Madalyonun iki yüzü, terazinin iki kefesi var.

Dün Türkiye'nin halini, AK Parti'nin siyaset anlayışını bu açıdan ele aldık.

Devam edelim.

Olumlu yüze baktığınız zaman Türkiye arşa yaklaşıyor.

Olumsuz yüz ise bildik ve eski otoriter tortuların üzerine yeni katmanlar eklendiğini, toplulukçu ve ataerkil siyaset anlayışının derinleştiğini gösteriyor.

Ülkedeki gelişmeleri doğru değerlendirmek iki kefeyi görmek, yerli yerine oturmaktan geçiyor.

Başbakan'ın Balıkesir konuşması, onu takip eden parti grubu değenlendirmesi, basın özgürlüğü meselesi dikkate alınırsa, ikinci yüz üzerinde özellikle durmakta fayda var.

Dün şöyle yazdık:

'AK Parti'nin yıllardır olduğu gibi bugün de makro siyasi konularda yapılması gerekenleri ustaca ve cesaretle yapıyor olması, Türkiye'nin önünü açıyor olması, benimsediği siyasi modelin, toplum-siyaset anlayışının, özgürlük fikrine bakışının aynı oranda doğru olduğunu göstermiyor…'

Bu siyasi model üzerinde duralım.

Kültürel kimlik sorunu olmayan, meşruiyetini 'toplumsal siyaset modeli'nden çok, toplumu çoğunluğu itibariyle kültürel açısından simgeleyerek temsil etmesi'nden alan muhafazakar her siyasi parti gibi AK Parti'nin de eylemlerine, zihniyetine, siyaset algısına ve tarzına egemen olan, daha önce de sık altını çizdiğimiz dört kavram var:

Hizmet, beceri, dayanışma, millet...

Siyasi iktidarın siyaset modeli ve tasavvuru, adaletçi özellikler taşıyan, yönlendirici politik tercih dozu düşük modelsiz bir hizmet fikriyle özdeş halde...

Dillendirdiği başarı öyküsü ya da ulaştığı başarı örgülü katılımı ya da toplumsal ittifakları merkez alan bir modelden çok, genel meşruiyet rüzgarıyla yoğurduğu beceriyle, becerisiyle ilişkili...

Topluma bakışının bir ayağını oluşturan sosyal politikaları alan-veren etkileşimine dayanmayan, verenin 'hüsnüniyeti'ne bağlı 'geleneksel dayanışma' ruhu ve adımlarıyla örülü...

Topluma bakışının diğer ayağı, doğrudan talep etmeyen ya da talebini iktidar seçerek yerine getiren, farklı eğilimleri olmayan, her doğru adımın herkesi doğru yönde etkilediğini varsayan 'yekpare millet' anlayışı üzerine kurulu...

Örgütlü girişimleri, kurumsal, toplumsal, kitlesel talepleri reddeden, üretimden çok tüketimi ya da koşulsuz yardımı, desteği merkez alan 'muğlak ve yukarıdan adaletçi dayanışmacılık' ile 'farklı parçalardan oluşan bir toplum tasavvurunun yokluğuna işaret eden millet' algısıyla yol almak yeni dönemde kolay olmayacaktır...

AK Parti, sadece parti değil, ona destek ve gönül veren kanaat önderleri, yazarlar, ekonomik aktörler bir eşiği atlamak durumunda.

Çoğunlukçuluk fikri, çoğunluğun ürettiği meşruiyet fikri yanına, çoğulculuğun gerektirdiği görecelilik, katılım, azınlık hali ve hakkı fikirlerini eklemek zorunda. Toplumsal, düşünsel ve fikri alanların siyaset karşısında özerk olması gerektiği 'gerçeği'ni sindirmek zorunda…

Aksi halde Türkiye'nin önünde duran iki önemli meselede yol almak sanıldığı kadar kolay olmayacaktır.

Kürt sorunu bunlardan birisidir.

Asayiş zihniyetini andırır, iktidar tekeli altında tutulan bir görüşme ve çözüm tanımı Kürt meselesinde yol almayı, 'mükemmel başlangıca' rağmen, imkansız kılar.

Keza anayasa yapım meselesi bunlardan bir diğeridir.

Ülkenin sadece sivil değil içerik ve hazırlanışıyla da geniş mutabakata dayanan ve demokratik anayasa ihtiyacı çoğulculuk ilkesi sindirilmeden yol alamaz.

Birilerinin bu eleştirilere az da olsa kulak vereceğini umalım.