Ekrem DUMANLI
Sene 1925... Kurtuluş Savaşı'nın zor şartlarına binaen ihdas edilen İstiklal Mahkemeleri, artık siyasi bir hüviyet kazanmıştır. Muhalif görülenler ağır cezalara çarptırılır, idamlar edilir. İtiraz edilecek bir üst mahkeme yolu ta baştan kapatılmıştır zaten. Milli Mücadele'de emeği geçen; hatta ona önderlik edenler bile “vatan hainliği” ile suçlanmaktadır. Geniş çaplı bir tasfiye başlar!
Ve sıra gazetecilere gelir.
Gazete yöneticileri tek tek tutuklanmaya başlar. Şeyh Said isyanını bahane eden güdümlü yargı, birbirine zıt görüşlerine aldırmaksızın gazetecileri hapse atmaya tereddüt etmez. Önce Diyarbakır, ardından Elazığ hapishanesi. Kimler yok ki!
Haziran 1925'te Elazığ Şark İstiklâl Mahkemesi'ne, tutuklanarak, Şeyh Said isyanı bahane edilerek çıkarılan gazeteciler:
1- Eşref Edip Fergan (Sebilürreşad), 2- Velid Ebuzziya (Tasvir-i Efkâr), 3- Sadri Ethem Ertem (Son Telgraf), 4- Fevzi Lütfi Karaosmanoğlu (Son Telgraf), 5- Abdülkadir Kemali Öğütçü (Tok Söz-Adana), 6- Ahmet Emin Yalman (Vatan), 7- Suphi Nuri İleri (Son Telgraf), 8- İsmail Müştak Mayakon (İstiklal Gazetesi), 9- Ahmet Şükrü Esmer (Vatan), 10- Gündüz Nadir (Sayha Gazetesi-Adana)
6 Mart 1925 tarihinde altı gazete birden (Tevhid-i Efkar, Son Telgraf, İstiklal, Sebilü'rreşad, Aydınlık, Orak-Çekiç) kapatılır. Savcı'ya göre “İsyanın türlü türlü sebepleri vardır” ve “Bu sebeple gazeteciler buraya celbedilmeli, yazılarının isyana tesiri dokunduğuna kanaat gelen gazeteciler davaya dahil edilmelidir”. Tutuklamalar, yargılamalar… Bir yandan da idam cezaları infaz edilmekte, gazetecilere ibret-i âlem olsun diye seyrettirilmektedir. Bir günde 47 idam cezası uygulanarak rekor kırıldığını anlatıyor sanıklar.
Dosyalar boştu, suçlamalar asılsızdı; ama maksat hâsıl olmuş o günkü basın, yargı yoluyla derin bir sessizliğe gömülmüştü. Suç bulunamayınca zorlama teviller yapılıyordu. Mesela Eşref Edip'e okur mektubu ve o mektuba verdiği cevap soruluyor ve o yazışmalar suç delili sayılıyordu. Hakim, Ahmet Emin Yalman'a bir okur mektubunu da sordu. Ünlü başyazar Yalman, her gün onlarca mektup geldiğini, bunların kime ait olduğunu bilemeyeceğini ifade etti. Hakim, bir açık yakalamışçasına sevinerek (!) devam etti: “Bu mektubun Şeyh Said'in oğlundan gelmediğini ispat ediniz.” Gel de ispat et! O ana kadar mahkemede silik bir duruş sergileyen Ahmet Emin Yalman, dayanamamış “Mektubun Şeyh Said'in oğlundan geldiğini söylemiş ve “Mahkemenin ilgilendiği herhangi bir suçla uzaktan yakından münasebeti olup olmadığını siz ispat edin” demek zorunda kalmıştı…
Dünya görüşleri farklıydı yazarların. Öyle ki Sadri Ethem mahkeme huzurunda hıçkıra hıçkıra ağlayacak ve şöyle diyecekti: “Haydi ben fena bir adam olayım. Fakat nasıl olur da beni Velid ve Eşref Edip Beylerle aynı suçtan dolayı muhakeme edebilirsiniz? Ben onların düşünceleri ile senelerce mücadele ettim.”
TUTUKLU GAZETECİLER ‘BAĞLILIK YEMİNİ''NE ZORLANINCA...
