Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) mimarlarından Prof. Dr. İzzet Özgenç, iki senedir kısaca ‘feryat' diye özetleyebileceğimiz çıkışlar yapıyor.

Hem mevzuattaki çarpıklıklar hem de uygulamadaki hukuksuzluklara isyan ediyor. Görüşlerini çoğunlukla sosyal medya üzerinden paylaşıyor. Nadiren Taha Akyol gibi saygın gazetecilerin programına konuk oluyor. Sosyal medyadaki patlamaları ne yazık ki hak ettiği karşılığı bulmuyor. Nasıl bulsun ki, söyledikleri hukuk denemeyecek düzeni yerle bir edecek cinsten. “Fethullah Gülen'i öldürüp klonladılar” absürtlükleriyle piyasa yapmaya çalışanların zekâtı kadar bile yer almıyor medyada. Oysa İzzet Hoca büyük bir tehlikeye, hepimizin hayatını doğrudan etkileyen bir tehdide dikkat çekiyor. Bir anlamda hukukun klonlandığını ve bize sunulanın kötü bir kopya olduğunu anlatıyor. Hocanın söyledikleri kimsenin bilmediği yeni keşifler filan değil. Hatta kendi ifadesiyle ‘lisans düzeyinde hukuk eğitimi almış herkesin bileceği' şeyler. Zaten işin vahametini büyüten de bu! Hukuk cinayetleri taammüden işleniyor.

İzzet Özgenç şöyle diyor mesela: “Bir sosyal oluşumun ve bu oluşumla ilişkili ekonomik yapılanmaların terör örgütü olarak nitelendirilmesi hususunda Bakanlar Kurulu'nun karar aldığını gerekçesine yansıtan hâkim, bilinçli olarak bir yanlış yapmaktadır. Bakanlar Kurulu'nun bir oluşumun terör örgütü olup olmadığına karar verme yetkisinin olmadığını, lisans düzeyinde hukuk öğrenimi almış olan herkes bilir.”

Özgenç, bürokrasinin ‘bilinçli yanlış' icraatlarla siyaseti suç makinesine dönüştürdüğü uyarısında bulunuyor: “Siyaset, atanmış kamu görevlilerinin yanlış bir iş, işlem yapmalarını istediğinde, bu görevliler bir noktaya kadar direnirler. Sonra, kendilerinden istenenlerin yanlış olduğunu öngörmelerine rağmen, istek doğrultusunda işlem yaparlar. Yanlış olduğunu bilmelerine rağmen bunu yaparken özel bir hesapla, saikle, amaçla hareket ederler. …yapılan bu yanlışlar, halkın seçimiyle göreve gelmiş olan siyaseti bir süre sonra suç makinesine dönüştürme görevi işlevi görür.”

Hukukun klonlanmasında işlev gören kurumlar maalesef onu koruması gerekenler. Sipariş üzerine çalışan fason yasa fabrikasına dönen parlamentoyu ilk sıraya yazmamız gerekiyor. Uygulamanın çığırından çıkmasının faturası hiç kuşkusuz Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu'na kesilmeli. Yargıçların verecekleri kararlar konusunda tehdit edilmesine varan bir pervasızlıkla yol alıyor HSYK. Her iki organı hukuk çizgisine çekmesi gereken Anayasa Mahkemesi ise ortadaki açı tablonun en büyük sorumlusu.

AYM hukuk devleti beklentisi olanları hayal kırıklığına uğratacak işlere imza atıyor. Haşim Kılıç'ın başkanlığı döneminde hükümet medyasından yedikleri dayak mı etkili oldu, bilemiyorum. Ama AYM şöyle bir tablo çiziyor: Daha önemsiz meselelerde demokrat tavır takınıp kredi biriktiriyor. Sonra hayati meselelerde bunu bonkörce harcıyor. Ayrıca bireysel başvurular konusunda daha demokrat ama yasama denetiminde iktidara yakın duruyor. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne vekâlet ettiği davalarda başka türlü davranıyor sanki. O vekâleti kaybetmek suretiyle itibar erozyonu ihtimalini göz ardı etmiyor herhalde. Bu arada AYM Başkanı Zühtü Aslan'ın akademisyen olarak kaleme aldığı metinlerle bugün çıkan kararlar arasındaki çelişkileri nasıl hazmediyor? Cidden merak ediyorum. İkbal Gürpınar'a sorsak ‘onu da klonladılar' der. Ama bu deli saçması tabii ki…