Yıldıray OĞUR
Üsküdar, 1994’ten beri Refah Partisi, Fazilet, AK Partili belediyeler tarafından yönetiliyor. Ev sahipliği yaptığı Cumhurbaşkanı Erdoğan ve ailesi yıllarca oturdukları Emniyet Mahallesi’nden sonra yine Üsküdar’ın semtlerinden Kısıklı’ya taşındılar. Pek çok muhafazakâr ailenin, iş adamının, entelektüelin adresi olan Üsküdar, 15 Temmuz gecesi Köprü, Çengelköy, Bağlarbaşı, Selamiali, Acıbadem’de şehitler vermiş, darbeye en doğrudan muhatap olmuş ilçe.
2014’ten 2017’ye 2 genel, bir yerel, bir Cumhurbaşkanlığı seçimi ve bir referandum geçiren Üsküdar’ın seçim karnesi, duymak isteyene bir şeyler söylüyor.
30 Mart 2014 yerel seçimlerinde Üsküdar’da CHP’nin eski Üsküdar Müftüsü olan milletvekili İhsan Özkes 9 bin farkla belediye başkanlığını kaçırmıştı. AK Parti 30 Mart yerel seçimlerinde 156 bin, 10 Ağustos Cumhurbaşkanlığı seçiminde Erdoğan 139 bin oy aldı.
Seçmen sayısının artmasına rağmen 7 Haziran seçimlerinde AK Parti’nin oyu yine 139 bin civarında kaldı. 7 Haziran 2015’te referandumun ‘evet’ cephesindeki partilerin (AK Parti-MHP-BBP) toplam oyları 175 bini bulmuştu.
‘Hayır’ cephesini oluşturacak partilerin (CHP-HDP-SP-diğer partiler ve bağımsız adaylar) toplamı ise 176 bin.
1 Kasım 2015 seçimlerinde yine bir miktar seçmen artışından sonra AK Parti oyunu 170 bine çıkardı. MHP 34 bin oy aldı. AK Parti-MHP-BBP’den oluşan ‘Evet’ cephesinin toplam oyu 206 bine çıktı. ‘Hayır’ cephesini oluşturan partilerin toplam oyu ise 148 bindi.
Ve 16 Nisan 2017 referandumu. Seçmen sayısındaki artışa, Üsküdar Belediyesi’nin ayrıca kendi özel ‘Evet’ kampanyasını yürütmesine, Saadet Partisi de dâhil olmak üzere ortada muhafazakârlara hitap edecek bir “Hayır” kampanyası olmamasına rağmen Üsküdar sandıklarından 167.748 “Evet” oyuna karşı 191.496 “Hayır” oyu çıktı.
Evet oyları sadece 1 Kasım’da hayır cephesinin aldığı oyun 40 bin altında kalmadı, aynı zamanda AK Parti’nin son seçimde aldığı oyun da altına düştü.
Biraz da AK Parti’nin fikrî kalelerinden biri olan Fatih sandıklarına bakalım. Fatih de Üsküdar’la birlikte 15 Temmuz’un en çok şehit verilen, en büyük direnişlerinin olduğu ilçesiydi. Çoğunun merkezî sınırları içinde olan tarikat, cemaat ve vakıflar 16 Nisan referandumuna doğru “Evet” kararlarını açıklamışlardı. 7 Haziran seçimlerinde Fatih’ten 104 bin oy alan AK Parti, 1 Kasım seçimlerinde oyunu 132 bine çıkarmıştı. 1 Kasım seçimlerinde Evet cephesini oluşturan AK Parti MHP ve BBP’nin toplam oyu 153 bindi. Hayır diyen partiler CHP, SP ve HDP ise 100 bin oy almışlardı. Referandumda ise sandıklarından 127. 324 ‘Evet’e karşı 120. 500 ‘Hayır’ çıktı. Bu yine AK Parti’nin 1 Kasım’da tek başına aldığı oyun bile altında bir rakamdı...
