Başta hilafet kurumu olmak üzere devlet ve sivil toplum alanında, tarihî ve entelektüel zeminde kazanılmış olan ne varsa âdeta iz bile bırakmayacak şekilde yok edildi. Bu süreçteki en önemli 'devrim' ise kuşkusuz alfabe değişikliğiydi. Tarihle olan süreklilik ilişkisini damardan kesen bu girişim sayesinde yeni nesillere, cumhuriyet öncesinin bir karanlıklar dünyası olduğu ve Atatürk'ün ufuktan güneş gibi doğduğu masalları daha rahat benimsetildi.

Kadın hakları alanında da buna benzer bir görüş öne sürüldü, sürülüyor. Kadınlara haklarını verenin Atatürk olduğu argümanı, yalnızca kadını siyasal bir özneden ziyade hak bahşedilen bir nesne konumuna indirgemiyor. Aynı zamanda tarihî hakikatlere ihanet ediyor. Bu anlatı vesilesiyle, Osmanlı dönemindeki kadın hareketleri, II. Meşruiyet'ten itibaren katlanarak artan kadın hareketliliği yok sayılıyor.

Osmanlı kadınlarının faaliyetlerinin dergiler ve dernekler olmak üzere iki yol üzerinde yoğunlaştığı söylenebilir. Osmanlı tarihindeki ilk kadın dergisi Terakki-i Mukadderat'tı. Onu ilk sayısını 1886'da çıkaran ve sahibinden yazı kadrosuna tamamen kadınlardan müteşekkil olan Şükûfezar izledi. 'Kadınlara mahsus ilmi, siyasi mecmua' tanımıyla çıkan Demet isimli derginin yazı kadrosundaysa Mehmet Akif, Mehmet Emin, Selim Sırrı gibi tanınmış erkek yazarlar da yer almaktaydı.

Günümüze göre bile yüksek bir tiraj başarısı yakalayan 'Kadınlar Dünyası' dergisi, zamanla kabına sığamayarak dernekleşti. Mayıs 1913'te Ulviye Mevlan'ın öncülüğünde kurulan bu derneğin ismiyse 'Osmanlı Müdâfaa-i Hukuk-ı Nisvan Cemiyeti'ydi. En başlarda ilköğretimin zorunlu olması ve kız liselerinin yurt çapına yayılmasını savunan dernek, 1921'den itibaren kadınların seçme ve seçilme hakkının tanınması için mücadele etmeye başlayacaktı. Nezihe Muhittin'in liderliğinde 1923'te kurulmaya çalışılan Kadınlar Halk Fırkası, rejim tarafından engellendiği için kurulamadı. Dönemin Cumhuriyet gazetesi kadınların seçilme hakkı talebini 'Mecliste manto modasını tartışacaklar' gibi alaycı başlıklarla yerdi.

Dernekleşmek zorunda kalan fırkanın, camilerde kadınlara yönelik konferans tertib etme talebi de kabul edilmedi. Kısaca, cumhuriyet rejimi, kadının Osmanlı'dan bu yana gelen toplumsal hayat içerisinde özne olma taleplerine set çekti. 5 Aralık 1934'te kadınlara seçme ve seçilme hakkının tanınması kuşkusuz müspet bir gelişme olmakla beraber, Osmanlı'dan bu yana süren bir mücadelenin ürünüdür. Ayrıca cumhuriyet, 'makbul kadın'ı rejimin sınırları dahiline hapsettiği için diğer muhalif düşünceler için de olduğu gibi özneleşmesine izin vermemiştir. Bu uygulamanın neticelerinden birisi de, 5 Aralık 2012 itibariyle ülke kadınlarımızın %65'inin başörtülü olmaları dolayısıyla seçilme haklarının olmamasıdır. Kâğıt üzerinde farklı yazsa da aradan geçen 78 yılın değiştiremediği gerçek budur.

Osmanlı kadınlarının o dönemki tavır ve söylemleri, kadın hak ve hukukunun Müslüman öznelliğiyle örtüşecek şekilde nasıl savunulabileceğine dair de önemli ipuçları vermektedir. Örneğin Fatma Aliye Hanım, kâleme aldığı ve 13. Yüzyıl'da erkeklere de ders veren 100'e yakın kadın alimin bulunduğu gibi bilgileri içeren 'Ünlü İslâm Kadınları' kitabıyla örften kaynaklanan uygulamaların yanlışlığına ve dinden uzaklığına dikkat çekmek istemiştir.

1913'de 'Kadınlar Dünyası'nda yazan Emine Seher Ali, 'Tesettür Meselesi' isimli makalesinde tesettüre karşı olanlara da tesettürü kadınların hakkını çiğnemek için araç olarak kullananlara da şöyle cevap vermiştir: 'Kadınların tesettürü fena imiş, lüzumsuz imiş, daha bilmem ne imiş. Bunların hepsi boş. Tesettür aleyhinde bulunanlara, evvela maksad-ı tesettürün ne olduğunu öğrenmelerini tavsiyeyi kendimize vazife biliriz. Tesettür dini bir meseledir. Binaenaleyh dinsizlerin bu meseleye burunlarını sokmaları kendilerini mutazarrır eder. Biz dini, şeriatın bahşettiği mevkii, örf ve adâta kurban etmek fikrinde değiliz. Şeriat-ı garra-i Muhammedi'de mevkiimiz neresi ise bize onu versinler'.

Burada uzunca yazmaya imkân olmadığından meraklısına, Yıldız Ramazanoğlu'ndan Nazife Şişman'a kadar pek çok Müslüman kadın yazarın makalesi bulunan 'Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Kadının Tarihî Dönüşümü' ile Serpil Çakır'ın 'Osmanlı Kadın Hareketi' kitaplarını tavsiye ederim.

Önümüzdeki 2014 yerel ve 2015 genel seçimlerinde ayrımsız tüm kadınların seçilme hakkının tanındığı bir ülkede yaşamak dileğiyle...

28 Şubat medyası 'içimizde' yaşıyor

Fikrî alanda görüşlerini çürütemediğiniz, karşısında düşünsel olarak acze düştüğünüz insanlara yönelik yapabileceğiniz en kolay şey karşınızdakinin şahsiyetine saldırmaktır. Düşünceyi itibarsızlaştıramıyorsanız, kişiyi itibarsızlaştırırsınız. Şimdilerde böylesi süfli bir stratejiyle hareket bazı odaklar, çıtayı imanımı sorgulama seviyesine kadar indirmeyi başardılar...

28 Şubat sürecinde Merve Kavakçı'nın CIA ajanı veya babasının Papa'yla görüşen heyette olduğu, Salih Mirzabeyoğlu'nun terör örgütü lideri olduğu, vb. pek çok mesnetsiz iddiayla gerçekleştirilen kişilik suikastlerinin 'gazetecilik' adı altında yapıldığını biliyoruz. Bugün o örnekliğe bakıp ibret alması gerekenler, 28 Şubat'ın karanlık medyasının kirli oyunlarını sürdürüyorlar.

28 Şubat medyasının ahlâkıyla ahlâklananlara -dikkate alacaklarını sanmasam da- bir mü'minin imanını sorgulayanlar haklı değillerse kendilerinin kâfir hükmünde olacağını; mümine iftira eden kimsenin onu öldürmüş gibi günah işlemiş sayılacağını ve iftiranın insanın ahiret hayatını iflasa götürecek olan bir kul hakkı olduğunu belirten hadisleri hatırlatayım.