Mafya filmlerinde bir sahneye sık sık rastlanır, puslu bir şafak vakti bir bataklığın kenarında adamın biri elindeki kürekle bir çukur kazar, arkasında da tabancasıyla bir tetikçi durur.

Adam kendi mezarını kazmaktadır, biraz sonra vurulacağını bile bile kendi mezarını kazar.

Kazmayı bitirince de tetikçi onu vurur ve adam kendi kazdığı mezara yuvarlanır.

Tetikçi, mezar kazma işini bile kendi kurbanına yaptırır.

Bugünlerde Doğan medya grubunun gazetelerine ve televizyonlarına baktığımda, arkasındaki tetikçiyle, hiç direnmeden kendi mezarını kazan adamı görüyorum.

İktidarın “havuz medyası” denilen bir medya grubu var malumunuz.

Kaç gazeteleri, kaç televizyonları olduğunu ben de bilmiyorum.

Bu “havuz medyası” pek işe yaramıyor.

Ne bakan var, ne inanan.

Havuz medyasının dışındaki medyada çıkan tek bir dürüst haber ortalığı karmakarışık etmeye yetiyor.

İktidar da daha inandırıcı olabilmek için Doğan grubunun gazetelerini, özellikle de televizyonlarını kullanıyor.

Medyada yeni bir insan grubu türedi.

Bunlar, “muhalif” görünümlü AKP ajanları.

Türkiye karmakarışık, Güneydoğu’da iç savaş görüntüleri var, tanklar mahallelere girmiş, keskin nişancılar bebekleri vuruyor, dış politika batağa saplanmış, ülke dört bir yanından kuşatılmış, hukuk buharlaşıp yok olmuş, ekonomi baş aşağı gidiyor, yatırımcılar kaçıyor… Bunların hiçbiri onların umurunda değil, onlar sürekli “paralel” ya da “cemaat”, adına her ne derseniz, onu suçlayıp duruyorlar.

Her şeyin sorumlusu bu “paralel.”

Paralel’in hukuki bir karşılığı yok ama paralel olmak  “büyük bir suç”, bu suçun ölçüsü nedir, hangi maddeye girer, somut olarak ne yapmış, bunlar önemli değil.

Önemli olan, “paralel” kavramının iktidar açısından iki muhteşem işlevi olması.

Birincisi, “paralel” her şeyden sorumlu, iktidarın hiçbir konuda hiçbir şeyden sorumluluğu yok… İktidar tertemiz.

İkinci işlevi de, iktidarın kızdığı herkesi, bu ne olduğu belirsiz “paralel” çuvalının içine doldurup hapishanelere gönderebilmesi.

En son Sedat Laçiner’i paralellikten gözaltına aldılar.

Doğan Grubu’nun “amiral gemisi” Hürriyet’in Genel Yayın Müdürü Sedat Ergin hakkında, kendisinin hiçbir hukuki sorumluluğu bulunmayan ve aslında suç bile olmayan bir haberden dolayı soruşturma açtılar.

Daha da tuhaf bir şey yaptılar, Ergin’in soruşturma dosyasını Zaman Gazetesi’nin eski genel yayın müdürü Ekrem Dumanlı’nın dosyasıyla bağladılar.

Dumanlı zaten “paralel” kabul edildiğinden, onun “paralelliğinden” Ergin’e de bir kement atıp onu da paralel çuvalına koymaya hazırlanıyorlar.

AKP yandaşları zaten kendi iktidarlarını zor durumda bıraktığı için Cemaat’ten nefret ediyor.

Kemalist cephe de Cemaat’e öfkeli.

AKP’nin ajanları, özellikle Kemalist kesimin bu öfkesini sömürüp, hem muhalefetin birleşmesini engelliyor hem de ilerde Kemalistlerin de rahatça suçlanmasını sağlayacak olan “paralel” kavramının toplumun içine işlemesini sağlıyorlar.

Can Dündar gibi, Sedat Ergin gibi gazetecilerin bile “paralelle” ilişkisi olduğunu iddia edebilen bir propaganda bu.