Eyüp, yine uzun süredir AK Partili belediyeler tarafından yönetilen, sandıklardan muhafazakâr partilerin ilk sıralarda çıktığı ilçelerden biri. 1 Kasım seçimlerinde AK Parti 115.900 oyla sandıklardan yine birinci parti olarak çıkmıştı. 1 Kasım’da Evet cephesini oluşturan AK Parti, MHP ve BBP’nin oy toplamı 137 bini bulmuştu. Hayır cephesi (CHP-HDP-SP) ise 95 bin oy toplamıştı.
Yine seçmen sayısı artmasına rağmen 16 Nisan’da sandıkta neredeyse AK Parti’nin 1 Kasım’da aldığı oy kadar “Evet” çıktı; 115.399. Ama sürpriz bir şekilde 123.812 Eyüplü ‘Hayır’ deyince ilçe uzun yıllar sonra ilk defa AK Parti renklerinin dışında bir renge büründü.
İstanbul’un diğer ilçelerinin tamamında Evet oyları 1 Kasım’da AK Parti+MHP toplam oyunun altında kaldı. Ama bazı ilçelerde Evet oyları 1 Kasım’daki AK Parti oyunun bile altına düştü. Örneğin; Zeytinburnu, Bahçelievler ve Güngören. CHP’nin ağırlıkta olduğu Bakırköy, Beşiktaş, Sarıyer, Şişli’de genel seçimlerde AK Parti’yi tercih eden seçmenler referandumda fikirlerini değiştirdiler. Yine hiç MHP faktörü düşünülmezse bile ‘Evet’ler AK Parti’nin 1 Kasım oylarının altında kaldı. Ümraniye, Başakşehir, Şile, Maltepe, Kartal, Beykoz, Ataşehir, Büyükçekmece gibi ilçelerde de sandıklardan AK Parti’nin 1 Kasım’daki oyuyla ya aynı ya da küçük puanlarla üstünde “Evet” oyları çıktı.
İstanbul dışında 1 Kasım’da AK Parti’nin birinci sırada çıktığı Ankara, Hatay, Adana, Mersin, Antalya, Çanakkale, Balıkesir, Manisa, Denizli, Eskişehir, Zonguldak, Uşak, Bilecik, Artvin, Yalova, Ardahan da bu kez ‘Hayır’ dedi.
Bu illerin tamamında Evet oyları AK Parti+MHP’nin 1 Kasım oylarının epey altında kaldığı gibi, Ankara, Denizli, Uşak, Balıkesir, Çanakkale, Artvin, Bilecik, Zonguldak’ta ‘Evet’ler 1 Kasım’da AK Partinin aldığı oyun ya altında ya da seçmen sayısı farkıyla açıklanabilecek kadar az sayılarla üstünde kaldı.
Sadece bu büyük şehirlerde değil, AK Parti’nin tarihsel olarak güçlü olduğu, bölge olarak en yüksek oy oranının çıktığı Karadeniz’de de ilginç sonuçlar vardı. Yüzde 60’ın üzerinde Evet diyen bölgenin şehir merkezlerinde bambaşka sonuçlarla karşılaştık. Örneğin yüzde 61 Evet oyu çıkan Giresun’da şehir merkezi yüzde 51’le “Hayır” dedi. Yüzde 61 “Evet” diyen Ordu’nun şehir merkezi de yüzde 52 ile “Hayır” dedi. Yüzde 63 “Evet” diyen Samsun’un iki merkez ilçesinden Atakum yüzde 53.5’le “Hayır”, İlkadım yüzde 44’le “Hayır” dedi. Yüzde 57.75’le Evet diyen Sinop merkezde yüzde 62 Hayır çıktı. Yüzde 66 Evet çıkan Trabzon’da şehir merkezinden yüzde 41 Hayır çıktı.
Bursa, Kocaeli, Burdur gibi ‘Evet’ çıkan şehirlerin merkezlerinde Hayır çıkarken, yine yüksek oranlarda Evet çıkan Sakarya, Bolu, Kastamonu, Isparta, Çorum gibi illerin de merkezlerinde şehrin ortalamasının epey üstünde ‘Hayır’ oyları dikkat çekti.
