Bugün kalktım,

kuş kanadı

İstanbul'a kondum...

İstanbul hala

çocukluğum ve ilk gençliğim zamanındaki gibiydi...

dolaştım

tüm İstanbul'un beni mutlu eden yerlerini...

öpüşmeyi bile beceremediğim günlerdeki heyecanlarımın

Fethi Paşa Korusu,

sevdadan ve sevişmeden zevk aldığım

Göksu deresi ve üç çınarlar,

Küçüksu plajının

-gençler varlığını bile bilmezler-

karşı yamacında kır kahvesinin yanındaki koruluk

ve heyecan, heyecan,

polis dayağını ilk tattığım Selamsız karakolu,

6. Filo'nun askerlerini Kabataş'ta denize atıp keplerini topladığımız günler

-üç keple dönmüştüm Ankara'ya-

İstanbul'un en güzel yerlerinde buluştuğum sevgililerim

ve onları hala sevgiyle yad edişim,

Ve acıyla, düş kırıklıklarıyla, hüzünle geçen

İstanbul yılları...

kocamış zamanımın İstanbulu

ve

umutlar,

sevdalar,

mutluluklar,

hasretler ve yine acılar,

yine düş kırıklıkları...

ama aklımda kalan sadece mutluluklar ve umutlar...

ben,

beni sevgiyle anmak istemeyenler de dahil,

mutlu olduğum her insanı hala

sevgiyle yad ederim...

Kuş kanadıyla döndüğüm

uzaklarındaki çilingir soframda bu gece

yine mutluyum

güzel anılarımla

ve

geleceğe yönelik umutlarımla...

"yaşamak güzel şey be kardeşim"

(27 Ekim, 2017 -Almanya)