CHP milletvekili Birgül Ayman Güler'in 'Türk ulusu Kürt milliyetiyle eşit değildir' sözleri büyük tepki çekti.

Her ne kadar İzmir milletvekili, 'kavram olarak ulus içinde pek çok milliyet barındırır, bu nedenle eşit olamazlar, sözlerim çarpıtıldı' dese de, tepkiler bu açıklamanın gerisinde yatan zihniyete verilen ve yerinde tepkiler oldular.

MHP bile Birgül Ayman Güler'in açıklamalarına mesafeli durmayı yeğledi, BDP açıklamada Kürt düşmanlığı sezdi, AK Parti ise açıklamayı ırkçı buldu.

Bu tür bir vurgunun, bu türlü toplu bir tepkiyle karşılaşması, ülkenin siyasi olgunlukta geldiği noktaya işaret etmektedir. Ve CHP'nin Aydınlanma döneminden kalma kaba formüllere dayanan bakışının toplumun ve çağın ne denli gerisinde kaldığını göstermektedir.

'CHP'nin anlayışı' kelimesinin altını çizmek gerekir.

İzmir milletvekilinin kullandığı dil, neresinden tutarsanız tutun, hangi açıdan bakarsanız bakın 'devletçi ve elitist'tir; cumhuriyetin kurucu idelojik dilinin türevidir.

Ulus anlayışının, kültürel, etnik, dinsel her tür köken ve bağın terki fikrine dayalı en kaba versiyonundan, vatandaşlığın, hak ve hukunun, steril siyasi aidiyete indirgendiği bir dilden sözediyoruz.

Bu dile göre Türk ulusu ve Kürt milliyeti arasında sadece bir hiyerarşi yoktur, aynı zamanda 'ulus, o milliyetin, değişik milliyetlerin, etnisitelerin, inançların imhası için vardır.'

Otoriter ulus-devlet fikrine dayalı politikalar, bu sonucu eğitimle, kamusal alan tanımıyla, vatandaşlığa ilişkin hak ve yasak manzumesiyle, cezai tedbirlerle üretmişlerdir ve üretirler.

Bir yönüyle Kemalizm, cumhuriyet ideolojisini kurucu söylemi tam olarak işte budur.

Birgül Ayman Güler yanlış anlaşıldığı için tepki görmedi.

Tersine doğru anlaşıldığı, 'zihniyet perdesini araladığı' için bu denli sert eleştirildi.

Kürt sorunu, bu sorunun ürettiği bir Kürt ayaklanması son 30 yıldır ülkeyi kasıp kavuruyor.

Bilmeyen, görmeyen kalmadı: Bu sorunu üreten temel olarak kimlik reddi üzerine dayalı kaba ve dayatmacı vatandaşlık politikaları oldu…

Milletvekilinin medet umduğu, 1926'da Mülkiye Müfettişi Hamdi Bey'in şu sözleriyle işaret ettiği şu politikalar:

'Dersim, Cumhuriyet hükümeti için bir çıbandır. Okul açmak, yol yapmak, refah sebeplerini sağlayacak fabrikalar kurmak, kendilerini meşgul etmeye yarayan çeşitli sanayi işleri sağlamak, özet olarak yurt sahibi yapmak veya uygarlaştırmak suretiyle ıslaha çalışmak hayalden başka bir şey değildir...'

Milletvekilinin medet umduğu, Samet Ağaoğlu'nun, Demokrat Parti'nin Doğuş ve Yükseliş Sebepleri adlı kitabında hatırlattığı şu yaklaşımlar:

'Mareşal Fevzi Çakmak'a göre Doğu illerinde okul açılması bu iller halkını uyandıracak, Kürtlük gibi bir takım bölücü akımlara yol verecekti. Cehaletin, geriliğin Türk milliyetçiliğini başka milliyetçi akımlara karşı koruyabilecek bir silâh olabileceği gibi zararlı zanlara kapılmıştı Fevzi Paşa...'

Daha düne kadar benzer gerekçelerle bu tür kararların önüne dikilmiyor muydu, devlet, Genelkurmay…

Ve bugün…

İlk kez Kürt meselesinde yol alınabileceğine dair olumlu bir atmosfer oluşmuş durumda. Başbakan dahi 'barış süreci'nden söz ediyor. Ve CHP milletvekili özü itibariyle bu barış sürecinin kendisine, ulaşacağı hedefe itiraz ediyor, üstelik Türk ulusu, Kürt milliyeti gibi kelimeleri kullanarak…

Vahim…

CHP'nin durumu da vahim…

Bu milletvekili Cumhuriyet mitinglerinde yüksek sesle 'asker okşayan' militan açıklamalar yapan öğretim üyesi değil miydi?

Süheyl Batum, dönemin YARSAV Başkanı keza…

Bu isimler ulusal kanadı, hatta Ergenekon ruhunu temsilen milletvekili yapılmadılar mı, CHP yönetimi tarafından…

Ne söz kalıyor?