2002’de çevreden merkeze gelmek, orta ve üst sınıfa yükselmek isteyen kesimlerin sesi olarak ortaya çıkan AK Parti açısından bu referandum sonuçları, partinin seçmen profilinin şehirlerden taşraya doğru kaydığının, orta sınıflarla ilişkisinin zayıflamaya başladığının, kendi 15 yılının eseri olan şehirli muhafazakâr kitleleri ikna etmekte zorlandığının ilk işaretleri. Daha önceki işaret 7 Haziran 2015 seçimlerinde verilmişti. AK Parti’yi yüzde 40’ların üzerine çıkarıp tek başına iktidar yapan, yeni sistemle yüzde 50’lerin üzerine çıkararak Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ilk turda sonucu belirleyebilecek bir seçmen kitlesinin kafası biraz karışık ve parti aidiyeti zayıflamış görünüyor.
Tabii ki bütün oylar eşit ve değerli. 1 milyon 300 bin oy farkı, büyük bir fark. Hâlâ Türkiye’nin her yerinde ve her sınıfında rakipleriyle kıyaslanamayacak kadar güçlü bir desteği olan bir parti var karşımızda ama trendler değişmeye başlamış görünüyor.
Ve tabii ki referandumlarda yüzde 50’nin bir oy üzerini bulmak önemli. Hukuki meşruiyet açısından bunda hiçbir sorun yok. Evet, Britanya, AB’den çıkma kararını daha düşük bir farkla aldı. Ama bu referandumun Brexit’ten farkı ortada vatandaşlara sorulmuş tek bir soru değil, oylanan 18 maddelik bir paket olması.
Ve bu sistemi tümüyle değiştirecek 18 maddeye ya da maddelerin bazılarına, içinde AK Parti seçmenlerinin de olduğu, yüzde 49 “Hayır” dedi.
Hem siyaseten meşruiyet sorunlarını çözmek, toplumsal uzlaşmaya katkı yapmak hem de daha pragmatik bir gerekçeyle iki yıl sonraki ilk başkanlık seçimlerinde yüzde 50 çıtasını daha kolay yakalamak için iktidar, “Hayır” diyenlerin bu paketle ilgili hassasiyetlerinin bir kısmını, yüzde 51’in onayını almış ana gövdesini bozmadan, paketle ilgili Meclis’ten çıkarılacak uyum yasalarında karşılayabilir.
Seçim kanunlarını demokratikleştirmek, barajı düşürmek ilk akla gelenler. Ama örneğin tek adam rejimi eleştirilerine karşı Meclis’in denetim gücünü artırmak için Cumhurbaşkanı’nın atayacağı bakanların Meclis komisyonlarında mülakata alınması ve onaylanması, bakanların ABD’deki gibi Meclis’teki komisyonlara çağrılıp sorulara cevap vermesi, üst düzey sivil, asker bürokrat ve diplomat atamalarında yine Meclis’in mülakat ve onay makamı olarak yetkilendirilmesi gibi (ki yüzlerce üst düzey sivil ve asker bürokratın terör örgütü üyesi olarak hapiste olduğu bir ülkede bu seçimin daha ince eleyip sık dokunarak yapılmasının gerektiği açık) zaten paketin ana amacı olan bürokratik vesayeti ortadan kaldırmasına hizmet edecek rötuşlar yapılabilir. Bu aynı zamanda hem içeriye hem de dışarıya verilmiş bir uzlaşma ve demokratikleşme mesajı olarak okunur.
Yani atı aldıktan sonra Üsküdar’da biraz dinlenip, muhasebe yapıp, yola öyle devam etmekte fayda var...
