Son dönemde terörle mücadele bağlamında yaşanan gelişmeler içeride ve dışarıda PKK aleyhine bir durum üretti. Yapılan yorumlar, verilen tepkiler devletin haklılığını ve durumun kaçınılmazlığını ortaya koyuyor. Özellikle sınırötesi hava operasyonu, uluslar arası camiada 'haklı ve meşru' bir müdahale olarak algılandı.

Türkiye içinde yapılan değerlendirmelerde de genel olarak gelinen sürecin faturası genel kanlı eylemleri sebebiyle PKK'ya kesiliyor. Seçimin hemen ardından yeni bir sayfa açılmış, yeni anayasa beklentisiyle iyimser bir hava oluşmuştu. Demokratik açılım bağlamında önemli rahatlamalar sağlayan hükümetin sorunun nihai çözümüne yönelik kararlılık ortaya koyduğu böyle bir ortamda PKK'nın yeni bir kalkışma başlatması, herkesim tarafından büyük bir 'sabotaj' olarak görülüyor. PKK'nın terör üzerinden dayatmayla netice alma stratejisi bu kez duvara çarptı. Terör örgütü yanlış hamlesiyle hem çözümden yana olan aydın kesiminin tepkisini çekti, hem de bölgede oluşturmaya çalıştığı otorite kurma, psikolojik üstünlüğü ele geçirme çabaları devletin müdahalesiyle etkisizleşmeye başladı. Bölgede toplum kesimleri üzerinde terör estiren örgüt, son günlerde 'psikolojik üstünlüğü' tamamen yitirmiş durumda.

Herkes görüyor ki, PKK'nın eylemleri tırmandırmasının sebebi Kürt meselesine yönelik sürecin yavaşlaması, gelişmelerin tıkanması değil. Tam aksine yeni anayasa çalışmaları, süreci hiç olmadığı kadar hızlandırdı.

Örgüt, hem dayatmayla maksimum neticeler alınmasını sağlamaya çalışıyor, hem de kendi dışında gerçekleşecek bir iyileşmeden tedirgin oluyor, süreci sabote etmeye çalışıyor. Yeni anayasada meselenin hal yoluna konulma ihtimali, örgütü büyük bir paniğe sevketmiş durumda.

Örgüt, her zaman olduğu gibi şu anda da "Kürt meselesi ne olacak" diye düşünmüyor, "ben ne olacağım" diye kaygılanıyor. Bütün Kürt meselesini Öcalan'ın kurtulmasına ve örgütün meşrulaşmasına indirgeyen bu anlayış, iflasın eşiğine gelmiş görünüyor. Kürt sorunu üzerinden örgüt üyeleri kendi camiası içinde bir imtiyaz ve statü kazanmış durumdalar. Şu anki mücadele, bu imtiyazı ve statüyü nasıl koruyacakları, sorun çözülürse kendilerine nasıl bir konum üretecekleri... Sorunla kendisini özdeşleştirenler, çözümü de kendi istikbali ile özdeşleştirmiş haldeler. Artık çözüm denilince, kendilerinin ne olacağını kastediyorlar.

PKK'nın duvara çarpan ikinci hamlesi, şehir merkezlerine yönelik terör eylemlerinin daha yapılmadan tepki çekmiş olmasıdır. Bilindiği gibi sivillere yönelik eylemler yaptığı zaman örgütün kamuoyundaki algısı telafi edilemeyecek şekilde bozuluyor, örgüt kendi sempatizan kitlesine bile durumu izah edemiyor. Bu yüzden de TAK gibi taşeron örgütler üzerinden 'sivillere yönelik eylem' kozunu oynuyor. Nitekim hafta içinde TAK bir açıklama yaparak turistlere ve sivillere saldırabileceğini ilan etti. Kamuoyunda oluşan tepkiler, PKK'nın bu ikinci hamlesinin de tam tersi etki yapmaya başladığını gösteriyor. Nitekim BDP milletvekilleri Önder ve Kürkçü, TAK'ın açıklamasının ardından "Bu yönelim sadece sivilleri ve turistleri değil, Türkiye'deki bütün hak ve özgürlükler mücadelesini hedef almış olacaktır. Bir mücadelenin nasıl kazanıldığı, kazanılmış ya da kaybedilmiş olmasından daha önemlidir" şeklinde ön alan bir beyanatta bulundular.

BDP çevresinden bu tür net uyarıların gelmesi gerçekten büyük önem taşımaktadır. Ancak burada eleştirilen sadece sivillere yönelik eylemler değil, kime yönelirse yönelsin, terörün bir yöntem olarak kullanılması olmalıdır. Silahlı mücadeleyi haklı gösterecek veya ona meşruiyet kazandıracak yaklaşımların demokratik siyasetle telif edilebilmesi mümkün değildir. Son olayların bu yönde de bir hassasiyet oluşturması daha anlamlı olacaktır. Sivillere yönelik eylemler nasıl hiçbir siyasi, ahlaki ve vicdani gerekçeyle bağdaştırılamıyorsa, terör üzerinden netice almaya çalışmak ve 'yaşam hakkı'na kastetmek de aynı kapsamda görülmelidir. Öldürülen kişinin mesleği ve üniforması, durumun vahametini ortadan kaldırmamaktadır.

PKK, yanlış bir stratejiyle işe başladığından her attığı adımda daha fazla yanlışa boğulmaktadır.