Yaşadığı tüm değişimlere rağmen bu ülke zor bir ülke…

Geride bırakılan, çözülen sorunlar nitelik ve nicelik olarak devasa. Ne var ki, geriye kalan ve yolda karşımıza çıkan sorunlar çözülenleri, çözüm yoluna girenleri unutturacak kadar yüklü ve çetrefil.

Kürt sorunu buna örnek. Siyasetçinin, otoriter kokular üreten cemaatçi ve ataerkil siyaset geleneği bir başka örnek. Toplumsal alanda farklı kesimler arasında süregiden güvensizlik, zor coğrafyaya işaret eden Ortadoğu'daki ateşli ve çatışmalı değişim süreci diğer örnekler…

2013 doğal olarak bu sorunların ürettiği meselelerce kuşatılacaktır.

Bunlar arasında üçü özellikle önemli görünüyor.

Suriye'yle başlayalım…

Suriye sadece Arap Baharı'nın bir kilometre taşı değildir. Irakla birlikte özellikle Esad sonrası Suriye, Batılı ülkelerin I. Dünya Savaşı sonunda çizdikleri bölge sınırlarında yaşanacak bir değişimin kritik bir aşamasını, kritik bir meydanını oluşturmaktadır. Ve yeni coğrafya muhtemelen, bir dizi çatışma sonunda Kürtler, Şiiler, Araplar, farklı dini eğilimler ve anlayışlar arasındaki ilişki ve kopuşlar üzerine şekillenecektir.

Bu muhtemel gelişmeyi Batılı güçlerin uzaktan seyretmeyeceği, İran, Rusya gibi güç politikaları izleyen ve bölgede meselesi olan ülkelerin dışarıda kalmayacağı ve İsrail'in varlığı dikkate alınırsa, bu değişim sürecinin ne denli kendi çapını aşacak gelişmelere ve paylaşım gerginliklerine zemin oluşturacağı kestirilebilir.

O zaman, görmek gerekir ki, Suriye meselesi ya da Suriye-Irak paketi Türkiye için, hem bu büyük oyun açısından, hem Kürt meselesinin bölgede alacağı şekil açısından, hem siyasi iktidarın Ortadoğu'ya ilişkin siyasi beklentileri ve duruşu açısından son derece önemlidir.

Bu son hususun, AK Parti'nin bölgeye yönelik bakışının en az diğerleri kadar önemli olduğunun özellikle altını çizmek gerekir. Arap Baharı, gerçekten de AK Parti ve seçkinleri için geri itilemeyecek iddiadır. Siyasi kimlik oluşumunda derinleşmenin yeni alanıdır. İddia hem bölgede güç olma iddiasıdır, hem İslam-siyaset ilişkilerinde model ve yönlendirici olma arayışıdır.

Bu koşullarda 2013 yılında Ortadoğu iç politikayı da şekillendirecek bir unsur olarak en önemli siyasi meselelerden birisini oluşturacaktır.

2013'ün ikinci kritik meselesi 'Kürt sorunu'dur ve bu sorunda izlenecek güzergahtır.

Başbakan açıkladı, Öcalan'la görüşmeler yapılıyor.

Bu görüşmelerin açlık grevleri sonrası MİT tarafından başlatıldığı kulislerde konuşuluyordu, ancak başbakanın vurgusu bu işin ciddi bir sürece dönebileceğini göstermektedir.

Bu görüşmelerde iki hedef olması muhtemeldir: Silahların susması ve sorunun çözümüne ilişkin görüşmelerin başlaması…

Gerçekleşebilirse bu iki kanatlı süreç bir anlamda bir başlangıç adımı olacaktır. Sorunun hemen çözümünü değil, çözüm yönünde kritik bir adım atılmasını, araç olarak şiddetin yerini siyasete bırakmasını ifade edecektir.

Ancak bu adımın atılabilmesinin tarihsel açıdan sınırları vardır. Türkiye 2013 yaz aylarından itibaren 2014 cumhurbaşkanlığı seçimlerine kilitlenecektir, bu durumda atılacak adımın sonuç verebilmesi ve hatta mümkün olabilmesi bu tarihten önce atılmasına bağlıdır.

2013 yılı hazır bir 'Öcalan' üzerinden Kürt sorununda pist değişimine doğru bir fırsatın yılı olacaktır. Daha doğrusu bu fırsatın kullanıp kullanılmayacağına tanıklık edecek bir yıl olacaktır.

2013'ün üçüncü meselesi ise hiç şüphe yok ki, anayasa hazırlık süreci ve 2014 başkanlık seçimlerine (kimin, nasıl, hangi yetkilerle başkan olacağı ve elbet kimin başbakan olacağı) ilişkindir. Ve pek çok açıdan yönlendirici rol oynayacak bir meseledir.

Nasıl?

Bunu zaman gösterecek..

Dileğimiz 2013'ün hayırlı ve demokratik geçmesidir…