“Doğal yargıç” veya “tabiî hâkim” hukuk devletinin en temel vazgeçilmezlerinden biridir. “Özel mahkeme” veya “istisnaî yargılama” gibi kontrole ve yönlendirmeye açık cezalandırmaların tam aksini evrensel bir hukuk prensibine çevirdiğiniz zaman karşınıza bu kavram çıkıyor.

Ortada bir suç veya suç iddiası varsa, dava normal yollarla hangi mahkemeye gidecekse, yargılama orada yapılmalıdır. O suç için yeni bir mahkeme kurmanız, sırf o dava için özel bir yargıç atamanız hukukun peşinen ihlal edilmesi demektir. Takrir-i Sükûn kanunu ile işe koyulan İstiklâl Mahkemeleri, 27 Mayıs’ın Yassıada Mahkemesi ve 12 Eylül’ün talimatla yargılama yapan sıkıyönetim mahkemeleri doğal yargıç prensibine uygun yargılama yapmadıkları için büyük zulümlere imza atabildiler. Doğal yargıç hata yapmaz mı? Elbette bazen yapabilir, ancak hukuk sistemi bu hataları da düzeltecek yollar öngörür. Ancak doğal olmayan yargıç hata yapmak, hukuku yok etmek için oradadır; hatalarının telafisi de mümkün değildir.

Sulh ceza mahkemeleri ile ilgili yeni düzenlemenin tek amacı var. Başbakan’ın tanımladığı şekilde ve kapsamda suç ve suçlu ihdas etmek. Bu mahkemeler, Başbakan’ın dilinden düşürmediği “paralel yapı”ya bir kulp takmak için yeni düzenleme kapsamına alındılar. Açık delil Başbakan’ın Ordu’da söyledikleri. Emniyet Genel Müdürlüğü Terörle Mücadele Daire Başkanlığı’ndan gönderilen genelge, bu mahkemelerin bakacakları dosyaları oluşturmak, yani delil icat etmek içindi. Başbakan ikisini de açıklıkla dile getiriyor. Hem bu delillerin toplandığını belirtiyor hem de bu mahkemelerin “paralel yapıyı yargılama” görevini tanımlıyor.

Bizim bir tek doğal yargıcımız var. Herhangi bir suçun işlenmesine de gerek yok. Doğal yargıcımız suçu tanımlayacak, suçluları ilan edecek, hükmü kesecek. Savcılar ve yargıçlar ise seyredecek. Başbakan’dan bahsettiğimi söylememe herhalde gerek yok. 17 Aralık’tan bu yana her davaya bakan hem savcı olup iddiaları sıralayan hem de hükmü veren o. Verdiği hükmü onaylamayan bir karar çıkarsa, Başbakan kamuoyunun karşısına çıkıp yanlışı hemen düzeltiyor. En son böcek soruşturmasında “Doğal Yargıç”ın hükmüne aykırı karar verip, sanıkları serbest bırakan mahkemeye neler dediğini hatırlayın. Yolsuzluklar mı? Sıkı bir şekilde kapalı tutulan dosyalardaki delillere, halkın dizi filmi izler gibi peş peşe dinlediği ses kayıtlarına rağmen böyle bir şeyin olmadığına inanmak zorundasınız. Tersine bu “iftiralar”ı gündeme getiren “hainler”, “alçaklar”, “komplocular” ise daha yargılanmadan infaz edilmiş durumda. Paralel yapı mı? Bugüne kadar tek bir delil bulunmamış olsa da, birkaç ruh çağırma seansı daha yaparsak varlığını belki de kanıtlayabiliriz.

Yalnız yolunda gitmeyen çok şey var. Başbakan’ın hem savcı hem de yargıç olarak verdiği kesin hükümlere kimse uymuyor. Koskoca devlet aparatı -kanunsuz emre uymayanlara sürgün tehdidi var iken bile- tek bir delil icat edemiyor. Başbakan’ın “yakında açıklayacağız” vaatleri boş çıka çıka, tutmayan dizi filmlerin fragmanları gibi artık izleyici toplayamıyor.

Diyorsunuz ki koskoca bir Başbakan; elbette bir bildiği olmalı. Vizyon Belgesi’nde vurguladığı “Cumhurbaşkanı olursam hukuk devletini geliştireceğim” vaadini ciddiye aldıysanız hata edersiniz. Başbakan, yılların birikimini, karizmasını, arkasındaki halk desteğini ve cumhurbaşkanlığına sıçrama çabasını çaresizlik içinde tüketmekle meşgul. Doğal yargıç misali hüküm vermesi de bu yüzden. Diken battığı yerden çıkar. Başbakan, yolsuzluk davalarının kamburunu, yargıyı zapt u rapt altına alarak gizlemeye ve şahitleri suçlu ilan ederek kendini temize çıkarmaya çalışıyor. Doğrusunu isterseniz beceremiyor. Asa henüz elinde iken yapabildiği bundan ibaret ise sonrasını varın siz düşünün. Cumhurbaşkanı seçilirse, artık mühür elinden alınmış olacak, hükmü kalmayacak; seçilemezse otoritesi de karizması da darmadağın olacak. Demek ki emri altındakiler zaman kazanmaya ve durumu idare etmeye çalışıyorlar.

Biz de öyle yapalım: En doğal yargıcımızı ciddiye almaktan vazgeçip, işimize gücümüze bakalım.