Giriş:

Bir ay kadar önce telefonla arayan; Talip Öztürk’ün yeğeni Akın Öztürk olduğunu, telefon numaramı bir arkadaşımdan aldığını ve Talip ile ilgili görüşmek isteğini söyledi. Talip ile ilgili bir sözlü tarih çalışması yaptığını iletip katkı istedi. Ben de bu konuda Talip yoldaşla ilgili bildiklerimi, ortak paylaştıklarımı severek anlatabileceğimi söyledim. Aynı zamanda bu çalışmanın, Demokratik Öğretmen Hareketi’nin geçmiş kuşaklarlardan bu güne taşınmasına önemli katkı sağlayacağına inandığımı ilettim. Çok iyi bir çalışma olduğunu söyledim.

31 Ocak 2014 cuma günü Akın Öztürk ile buluştuk. Görüşme İstanbul-Beyoğlu Öğretmen Evi’nde oldu. Görüşme, görüntülü ve sesli kayıtla ikibuçuk-üç saat süren bir çalışmayla gerçekleşti.

Akın’a bu görüşmeyi ve redakte etmek için gönderdiği metni arkadaşlarımla paylaşmak istediğimi söyledim. Ayrıca internet gazeteciliği yapan Düzce Yerel Haber Gazetesi’nde de yayınlanması konusunda düşüncesini sordum. İyi olacağını ne kadar geniş alanda yaygılaşırsa o kadar iyi olacağını söyledi.

Bu çalışma; çok uzun yıllara dayanan, köklü mücadele geleneği olan Öğretmen Hareketi’nin, gelecek kuşaklara taşınmasına katkı sağlar diye umuyorum.   Necati Kur:

Önce Türkiye Demokratik Öğretmen Hareketi’nde önemli bir mihenk taşı olan Talip Öztürk ile ilgili böyle bir çalışmayı yaptığınız için sizi kutluyorum.

Talip Öztürk, özellikle 1970’li yıllardan sonra katledilene kadar Türkiye Öğretmen Hareketi’ne çok önemli katkısı olan bir yoldaşımızdı.  Siz de sözünü ettiniz. Bence insanların kişilikleri, mücadelede çok önemli. Dik durmaları, mücadelede çok önemli. Talip Öztürk daima diyalogdan yana, sevecen, güler yüzlü, herkesle paylaşmayı bilen, “Her şeyi ben bilirim. Her doğru benim tekelimde.” demeyen ve herkesle birlikte ortak paylaşmayı, uzlaşmayı seven bir insandı. Ama mücadele sürecinde de dimdik ayakta olmayı bilen bir insandı. Şöyle bir anıyı hatırlıyorum. 1976 yıllarıydı. Zaman, zaman belki tarihlerde kaymalar olabilir.

Akın Öztürk:

Önce kendinizi tanıtır mısınız?

Necati Kur:

Ben Necati Kur... 1950 doğumluyum. İzmir-Ödemiş doğumluyum. Uzun yıllar Ödemiş’te oturdum. Babam saraçtı. İlkokul, ortaokul ve lisenin ikinci sınıfına kadar Ödemiş’te okudum.

O zamandan babamın siyasi bir kimliği vardı. 1962-1963 yıllarında Akşam gazetesi alırdı. Bize de “Önce gazeteyi açtığınızda sürekli Çetin Altan’ı, İlhami Soysal’ı okuyacaksınız; sonra spor sayfasına bakın” diye öğütlerdi. Oradan doğru, yavaş yavaş Çetin Altan’la başlayan bir siyasi kimlik oluşmaya başladı. Önce TİP’e sempati duymaya başladım.

Tabii bu söylediklerim ortaokul yıllarım. Sonra, lise 2. sınıfta kaldım... Ağabeyim Ayvalık Lisesi’ne tayin olmuştu. Bekârdı, beni de yanına aldı. Liseyi Ayvalık’ta bitirdim. Oradan, Bursa Eğitim Enstitüsü Matematik Bölümü’nü kazandım.

Birinci sınıfta tanıştığım çevre nedeni ile DEV-GENÇ Yönetimi’ne girdim. DEV-GENÇ Saymanı oldum. Ve 12 Mart’ta, Nihat Erim’in Başbakanlığı döneminde, Balyoz Harekâtı sırasında gözaltına alındım. Tutuklandım. Türk Ceza Kanunu 159. Madde’den yargılandım (Bugünkü 301. Madde).

Kısmet değilmiş, bitiremedim Bursa’da Eğitim Enstitüsü’nü. Son sınıfta Diyarbakır’a sürüldüm ve Eğitim Enstitüsü’nü Diyarbakır’da bitirdim. Çektiğim kura sonucu, İstanbul Silivri Fener Köyü’ne atandım.

Tabii geçmiş yılardan, öğrencilik yıllarımızdan kalan o siyasi geleneğimiz nedeniyle ilk önce TÖB-DER Şubesi’ni aradım. Silivri’de yoktu. Birkaç arkadaş bir araya geldik bir program yaptık. Ankara’ya gittik. Kuruluş belgesini aldık. Silivri’de TÖB-DER Şubesi’ni kurduk. O zaman tüzük gereği, ilçe merkezi değil de köyde oturuyorsanız sadece yönetici olabiliyordunuz (Altı aylık kuruluş döneminde). Ondan sonra, seçimle gelebiliyordunuz. Ben Yönetim Kurulu’nda görev aldım. Bir abimize rica ettik. Sağ olsun, kırmadı bizi. Bayram Yaralı, unutmuyorum ismini. Silivri TÖB-DER’in ilk Başkanı oldu 1974’de. İlk kongrede ben, Başkan seçildim.

DEVAM EDECEK...