Maksat tam da buydu: Farklı düşüncelerin eleştirel tutumuna karşı baskı oluşturmak ve herkesi sindirmek. Yoksa cümle âlem de biliyordu ki Velid Ebuzziya, İleri Gazetesi'nin sahipleri Suphi Nuri İleri ve ağabeyine karşı en ağır eleştirileri yöneltmiş; onları “şakşakçı, fırıldakçı” olarak hicvetmişti. Suphi Nuri Bey, kısa hatırasında Velid Bey'e saygısını ifade eder; ama aralarındaki fikir ayrılığını ve kalem savaşlarını da anlatır. Tutuklanan gazetecilerin tamamı Milli Mücadele'ye fikir ve yayınlarıyla destek vermiş, o çetin günlerde kahramanca davranmıştı; ama devir değişmişti. A.Emin Yalman, dostlarının ricası üzerine İsmet Paşa'ya bir mektup yazdığını, tekellüf dolu istirhamların arasına birkaç gazetecilik ilkesini de eklediğini anlatıyor. O ürkek metni okuduktan sonra İsmet Paşa şöyle demiş: “Bu bir bağlılık ve pişmanlık ifadesi değil… Adeta bir siyasi nota…” O günkü devlet mantığı belki de böyle bir şeydi. Bir gazetenin başyazarı devlet büyüğüne mektup yazacaksa “bağlılık ve pişmanlık” ifade etmeliydi. Çünkü mahkemeler hazır bekletiliyor, savcılar iki dudak arasından çıkacak bir talimata göre iddianame hazırlıyor, hâkimler Ankara'yı üzmemek için her gün birilerinin kalemini kırıyordu…
Tutuklu gazetecilerde bir burukluk; hatta kızgınlık söz konusuydu. Mesela Suphi Nuri İleri, Cumhuriyet'in kuruluşuna hususi destek vermişti. Bunu en iyi bilen kişi Mustafa Kemal'di. Zaten bu nedenle kendisine milletvekilliği teklif etmişti. O ise vekillik için sirk cambazlığına soyunanların aksine “nefsime güvenim yok” diyerek reddetmişti vekilliği. Ne var ki siyasi şartlar değişmiş, vefasızlık onu idam sehpasına doğru sürüklemişti. Üstelik artık Milli Mücadele'nin fikir çilesi çeken insanları gitmiş, goygoycular işgal etmişti meydanı. Suphi Nuri, o tip insanlar için ‘sonradan gelen hesabîler' diyor ve ekliyordu: “Şunu da söyleyeyim ki aradan çok vakit geçmişti. Mustafa Kemal Paşa, artık Atatürk olmuştu. Ben herkese iltifat eden, herkesin izzet-i nefsine hürmet eden centilmen Mustafa Kemal'e alışmıştım. Sonradan haber aldığıma göre, Atatürk, çok değişik imiş…” Acı ve dostça bir sitemdi tabii ki bu sözler...
İddianameler bir türlü yazılmıyordu. İfade aralıkları çok uzun tutuluyordu. Sanıkların hatıralarından anlaşıldığına göre yeni tutuklamalar olacağı söyleniyor, mahkeme süreci uzatılıyordu. Yerel gazetelerde çalışan genç gazeteciler bile hapishaneye getirilmişti. İsmail Müştak Bey, o akılalmaz baskılar altında “İşte gözdağının ispatıdır bu çocuklar” diyor ve ekliyor: “Bunlar bir daha ellerinde kalem olduğu müddetçe âfâki mevzulardan başkasına dil uzatabilir mi?”
‘SUÇ MU İŞLEDİK Kİ ÖZÜR DİLEYECEĞİZ!'
Uzun süre devam eden yıldırma, sindirme operasyonundan sonra gazeteciler için bir özgürlük kapısı aralanır. Bir formül bulunmuştur. Buna göre, tutuklu gazeteciler Ankara'dan “af ve müsamaha” dileyen bir telgraf çekecek ve akabinde mahkeme düşecek, bütün gazeteciler serbest bırakılacaktı. Eşref Edip'in hatıralarına (İstiklal Mahkemeleri'nde/Beyan Yayınları) bakacak olursak haber cezaevine ulaştığında o gün tam bir bayram havası yaşanır. Gazeteciler sevinçle birbirine sarılır hatta ağlaşanlar olur. “Af ve müsamaha talebi” için kaleme kâğıda sarılanlar bile vardır. Sabahı beklemeden telgraf çekmek isterler.
