Eğer Saatli Maarif Takvimi futbol dünyasında olacakları önceden haber verseydi, eminim bugünlerde “Futbol dünyasında kasırga şiddetinde fırtına esecek” derdi. Derdi çünkü o dünyadaki çürüme, o dünyadaki kirlenme artık gizlenemez hale gelmişti. Cerahatla şişmiş çıbanın patlayacağı belliydi de ne zaman patlayacağı bilinmiyordu.

Patladı.

Sıkıp bütün irinin akması sağlanacak mı, yoksa bir miktar irin akıtılıp, çıbanın üstü bantlanıp geçiştirilecek mi?

İkisi de mümkün...

Göreceğiz.

* * *

Ancak sorun “Hangi maçta şike yapıldı, kim yaptı, nasıl yaptı” sorularının ötesine, hem de çok ötesine taşıyor.

Burada bir anı için bir parantez açmama izin verin.

1978’de dönemin ünlü bir spor yazarı ve maç spikeri o sıralar yönettiğim Politika gazetesine geldi. Önüme bir yazı koydu. Kuşkulu gözlerle sağa sola bakıp odada yalnız olduğumuzdan emin olunca fısıltı tonunda konuştu:

- Bu yazıyı benim gazete basmaz. Oku ve söyle bana: Sen basar mısın?

Okudum. Çok büyük bir kulübün çok ünlü başkanını, adını anmadan tarif ediyor ve üstü örtük bir anlatımla adamın uyuşturucu ticaretinde başrollerden birini oynadığını anlatıyordu. Milano Hilton otelinin oda numarası, o odaya dolu gelip boş çıkan valizin rengi, Atatürk Hava Limanında o valizin açılmak bir yana görevli memurlarca taşınmasına kadar bir dizi soluk kesen ayrıntı. Başkan, takım yurtdışında deplasmana giderken o kocaman, beyaz valizi mutlaka alıyor, takımla birlikte pasaport ve gümrük işlemleriyle asla karşılaşmadan yurtdışına çıkıyor ve malı (İtalya’daki, Almanya’daki, Hollanda, Belçika, İspanya’daki) ortaklarına teslim ediyordu.

Gözümü kararttım, yazıyı bastım. Ben ortalık karışacak, haber manşetlere taşınacak sanıyordum.

Çok safmışım. Tıs çıkmadı. Koca bir medya o somut kanıtlarla destekli yazıyı açıkça yok saydı.

Dahası yazıda bir adı eksik olan başkan da, kulübü de yok saydı.

Hem meraktan, hem öfkeden çatlayacağım. Ikınıp sıkınıp spor medyasında ağırlığı olan bir meslek ağabeyime sordum. Güldü:

- Bir kere o yazı hepimizin bildiklerini anlatıyor, yani bayat haber. İkincisi eğer üstüne gidilirse öyle bir fırtına patlar ki hepimizi sürükler. Boşuna bekleme herkes yok sayacak o yazıyı...

Benim ve onun gibi bu pisliklere bulaşmadığına emin olduğum birinin kopacak fırtınada neden ve nereye sürükleneceğini anlayamadım ama üstelemek de anlamsızdı. Meslek anıları arasında unutuldu gitti. Bugünlerdeki şike dalgası patlamasaydı belki ben bile anımsamazdım...

Parantezi kapatalım...

* * *

Bir futbol kulübünün başkanı, yöneticisi olmak için koca koca adamlar niye yarışır ve seçimi kazanmak için gerekirse (ki pek sık gerekiyor) mafyadan destek niye alınır?

İşlerinden başını kaşıyacak vakti olmayan büyük işadamları, beş kuruş para getirmeyen, tersine götüren, çok zaman alan kulüp başkanlığı için niye yırtınırlar?

Son paragraftaki soruyu başka türlü soracağım:

Mesela Nurettin Güven, Turan Çevik, Metin Kaya Çağlayan, Oral Çelik Malatyaspor’a, Emin Cankurtaran, Ali Şen, Aziz Yıldırım Fenerbahçe’ye, Hasbi Menteşoğlu Samsunspor’a, Behçet Cantürk Licespor’a, Cavit Çağlar Bursaspor’a neden başkan olmak istediler ve oldular dersiniz ?

Keza mesela Nuri Ergin, Gencay Çakıcı (Alaattin Çakıcı’nın kardeşi), Erol Evcil, Dündar Kılıç, Yaşar Öz, Ali Fevzi Bir, Ferda Seven, Vedat Peker (Sedat Peker’in kardeşi), Halil Havar, Sami Hoştan gibi ünlüleri küçük büyük, bilmem kaçınci küme demeden bir futbol takımının yönetim kuruluna girmeye iten sevgi nasıl bir sevgi idi ve ne sevgisi idi dersiniz?

Sorulara benden cevap beklemeyin. Ama bir yol gösterebilirim. Google’a girin ve tek tek yukarıda andığım adları yazın ve okuyun.

Keyifli bir çalışma olacak sizin için. Haydi sıvayın kolları, yumulun klavyeye...