Türkiye’nin ABD’den 15 Temmuz faşist darbe girişiminin şefinin iadesini isterken, FETÖ mensupları tarafından organize edilmiş, onlarla içli dışlı adamlardan oluşan bir mahkeme tiyatrosuyla karşılaşmasına şaşmak gerekir mi? Meseleye ‘uluslararası hukuk, evrensel adalet ilkeleri, demokratik değerleri savunmak’ gibi ilkeler etrafından bakıyorsanız, ABD’nin de bu açılardan bakmasını bekliyorsanız şaşırabilirsiniz fakat böyle bir ABD yoktur, hatta seçimle işbaşına gelmiş Trump’la dahi iktidarını paylaşmak istemeyen ABD’nin gerçek ‘iktidar elitlerinin’ kirli siyasetinin hâkim olduğu bir devlet söz konusudur.

ABD’nin uluslararası operasyonlarının belli bir maksadının olduğu, bunu gerçekleştirmek için de çeşitli araçlar kullandığı bilinmektedir. ABD operasyonlarında kullanılan araçların başında ‘hedef ülkenin’ siyasi bakımdan ‘istikrarsızlaştırılması’ öncelikli siyasetlerden biridir. Bu yolla o ülkenin devlet mekanizması işlemez hale getirilerek, o ülkeden talep edilenlerin yerine getirilmesi, bir anlamda ‘diz çöktürülüp’ beklentilerin karşılanması istenir.

Hedef ülke

Hedef ülkeden beklenenlerin yerine getirilmediği durumlarda, operasyonlar yoluyla siyasi istikrarsızlık meydana getirilmesi konusunda kullanılan araçlar arasında öğrenci ve gençlik hareketleri organize etmek, sabotaj ve suikastlar yapmak, sağ-sol çatışmasından etnik veya mezhepsel çatışmalara dayalı iç savaş stratejilerini devreye sokmak gibi, dünyanın çeşitli bölgelerinde uygulamaya soktuğu maalesef birçoğunda netice aldığı pratikler vardır. “Bunları yapmak için, çatışma eksenlerini üretmek, kamuoyu oluşturmak üzere çeşitli sivil görünümlü kuruluşların, aydınların, medya mensuplarının, muhtelif biçimlerde ilişki kurulmuş etkili aktörlerin devreye sokulduğu görülmektedir. Bu unsurların devreye sokulması elbette anlık bir çalışmanın sonucu değil uzun dönemlere yayılan normal görünen ilişkiler içinde çeşitli özel çalışmaların marifetiyle hazırlanmaktadır.”

Soğuk Savaş sürecinin, ABD’ye sunduğu geniş bir imkân daha doğrusu kullanım alanı söz konusudur. Türkiye başta olmak üzere birçok müttefik ülke, Soğuk Savaş çerçevesinde ABD’ye devletin bütün katmanlarını açmış bulunmaktadırlar. Nitekim ABD, başta NATO müttefikliği içinde Türk ordusunun birçok alanına sızmış, o dönem içinde orduyu Türkiye’nin demokratikleşmesine karşı operasyonel bir araç olarak kullanagelmiştir. Menderes’e, Demirel’e, Özal’a karşı yapılan tehdit, müdahale ve darbelerin en kanlısının 15 Temmuz’da Cumhurbaşkanı Erdoğan’a karşı sahneye konulmasına buradan bakmak gerekir.

Ekonomiye saldırmak

ABD’nin operasyonel araçlarının en önemlilerinden birinin ekonomi olduğunu asla gözden uzak tutmamak gerekir. Bugün ekonomik piyasalarda yaratılmak istenen dalgalanmalar, döviz fiyatlarıyla ilgili spekülasyonlar analiz edildiğinde aslında bir türlü siyasi istikrarsızlık yoluyla sarsıp, boyun eğdiremedikleri Türkiye’ye karşı ekonomi aracını devreye soktuklarını görülecektir.

ABD’de sahneye konulan mizansenin doğrudan bu operasyonel ekonomik araç olduğunu anlamak zor değildir. Türk bankalarına dönük suçlamaların maksadı ABD Doları kullanılmadan bölgesel bir dış ticaretin genişlemesinden duyulan endişenin yanında, ekonomik bakımdan reel sektörü dünyanın en yüksek düzeyde büyüyen üç ekonomisinden birine sahip olan Türkiye’nin önlenemez yükselişine yönelik bir engelleme girişimidir.

ABD’nin en büyük gücü doların uluslararası ekonomik değer ölçütü olması konumudur. “Dolara bağımlı olmayan bir dış ticaretin Rusya’dan, Çin’e, Hindistan’a kadar uzandığını düşünün, bu ABD için ne anlama gelir? Sanırım Türkiye İran’la başlattığı bu süreci Hindistan’a, Çin’e kadar uzatacak tehlikeli bir işin içinde görülmüştür ve cezalandırılmak istenmektedir.” Ortadoğu politikasında ABD’ye rağmen hareket eden Türkiye’nin ‘ekonomik güç’ olması onlar için ne anlama gelmektedir!