O bayram havasını haklı davasından asla vazgeçmeyi düşünmeyen heybetli bir adamın keskin cümlesi dağıtıverir. Adam, hançeresi yırtılırcasına aynen şöyle bağırır kader arkadaşlarına : “Bizim suçumuz mu var ki merhamet dileneceğiz? Var ise mahkûm etsinler. Yok ise beraat versinler!”
Kim miydi bu adam? Tabii ki Velid Ebuzziya. Defaatle kapatılmış Tasvir-i Efkâr, Tevhid-i Efkâr gibi birbirine benzer isimlerle pek çok gazeteyi çıkaran adam. Çanakkale cephesinde düşman karargâhlarının havadan çekilmiş fotoğraflarını yayımladığı için İngilizler tarafından Malta'ya sürgün edilen gazeteci. Sürgünden sonra da Milli Mücadele'ye destek veren, Cumhuriyet sonrası bazı uygulamalara bazı şerhler koyan kalem...
Bir de başka bir vasfı daha var Velid Bey'in: Zaman Gazetesi'nin kurucusu.
İşte bu asil adamın “Suç mu işledik ki özür dileyeceğiz” haykırışından sonrasını Eşref Edip'in hatıralarından (kısaltılmış halinden) takip edelim:
Müştak'ın elleri titremeye, Suphi Nuri ile Sadri Ethem'in dizleri sarsılmaya başladı. Müştak, gözlerini son haddine kadar açarak Velid'e çıkışıyor:
- Aman, Velid, ne diyorsun? Bu bir lütuf, büyük bir lütuf! Ne olacak, birkaç sözle kurtulacağız.
- Siz ne isterseniz yazınız. Ben hiçbir kimseden merhamet dilenmem.
…
Müştak, konuşmaya devam ediyor:
- Şimdi hep beraber olalım da şu Velid'i yola getirecek çareler bulalım. Bu işi yapsa yapsa Eşref yapabilir.
- Haydi Eşrefciğim, sen bunu yaparsın. Velid seni çok sever, sen ne yapar yapar onu ikna edersin.
Vallahi, onun yola geleceğine hiç aklım kesmiyor. O kat'i kararını vermiş. Ne olursa olsun, darağacına giderim, “af ve müsamaha” dilenmem diyor.
Velid odasına çekilmiş, pencerenin önünde oturmuş, darağacını seyrediyor. Derin derin düşünüyor. Suratını asmış. Hiç kimseyle konuşmuyor.
Yavaşça kapının mandalını açtım. Sessizce odaya girdim. Hızla başını çevirdi. Sert bir tavırla:
- Eşref, bu meseleyi konuşmaya geldinse, çok rica ederim, beni yalnız bırak.
- Hayır, o meseleyi konuşmayacağım. Sadece sizin ıstırabınıza iştirak etmek istiyorum.
- Ne zillet bu! Ne zulüm bu! İnsan yaşamaktan iğrenir, tiksinir. Bir sürü masum insanları yakala. Suçları yokken hapishanelere doldur. Aylarca darağaçları altında sorguya çek. Kıvrandır, öldür. Sonra hiçbir suç isnadına imkânı bulamayınca “af ve müsamaha dilen” de, “seni beraat ettireyim” de… Bu, ne hayasızlık! Bu, ne zulüm ve işkence! Engizisyondan bin beter…
- Çok yalvarıyorlar. Bunu bir mesele yapmasın, diyorlar. Değmez boş yere ısrar ve inada mahal yok.
- Allah aşkına beni bırakınız. Ne isterlerse yapsınlar. Ne dileneceklerse dilensinler. Ben katiyen hiç kimseden “af ve müsamaha” dilenmem, işte o kadar…
Kapıdan çıkınca baktım, arkadaşların hepsi oraya toplanmış, idam kararını bekleyenler gibi müthiş bir azap ve ıstırap içinde kıvranıyorlar. Beni donuk görünce çılgına döndüler.
- Mahvolduk. Bu adamın inadı yüzünden hepimiz gürültüye gideceğiz.
- Vallahi çok uğraştım ama imkânı yok. Dediği dedik, kat'i kararını vermiş, darağacına giderim yine “af ve müsamaha” dilenmem. Onlar istediklerini yapsınlar, beni bıraksınlar.