Yazarlar
-
Yıldıray OĞURSessizlik neden en büyük tehdittir? 25.06.2025 Tüm Yazıları
-
İbrahim KahveciHer şey yolunda ise bu fahiş faiz nedir? 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mümtazer TÜRKÖNEDış Cephe ateş altında iken İç Cephe ne durumda? 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
İsmet BerkanFatih Altaylı’yı hapse atacağız diye hukuku dibine kadar zorladılar 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Fehmi KORUSaldırılarla İran’a ‘‘Ölümlerden ölüm beğen’’ denildi 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Y. YılmazFıkra gibi ülke ama gel de gül! 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Alper GÖRMÜŞDoğru, ülke güvenliği demokrasisiz de sağlanabilir fakat bunu durmaksızın tekrarlamakta bir sorun va 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BULAÇSavaşın meşruiyeti ve ahlaki üstünlük meselesi 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Fehim TAŞTEKİNİran'ın zor seçimi: Topyekûn savaş ya da taksitle ölüm 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mustafa KaraalioğluYeryüzü artık bir Vahşi Batı… 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Ali ALÇINKAYA"Masada Milyonlar Var;"Barış, Özgürlük ve Demokratik Toplum İçin Örgütlenmeliyiz 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
İlker DEMİRİDAMCI İRAN, SOYKIRIMCI İSRAİL DEVLETİ Mİ? 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Akdoğan ÖzkanWashington’un İran takıntısının şifreleri 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cihan AKTAŞTahran bir kez daha bombalanırken 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet TIRAŞUCUBE SİSTEM CEHENNEMİ… 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Hakan AKSAYRusya, Suriye’den sonra İran’ı da kaybedebilir 22.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BAYRAMOĞLUKürt meselesinde CHP’nin yakın dönem öyküsü 21.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cafer SolgunDevlet “devletimiz” olur mu? 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Hasan Bülent KAHRAMANTürkiye için bir fırsat: CHP’de yeni kuşak siyaseti 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Figen ÇalıkuşuÖcalan İsrail için ne dedi? 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet ALTANBasın Tarihi: Neo-Mussoli’nin “Havuz Medyası” 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Çiğdem TOKERZeytin ağaçları ve şirketokrasi 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Akif BEKİBahçeli'ye muhalefet ikna oldu da ortağı olmadı mı? 19.06.2025 Tüm Yazıları
-
Erol KATIRCIOĞLUYeni milliyetçilik ve Öcalan 19.06.2025 Tüm Yazıları
-
Elif ÇAKIRNihai hedef Türkiye mi? 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit AkçaySıcak yaz 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mensur AkgünOyun içinde oyun… 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cansu ÇamlıbelCHP Grup Başkanvekili Gökhan Günaydın: CHP anayasa değişikliği masasına oturmayacak, öyle bir komisy 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Aydın SelcenDemokrasiye giderken cumhuriyetten olmak 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Gökhan BACIKTürkiye ne yapmalı? 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mücahit BİLİCİModern katil 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Bekir AĞIRDIRMHP’nin yeni anayasa hamlesi, köklü bir rejim düzenlemesini mi işaret ediyor? CHP ne yapmalı? 16.06.2025 Tüm Yazıları
-
Murat BELGEDaha kötüsü her zaman mümkün 16.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mesut YEĞENBaas’tan ve İslamcılıktan Sonra 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Vahap COŞKUNÖzgür Özel’in İmtihanı 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Eser KARAKAŞSiyasetin (ve biraz da ceplerin) finansmanı, yasalar, AKP ve CHP 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali TürerBOŞ UMUT, SONU HÜSRAN 12.06.2025 Tüm Yazıları
-
Taha AkyolHer 4 liranın 3’ü faize! 11.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ahmet TAŞGETİRENAKP ahlâkî üstünlük mü kazandı? 10.06.2025 Tüm Yazıları
-
İlhami IŞIKBarış süreci için en büyük tehlike nasıl Türkiye’nin iç barışının bozulması oldu? 9.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mahfi Egilmezİnsanlar Olmayan Parasını Nerelere Harcıyor? 9.06.2025 Tüm Yazıları
-
Murat SevinçEşitlik korkusu ve 12 Eylül darbesinin büyük zaferi 4.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit KARDAŞBir anayasa inşa süreci deneyimi: Yeni Anayasa Platformu (YAP) 4.06.2025 Tüm Yazıları
Yorum yazarak yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan yorumlardan Marmara Yerel Haber (marmarayerelhaber.com) hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Yazarın Diğer Yazıları
21.06.2025
18.06.2025
16.06.2025
15.06.2025
11.06.2025
8.06.2025
4.06.2025
2.06.2025
1.06.2025
26.05.2025