birinci çıkacağı konuşuluyordu.

Her türlü değerin, ilkenin, akılcı duruşun anlamını yitirdiği, kampların kitleleri yönlendirdiği bir dönemden geçiyoruz.

Batı Anadolu gezisi, Çankaya yarışında en iddialı adayın hâlâ açık ara Erdoğan olduğunu gösteriyor. Seçimin ikinci tura kalıp kalmayacağını Batı’daki oy oranları belirleyecek. Sonra…

Sonra bineceğiz bir alamete, gideceğiz kıyamete maalesef.