- Hayır Eşref hayır mutlaka dönecek, sen onu döndüreceksin. Bunun başka yolu yok.
- Bunu bu şekilde yapmasak da suya sabuna dokunmadan bir şeyler yazsak olmaz mı?
- Olur, canım olur. Esas itibarıyla muvafakat etsin, razı olsun. Onun istediği gibi yazarız.
- Fakat şimdi çok sinirlidir. Biraz vakit geçsin, bir iki saat sonra bir kere daha görüşüp ikna etmeye çalışalım. Üzerine varmayalım da biraz sinirleri yatışsın.
Öğle oldu. Yemek vakti geldi. Yemekte herkesin lokması boğazında. Velid sofraya gelmedi. Odasına kapanmış, oturuyor. Defalarca buyur edildiği halde gelmedi.
Yemekten sonra bir tepsiye bir şeyler koyarak yanına gittim.
- O ne? dedi.
- Hiç, limonata. Biraz da kahvaltı. Sabah da bir şey yemediniz. Birkaç lokma alsanız iyi olur.
- İstemem. Hiçbir şey istemem.
- Yapma kardeşim, böyle zamanlarda sükûnetle hareket etmek lazım. Sizin yiğitliğinizi herkes bilir. Şeref ve haysiyetiniz için hayatınızı feda edeceğinize de hiç kimsenin zerre kadar şüphesi yok. Fakat böyle tehlikeli zamanlarda hayatı korumak dinin emirlerindendir. Peygamberimiz bile müşriklerle mücadelede nice ağır şartları kabul etti. Senin gibi yiğit ve cesur olan Hazreti Ömer'in de havsalası bunu almadı. Fakat Peygamberimiz onu teskin etti, İslam'ın hayatı namına ağır şartları kabul etti. Peygamberimiz'in bu ağır şartları kabul etmekle şeref ve haysiyeti mi kırıldı? Sonra bir nokta daha var: Sizin gösterdiğiniz bu hassasiyet, elbette takdire şayandır. Ancak bir şartla ki, yalnız şahsınızı alakadar eden bir hususta olursa!
…
Onun zayıf tarafı da bu idi. Başkasının felaketi üzerine bağdaş kurup mağrur olmazdı.
- Ya! Eşref, beni ikaz ettin. Sana candan teşekkür ederim.
Dedi ve ağlamaya başladı. Başını iki elleri arasına aldı, çocuk gibi hüngür hüngür ağlamaya başladı. Beni de ağlattı...
Hemen birkaç kelimeden ibaret bir şey yazıldı. Hepimiz imza ettik. Biraz sonra Velid'e götürdüm. Göz gezdirdi. Hiçbir şey söylemeden imza etti...
Yaşatmak için yaşamayı tercih etmişti Velid Bey. Eşref Edip, onun arkasından şöyle yazdı:
“Koca Velid, kahraman Velid! Yiğit, cesur Velid! Hazreti Ömer'in ruhunu yaşayan Velid! İslam davasının sadık mücahidi Velid. Allah'ın gufranına, merhametine bürünerek yüce kalbinde şan u şerefle yaşa!