Cemaat’in içinde suç işleyen birilerinin bulunduğunu söylemekle, Cemaat’in toptan suçlu olduğunu iddia etmek arasında büyük bir fark var.

Birincisi, somut kanıtlar getirdiğinde hukuki bir iddia olabilir ama ikincisi hukuki bir temele ihtiyaç duymayan bir cadı avı yaratır.

Ki şu anda medyada yaşanan da bu cadı avı zaten.

İktidar, herkesi seni “paralele” sokarım diye tehdit ediyor.

En fazla tehditle karşılaşan Doğan Grubu, en fazla bu propagandaya yardım eden de Doğan Grubu.

Zaten onun için mezarını kazan adama benziyor.

Televizyonlarıyla, televizyonlarındaki tartışma programlarıyla bu propagandaya yardım ettikçe kendi mezarını da daha derin kazıyor.

Söylentilere göre yakında Sedat Ergin’i genel yayın yönetmenliği görevinden alıp onu bu “paralel” suçlamalarıyla başbaşa bırakacaklar.

Onun yerine aday olanlar çoktan “devlet çıkarı” için hangi haberleri koymayacaklarını açıklamaya başladılar.

Devletin çıkarından sana ne, o çıkarı korumak için görevli olanlar var zaten, senin işin “devletin çıkarı” kavramını toplumun aleyhine kullanmaya kalkanları ortaya çıkarmak.

Devletin görevlisi ile gazeteci arasındaki fark bu.

Bütün baskı rejimleri bu farkı ortadan kaldırmak, gazeteciyi de “devlet görevlisi” haline getirmek ister, bugün bu adamlar bu amaca hizmet ediyorlar işte.

İktidar medyasında ismen tehdit edilen Aydın Doğan, garip bir panikle iktidarın kızdığı herkesi işten çıkarıyor, televizyonlarında müthiş bir “paralel karşıtı” kampanya sürdürüyor.

Bu kampanya, Aydın Doğan’ı kurtarmaya yetmez.

Tetikçiler, mezarını derin kazdı diye hiçbir kurbanlarını affetmediler bugüne dek…  Bundan sonra da affetmeyecekler, işten çıkardığı o adamlardan, yaptırdığı o programlardan sonra Doğan’ın kendisini de “paralel” çuvalının içine atacaklar.

Bu tuzaktan teslim olarak, kendi mezarını kazarak kurtuluş mümkün değil.

Görülebilen tek çare, hukuku sahiplenerek tetikçilerle mücadele etmek.

Cemaatten birilerinin suç işlediğini mi düşünüyorsunuz, somut kanıtlarıyla ortaya koyarsınız.

Ama gücünü çoktan kaybetmiş, kıpırdayamayan, kendini savunamayan bir yapı üzerinden, sanki şu anda büyük bir güçle mücadele ediyormuş kostaklanmasıyla “öcü” yaratmaya yardım etmezsiniz.

Bu, vahşi ve hukuksuz bir iktidara yöneltilen eleştirileri hedefinden saptırmaktan başka işe yaramaz… Zaten amaç da bu… İktidarı değil, iktidarı eleştirenleri suçlamak, iktidarın hukuksuzluklarının önünü açmak.

İktidar, hukukla, meşruiyetle ilişkilerini kopardı, onun dümen suyundan giderek hukuktan uzaklaşmak sizin sonunuz olur.
Gazeteciliğe ve hukuka dönme vaktidir.

Hukukun çevresinde birleşip kitlenme vaktidir.

Öldürülen bebeklere sahip çıkma vaktidir.

Haksız yere hapse atılan, yalnızlaştırılan, yargılanan “bütün” insanlara destek olma vaktidir.

Ancak birleşerek, hukuka sarılarak güçlenebilir, kurtulma ümidi yaratabilirsiniz.

Ne idüğü belirsiz tetikçilerden korkarak, ahlaksız programlar düzenleyerek kurtulamazsınız.

Silah patladığında içine düşeceğiniz çukur, şu anda kendi televizyonlarınızda kazdığınız çukur olacak, bunu unutmayın.

* Bu yazı, Bağımsız Gazetecilik Platformu P24'te yayımlanmıştı.