Devlet – Komün – Demokratik Sosyalizm ve Barışın Yeniden Kuruluşu Üzerine;

Marksist avukat ve sosyolog Sayın John Holloway, klasik Marksizmin donuk kalıplarını parçalamanın artık ertelenemez bir zorunluluk olduğunu vurgular. Ona göre devrim, yalnızca devlet iktidarının ele geçirilmesiyle açıklanamayacak kadar derin bir toplumsal dönüşüm sürecidir. Devrim, yaşamın bütün alanlarında özgürlüğün örgütlenmesiyle anlam kazanır; böylece soyut bir ideal olmaktan çıkarak toplumsal değişimin bizzat kendisine dönüşür.

Bu bağlamda Sayın Abdullah Öcalan’ın kuramsal çerçevesi yalnızca yeni bir politik model sunmakla kalmaz; çağımızın karanlığını yarıp geçen özgürlük eksenli bir yeniden doğuş hattı kurar. Sayın Öcalan’ın demokratik modernite paradigması;

devlet merkezli zorunlukları aşmayı,

toplumun kendi öz gücüne dayanan örgütlülüğünü kurmayı,

kadın özgürlüğünü devrimci öz haline getirmeyi,

halkların özyönetimini toplumsal barışın zemini olarak inşa etmeyi
esas alan kapsamlı bir özgürlük haritası oluşturur. Bu paradigmanın temel taşları komün, demokratik sosyalizm ve barışın toplumsal temellerinin yeniden örgütlenmesidir. Böylece Sayın Holloway’in aradığı “başka türlü devrim” fikri soyut bir tez olmaktan çıkar; bağlamı, yöntemi ve toplumsal karşılığı tanımlı bir imkâna dönüşür.

Devletin Dönüşümü; Esnemenin Açtığı Barış Kapısı

Modern devlet, tarihsel süreç boyunca merkezileşerek özgürlük alanlarını daraltan bir yapıya dönüşmüştür. Kalıcı barış; devletin baskıcı fonksiyonlarının gerilediği, toplumsal katılımın genişlediği bir zeminde mümkün olabilir. Sayın Abdullah Öcalan, devletin tümden reddi yerine topluma doğru esneyen; yetkilerin yerelleştiği, denetimin toplumsallaştığı ve iktidarın dağıldığı bir dönüşüm çizgisi önerir.

Bu yaklaşım, Sayın Holloway’in devlet-iktidar eleştirisiyle doğrudan kesişir ve barışın devletin esneme kapasitesiyle birlikte inşa edilebileceğini gösterir.

Komün; Demokratik Toplumun Yeniden Kurucu Hücresi

Komün, hem Sayın Holloway’in “iktidarı parçalayarak özgürlüğü yayma” fikrinin somutlaşmış biçimi,
hem de Sayın Abdullah Öcalan’ın demokratik modernite paradigmasının merkezî unsurudur.

Komün;

doğrudan katılım alanıdır,

eşitlik ve dayanışmayı toplumsal norm haline getirir,

kadın özgürlüğünü ve ekolojik duyarlılığı toplumsal yaşamın temel değeri yapar.

Bu nedenle komünal örgütlenme, hem devrimin toplumsal zemini hem de barışın kurucu hücresidir.

Demokratik Sosyalizm; Barışın Kurumsal Çerçevesi

Demokratik sosyalizm, ekonomik kaynakların toplum tarafından denetlendiği; siyasetin yerellik, çoğulculuk ve katılım temelinde örgütlendiği bir model sunar. Bu yaklaşım;

otoriterleşmeyi sınırlandırır,

ekonomik eşitsizlikleri azaltır,

toplumsal dışlanmayı aşar,

barışı sürekli bir toplumsal inşa sürecine dönüştürür.

Bu noktada Sayın Holloway’in kapitalizm eleştirisi ile Sayın Öcalan’ın demokratik modernite perspektifi birleşir;
Gerçek özgürlük, devletçi ve merkezî bir yapıdan değil; tabandan yükselen demokratik toplumdan doğar.

Devrim, Barış ve Yeniden Kuruluş

Her iki yaklaşımın ortak saptaması nettir;

Devrim, bir iktidar değişikliği değil; yaşamın her alanında özgürlüğü örgütleme cesaretidir.

Bu nedenle Sayın Holloway’in değerlendirmesi, mevcut düzenin çözümsüzlüğü karşısında yalnızca akademik bir analiz değil aynı zamanda güçlü bir çağrıdır:

Özgürlüğü isteyen, düşüncesini yenilemek zorundadır.

Toplumu dönüştürmek isteyen, kendini dönüştürmekten kaçamaz.

Devrim, ancak cesaret edenlerin yolunda gerçek olur.

Bu bağlamda Sayın Abdullah Öcalan’ın kuramı, çağdaş dünya içinde devrimci cesaretin en yaratıcı ve en belirgin damarlarından birini oluşturur.

Özgürlük ve Barışın Yeni Paradigması

Devlet–toplum ilişkisinin yeniden kurulması, komünlerin toplumsal dokuyu yeniden örmesi ve demokratik sosyalizmin kurumsal çerçeveye kavuşması; hem devrimin güncelliğini hem de barışın uygulanabilirliğini belirler.

Barış; özgürlük, demokratik örgütlülük ve komünal yaşamın birleştiği yerde kurulur.
Devrim ise bu birleşmeyi mümkün kılan düşünsel ve toplumsal cesaretin adıdır.