NOT: Elazığ İstiklal Mahkemeleri'nde yargılanan gazetecilerin akıbetini de yarın anlatayım müsaadenizle…
Yazarlar
-
Taha AkyolTrump Planı? 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet OcaktanS-400’leri ne yapabiliriz? 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit KARDAŞ“Ortaklaşmacı demokrasi” örnekleri: Fransa-Yeni Kaledonya özerk bölgesi 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Akif BEKİHamas’ı kim silahsızlandıracak? 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Yıldıray OĞURTrump’ın Gazze Planı’nın alternatifi ne? 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Doğu ErgilBeklenen Mesih: Kurtarıcı arayışının toplumsal anatomisi 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Metin KarabaşoğluYönetilenlerin özgürlüğü yöneteni de özgürleştirir 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Mümtazer TÜRKÖNEÖcalan’ın özgürlüğü 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Mensur AkgünEleştirelim ama plana da şans tanıyalım… 1.10.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit AkçayArjantin’in çıkmazı: Şok terapi, bağımlılık ve ABD’nin gölgesi 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Elif ÇAKIRMHP’li Yıldız’ın KON’u AK Partili Miroğlu’nun Roja Welat’ı… 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
İbrahim KirasKendi uçağımızı kendimiz yaparken 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Fehmi KORUGazetecilik bir kez daha tartışılıyor 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
İsmet BerkanJet motoru sıkıntısı: Tek geciken Kaan değil 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
nevzat cingirtNeden Yazmıyorsun? 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Erol KATIRCIOĞLUKrallar ve ulus-devletler 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Cihan TuğalKirk ve ICE vakaları ile faşizme doğru mu? 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Hakan TAHMAZYeni Çözüm Süreci: Hakikatle yüzleşme 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
İbrahim KahveciAsgari ücret 30.000 TL 30.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Ali ALÇINKAYATürkiye’nin Demokratikleşmesi ve Kürt Sorununun Çözümü: Ciddiyetin Tarihsel Zorunluluğu... 29.09.2025 Tüm Yazıları
-
Bahadır ÖZGÜRTÜSİAD isyan etmişti: Ciner’e kayyumun gerekçesi o madde! 29.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet TIRAŞSİYASETÇİ ZENGİNLEŞİRKEN VATANDAŞ FAKİRLEŞİYOR, NEDEN? 29.09.2025 Tüm Yazıları
-
Bekir AĞIRDIRZeytinlik yasasından Akbelen ve İliç'e; enerji ve maden hikâyesinde kaybolan gelecek 29.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet TEZKANGazetecilik can çekişiyor! 29.09.2025 Tüm Yazıları
-
Cafer SolgunYazmak, ciddi bir iştir 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Sezin ÖNEYMutlakiyetçiler ve Cumhuriyetçiler 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
İlhami IŞIKSüreç Suriye’yi, Suriye süreci bekliyor. Peki bu kısırdöngü nasıl aşılacak? 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mücahit BİLİCİTrump-Erdoğan görüşmesine hile karıştı mı? 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Akın ÖZÇERSarkozy’nin tarihi mahkûmiyeti 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Kemal CAN“Trump’ın verdiği meşruiyet” notları 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BAYRAMOĞLUErdoğan’ın tercihleri 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BULAÇZaferden hapishaneye 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mustafa KaraalioğluTrump’a neler verdik, neler alacağız! 28.09.2025 Tüm Yazıları
-
Figen ÇalıkuşuBoeing - Gazze ilişkisi nedir? 26.09.2025 Tüm Yazıları
-
Fehim TAŞTEKİNYetersiz bakiye! 25.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet ALTANAlev rengi hüznüyle sonbahar… 25.09.2025 Tüm Yazıları
-
Fikret BilaŞimdi de Mansur Yavaş hedefte 24.09.2025 Tüm Yazıları
-
