Eyyyyy Cumhurbaşkanı!.. Biz unutmadık, siz de hatırlayın. Hatırlayamıyorsanız ya da hatırlamak istemiyorsanız hatırlatırız.

Demokrasi kültürünüzün sınırlarını yansıtan bir tartışmaya girmiş ve “Sandık demokrasidir” buyurmuştunuz. Kendi partiniz içinden sessiz itirazlar geldi. Gazetecilere yazmamak koşuluyla fısıldanan itirazlar; “Bizimki yine saçmaladı ama yapılacak bir şey yok ki…” yollu yakınılar filan…

Konumu gereği partinizin dışında sayılması gereken dönemin cumhurbaşkanı Gül de kendi demokrasi kültürünün sınırları içinde size cevap verdi. “Demokrasilerde sandık önemlidir. Ama demokrasi sandıktan ibaret de değildir” dedi. Kuzey Afrika gezisi sırasında, taa oralardan Cumhurbaşkanı’na ve bizlere cevap yetiştirdiniz. Hem de kendi bilgisinin ve kültürünün doğruluğundan hiç kuşkusu olmayan bir otorite edasıyla. Cevabınızın özü özeti, “Demokrasi sandıktır ve sandıktan ibarettir”den ibaretti…

Hatırlıyorum, gazetede arkadaşlarımızla sohbet ederken, kendi adıma “Tartışmayı uzatmanın anlamı yok. Bu bir siyasal kültür sorunu ve şimdilik tedavisi mümkün değil” deyip, kalemimin ucunu başka konulara çevirmiştim.

Yeniden aynı konuya döneceğimiz aklıma gelmemişti.

Meğer dönecekmişiz.

***

Eyyyyy Cumhurbaşkanı!..

İstanbul Üniversitesi Rektörlüğü’nden söz ediyorum.

Söyleyin bakalım:

Siyaset sandığı demokrasi ise ve siyasal meşruiyet sadece sandıktan çıkmakla mümkün ve sınırlı ise, akademik sandıktan çıkmak nedir?

Sanırım biliyorsunuz, Türkiye’nin en eski, en gelenekli ve en büyük üniversitesinde seçilmiş rektör, süresine daha bir yıl varken istifa edip sizin partinizden (Düzeltiyorum: Siz anayasaya göre tarafsız olduğunuzdan partiniz artık yok. O rektör sizin eski partinizden) milletvekili adayı oldu.

Bu durumda ister istemez İstanbul Üniversitesi’nde rektör seçimi yapıldı ve 3 bin dolayında akademisyenin oy kullandığı seçimde oyların yarısına çok yakınını Raşit Tükel aldı. Ona en yakın oy alan profesör ile arasında 300 oy var.

Yani akademik sandık söyleyeceğini açık seçik söylemiş durumda.

Yasa gereği en çok oy alan 6 aday YÖK’ün önüne gidiyor. Orada adaylar üçe indiriliyor; sıralanıyor ve son ve kesin kararı vermek üzere size sunuluyor. YÖK denen kurum varlığını 12 Eylül cuntasının dar ve sığ kafalı generallerinin, her türlü denetimin devletin elinde bulunmasını ülke yönetmenin “olmazsa olmaz” sanmalarına borçlu bir saçma kurum. YÖK’te yuvalanmış zatların önlerine gelen altı rektör adayını nasıl bir terazide tartıp, hangi ölçütlere vurup yeniden sıraladıklarını bilmiyorum. Bilmek için çaba harcamaya da değer bulmuyorum. Onlara “Beyler, Cumhurbaşkanı’na yolladığınız üç rektör adayını sıralarken Raşit Tükel’i ikinci sıraya indirip, ikinci sıradakini ilk sıraya yerleştirirken ne düşündünüz” ya da “Bir şey düşündünüz mü” filan gibi sorular sormaya niyetim yok.

Ama size birkaç sorum var.

***

Eyyyy Cumhurbaşkanı,

“Demokrasi sandıktır ve sandıktan ibarettir” buyurmuştunuz. A-ha işte önünüzde akademik sandık var ve içinden Raşit Tükel diye bir profesör çıktı.

Ne yapacaksınız?

Hâlâ eski görüşünüz ve yargınızda ısrarlıysanız önünüzde iki seçenek var:

Birincisi: Yine “Demokrasi sandıktır” der, YÖK’ten gelen saçma sapan sıralamayı elinizin tersiyle bir yana itip Raşit Tükel’i İstanbul Üniversitesi’nin rektörü olarak ilan edersiniz…

İkincisi: “Ben demokrasi derken siyaset sandığını kastettim. Akademik sandık demokrasi demek değildir. Hem zaten demokrasi diye içinden benim çıktığım sandığa denir. Ne yani, sandıktan Kılıçdaroğlu ya da Demirtaş filan çıksa ona da demokrasi mi diyeceğiz” gibi bir dizi cümle kurarsınız. Raşit Tükel rektör alarak atanmaz ama hiç olmazsa bize birkaç gün idare edecek kadar keyifli bir “eğlencelik” çıkar.

Sakın topu YÖK’e atıp “N’apayım benim önüme bir liste geldi. Oradaki ilk adayı atadım” filan gibi bezirgân kurnazlığına sapmayın. Durup dururken kargaları güldürmenin âlemi yok…