Kılıçdaroğlu’nun Türkiye’yi yönetecek makam olan Cumhurbaşkanlığı için aday gösterdiği ammavelakin İstanbul’u yönetecek makam için tercih etmediği “Gel bakalım Muharrem” “Belediye seçimleri neden beka sorunu olsun ki?” diye konuşmuş. Bu arada kendisi “Çıkmışsın yenmiş, çıkmışsın yenmiş” sözlerinin 31 Mart’ta tekrarlanacağını düşünüyor olmalı ki, Kılıçdaroğlu’na kazan kaldırmak için diyar bucak memleketi turlamaktaymış.

***

Ben de bu sözlerini okuyunca “Zaten beka meselesini anlasaydın, Kılıçdaroğlu gibi düşük kalibreli bir siyasetçinin bile oyuncağı olmaz, CHP’nin ümidi olurdun” diye bir tweet attım.

***

Bildiğiniz üzere Demokrat Parti 1940’larda gökten zembille inmemiş, CHP’nin içinden bir muhalif kesimin harekete geçmesiyle meydana gelmişti. Aynı şekilde Mareşal Fevzi Çakmak’ın başında olduğu Millet Partisi de CHP’nin içinden çıkan ayrı bir koldu. CHP’nin tüm ülkeye, devlete hakim olduğu, başında da Kurtuluş Savaşı kahramanlarından İsmet İnönü’nün olduğu dönemlerde bu iş başarılabilmişti.

***

Celal Bayar ve Adnan Menderes “İnönü ve Peker bir sendelese de biz kolayından CHP’nin başına geçsek” diye düşünseler veya İstanbul şehri eminliği için İnönü’nün ağzına baksalar, sittin sene Türkiye çok partili hayata geçemezdi.

***

Rahmetli Bülent Ecevit’in de CHP’deki hikayesinin de hatırlanması gerekir. Genç yaşta CHPGenel Sekreteri olan Ecevit ile İnönü’nün arası 12 Mart darbe hükümetine katılıp katılmamak meselesi nedeniyle açılmıştı. Ecevit darbeye karşıydı ve genel sekreterlik görevinden istifa etti. CHP’de işler bu noktada durulmadı. Ecevit’in verdiği mücadele sonucunda İnönü genel başkanlıktan istifa ederken, kendisi 14 Mayıs 1972 yılında CHP’nin başına geçmişti.

***

Ne Kılıçdaroğlu bir İnönü’dür, ne de İnce bir Ecevit’tir artık... Sorgulanması gereken CHP’nin nasıl olup da Kılıçdaroğlu’na teslim olduğudur. Partiyi HDP’nin yedeğine çeken bu çürümeye kimsenin dur diyememesi asıl meseledir ve CHP’nin içinden dışarıya hiçbir rahatsızlık emaresi yansımamaktadır.

Yani CHP’de hiçbir hayat emaresi yoktur.