Ahmet TAŞGETİRENKasabın bıçağını bileyen adam 23.09.2025 Tüm Yazıları
-
Eser KARAKAŞBayrampaşa ve maskeli balo 23.09.2025 Tüm Yazıları
-
Berrin SönmezGonca Kuriş’in kemiklerini, sevenlerin yüreğini sızlattılar 21.09.2025 Tüm Yazıları
-
Tanıl BoraCumhuriyet-Halk-Parti 20.09.2025 Tüm Yazıları
-
İlker DEMİRYANARDAĞ ÖZÜR DİLEMELİ 17.09.2025 Tüm Yazıları
-
Gökhan BACIKTürkiye’nin en iyi/kötü dönemi hangisiydi? 14.09.2025 Tüm Yazıları
-
DOĞAN ÖZGÜDENPogromlar, darbeler, acılar ayı Eylül.. 14.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Ata UÇUMTERÖRSÜZ TÜRKİYE’YE GEÇİŞ SÜRECİ! 14.09.2025 Tüm Yazıları
-
Murat SevinçArşivden | 12 Eylülcüler nasıl bir ülke hayal etmişti? 14.09.2025 Tüm Yazıları
-
Nevzat CİNGİRTBir 12 Eylül Sabahı 12.09.2025 Tüm Yazıları
-
Murat YETKİNÖcalan, Erdoğan’a “Seni yine başkan yaptırırız” sözü mü veriyor? 11.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mehveş EVİN2016 belediye ablukaları ve 2025 darbesi 9.09.2025 Tüm Yazıları
-
Vahap COŞKUNMesele CHP Değil! 8.09.2025 Tüm Yazıları
-
Abdurrahman DilipakPalantir ve "Tech. Republic" 7.09.2025 Tüm Yazıları
-
Şeyhmus DİKENBarışı dilerken 6.09.2025 Tüm Yazıları
-
Sedat KAYAAçlığı yönetemeyenler aç hayvanlarla uğraşıyor: Ülke yangın yeri 6.09.2025 Tüm Yazıları
-
Ali TürerBİR ÖĞRETMEN YETİŞTİRME HİKAYESİ 6.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mesut YEĞENRojava: Beklentiler, Gelişmeler, Olasılıklar 5.09.2025 Tüm Yazıları
-
İlnur ÇEVİKParti kapatma! Kayyum veya emanetçi ata yeter… 4.09.2025 Tüm Yazıları
-
Mahfi EgilmezHangisi doğru? 3.09.2025 Tüm Yazıları
-
Galip DALAYKüresel Güney Neden Çin’den Vazgeçmiyor 1.09.2025 Tüm Yazıları
-
Baskın ORANTürkiye’de ve Yunanistan’da Aleviler – Yeni Bir Tablo 1.09.2025 Tüm Yazıları
-
Murat BELGEMete Tunçay 25.08.2025 Tüm Yazıları
-
Abdulmenaf KIRANÇÖZÜM NASIL GELİR! 20.08.2025 Tüm Yazıları
-
Hasan Bülent KAHRAMANBilge ve bilgin Mete Tunçay 19.08.2025 Tüm Yazıları
-
Hakan AKSAYPutin, Trump’ı parmağında oynatmaya devam ediyor 17.08.2025 Tüm Yazıları
-
Gülçin AVŞARSorumluktan kaçmak umuttan kaçmaktır 12.08.2025 Tüm Yazıları
-
Hakan AlbayrakKadife eldiven zamanı 10.08.2025 Tüm Yazıları
-
Zeki ALPTEKİNÜretici Güçlerin Gelişiminin Motorlarından Biri Olarak Toplumsal-Sınıfsal Mücadeleler 9.08.2025 Tüm Yazıları
-
Cemile BayraktarŞeffaf, açık ve çoğulcu 7.08.2025 Tüm Yazıları
-
Berat ÖZİPEKEzberler bozulurken mağduriyetler de son bulmalı 1.08.2025 Tüm Yazıları
-
Alper GÖRMÜŞZora girmiş bir anlatı: “ABD emperyalizminin değişmez stratejik hedefi bağımsız Kürt devleti” 1.08.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet AKAYAnkara, CHP, Çözüm Süreci ve Şam Arasındaki Tıkanıklık: 29.07.2025 Tüm Yazıları
-
Abdullah KıranYeni süreç ve Suriye denklemi 27.07.2025 Tüm Yazıları
-
Taner AKÇAMAcaba Kürt sorununun önündeki engel “Atatürk miti” mi? 14.07.2025 Tüm Yazıları
-
KEMAL GÖKTAŞDemirtaş’a Kobane mahkumiyeti: Gerekçedeki “10 kusurlu hareket” 28.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cihan AKTAŞTahran bir kez daha bombalanırken 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Aydın SelcenDemokrasiye giderken cumhuriyetten olmak 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Hikmet MUTİAsoyşeytit Pres ' den Cemşit K.nın canlı PKK kongre izlenimleri... 13.05.2025 Tüm Yazıları
-
Ahmet ÖZTÜRKÇetin Uygur bir kitaba sığar mı? 10.05.2025 Tüm Yazıları
-
Yüksel TAŞKINİktidar milli iradeyi “tapulu arazisi” sandığı için büyük bir bedel ödeyecek 22.04.2025 Tüm Yazıları
-
Ayhan ONGUNDEMOKRATİK EĞİTİM MÜCADELESİNE ADANMIŞ YAŞAMLAR 21.04.2025 Tüm Yazıları
Yorum yazarak yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan yorumlardan Marmara Yerel Haber (marmarayerelhaber.com) hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Yazarın Diğer Yazıları
10.11.2015
6.01.2015
3.01.2015
30.10.2015
27.10.2015
23.10.2015
20.10.2015
16.10.2015
13.10.2015