“Volkan Bozkır’dan görevi devralan AB Bakanı Ömer Çelik, Türkiye’nin AB ile ilişkilerinin çok önemli olduğunu ancak yegâne seçenek de olmadığını belirterek, AB’den “terörle mücadelede” çifte standartta bulunmamasını istedi.

AB yeni Bakanı Sayın Ömer Çelik göreve, basından öğreniyorum, bu sözlerle başlamış.

Bu Ankara nasıl bir yer, bakanlık koltukları nasıl yerler, anlamakta çok zorlanıyorum; buralara giden herkes devlet dilini hemen benimseyebiliyor.

AKP’nin en sivil dilli mensubu gibi duran Sayın Çelik bile AB konusunda resmi dili hemen terennüm ediyor.

Sayın Erdoğan’a ya da Sayın Başbakan’a münhasıran rica edeceğim, beni de bir haftalığına bir bakanlığın başına getirsinler, yemin ediyorum yedinci günün sonunda hemen istifa edeceğim. Acaba benim dilimde de bir devlet kayması başlayacak mı, gerçekten çok merak ediyorum, görmek istiyorum.

AB meselesi ile hem siyaseten hem de akademik düzeyde ilgilenmeye başladığımdan beri hep şunu söylemişimdir: “AB’ye tam üye olmaz isek gök kubbe başımıza çökmez”.

Gök kubbe başımıza çökmez ama bu durumda, yani 21. Asrın ilk otuz ya da kırk senesinde AB üyesi olmaz isek neler olur ya da daha önemlisi neler olmaz, bu sonuçları çok iyi tahlil etmemiz lazım.

Bu tahlil denemesinin ilk ve en yalın yanıtı bence şudur: AB’ye tam üye olamaz isek Türkiye’de işler bugüne kadar nasıl yürüdü ise, öyle yürümeye devam eder; bir dış dinamik olmaksızın işlerin kökten değişimi nasıl olur, bu sorunun yanıtı pek yoktur.

Bugüne kadar meseleleri nasıl çözdük isek, yine öyle çözeriz, ne yaptıysak aynısını da yapmaya devam ederiz.

Temel mesele de tam da budur.

AB meselesi bugüne kadar yapılanlardan, bulunan çözümlerden memnun olmayanların hayati meselesidir.

Bugüne kadar yapılanlardan memnun iseniz zaten AB sizin işiniz değildir.

Bu yapılanlar ve yapılamayanları da detaylandırabiliriz.

Türkiye’de kişi başına gelir endeksinin AB ortalamasının yarısının bile altında olmasından şikâyetçi değilseniz, “AB, sizin için tek seçenek değildir”.

Sizin o zaman mutlaka, içeride devlet rantları kaynaklı rekabete dayanmayan başka gelir olanaklarınız var demektir.

Birleşmiş Milletler İnsani Gelişmişlik Endeksi, eğitim, sağlık ve gelir düzeylerinden hareketle hesaplanıyor, Türkiye’nin dünya ülkeleri arasında 72. sırada olmasından rahatsız değilseniz, “AB sizin için tek seçenek değildir”.

Siz Türkiye’de aile olarak Norveç insani gelişmişlik düzeyinde yaşıyor olabilirsiniz ama ülkenizde iç savaş varsa yarın ne olacağı da belli değildir, bunu da hiç unutmayın.

Basın özgürlüğü endekslerinde dünya sonunculuğuna doğru hamle yapan bir ülkenin vatandaşı olmaktan müşteki değilseniz, “AB sizin için yine tek seçenek değildir”.

Ancak, şunu da unutmayalım, basın özgürlüğü basının özgürlüğü değildir, ortalama yurttaşın, hükümetlerin hoşuna gitsin ya da gitmesin, bilgilenme özgürlüğüdür, yani aslında sizin özgürlüğünüzdür.

Bugün için siyasi iktidar eski vesayet odakları ile iyi geçiniyor olabilir, ama siz yine de Milli Güvenlik Kurulu, Diyanet İşleri Başkanlığı, MGSB (Milli Güvenlik Siyaset Belgesi), Talim ve Terbiye Dairesi gibi kurumlardan şikâyetçi değilseniz “AB yine sizin için tek seçenek değildir”.

Siz siz olun, askeri vesayet ya da başka vesayet kurumları geride kaldı diyenlere hiç kulak asmayın, Anayasanın 117, 118, 136 gibi maddelerine bir göz atın ve nerede yaşadığınızı bir kez daha hatırlayın.

Bu listeyi çok uzatmak, sahifelerce örnek vermek mümkün ama okuduğunuz yazı nihayetinde bir köşe yazısı.

“AB yegâne seçenek değil.” diyenlere ben basit bir soru yöneltmek istedim hep: “Sürdürülebilir büyüme, demokratikleşme, evrensel standartlarda bir hukuk devleti için öneriniz ne?”

Cevabınız iç dinamikler ve siyaset derseniz ben de size 2010 öncesi ve sonrasının mukayesesini öneriyorum.

[email protected]