Dikkat ederseniz, televizyon programına çıkıp tartışmalara katılan AKP’li vekil sayısı çok az. Sadece Erdoğan’ın askerlerine veriliyor bu izin. AKP’nin görüşlerini savunmak havuz medyası temsilcilerine düşüyor. Onlar da parti üyelerinden daha ateşli yapıyorlar bu işi.

Erdoğan partiyi tamamen kontrol altına almış durumda, bırakın milletvekillerini bakanlar bile fikirlerini özgürce açıklayıp Erdoğan’la ters düşmeye korkuyorlar. Bunu yapmanın bedelinin önce koltuğu kaybetmek, sonra da Meclis dışı kalmak olduğunu biliyorlar çünkü.

Şimdi Yırca’da kömür madeni inşaatı için kesilen zeytin ağaçları meselesi var. Bu konuda Enerji Bakanı Taner Yıldız, ülkenin enerjiye ihtiyacı olduğunu söyleyerek firmaya sahip çıktı. Daha ateşli destek ise Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’tan geldi: ‘Dağ taş zeytin…

BAKAN İLK KEZ KONUŞTU

Aradan bunca zaman geçti, Çevre Bakanı İdris Güllüce bu konuda bir tavır alma ihtiyacı duydu. Güllüce, Hürriyet Gazetesi’ne yaptığı açıklamada, Danıştay kararının şirkete sızdırılmasına falan değinmedi, hükümetin sorumluluğunu görmezden geldi ve doğrudan yatırımcı firmayı suçladı. (Güllüce, Gezi Parkı inşaatına karşı çıkarken bile Erdoğan’ı referans verme ihtiyacı hissediyor çünkü şimşekleri üstüne çekmekten çekiniyor)

Zaten AKP’nin tavrı bu. Doğayı, insan hayatını hiçe sayan uygulamaları görmezden geliyorlar, bir sorun çıktığı zaman da firmaları suçlayan açıklamalar yapıp aradan sıyrılıyorlar.

Yine de Güllüce’nin açıklaması önemli çünkü parti içindeki rahatsızlığın bir göstergesi. Erdoğan’a bayılsalar da, varlıklarını ona borçlu olsalar da belli ki parti teşkilatında da, Meclis grubunda da yolsuzluklardan, hukuksuzluklardan bir rahatsızlık söz konusu. Başbakan Davutoğlu’nun Erdoğan’dan farklı kişiliği nedeniyle Afyon toplantısında rahatsızlıklarını dile getiren vekiller de var, Gezi Parkı inşaatı, zeytinlerin kesilmesine tepkisini gazete manşetinden duyurma ihtiyacı hisseden bakanlar da var.

Bu tablo, AKP’nin ana sınıfı gibi yönetildiğinin açık göstergesi. Politika üretilmesine en küçük bir katkısı olmayan, Meclis’teki varlığı parmak kaldırıp indirmeye sınırlandırılmış milletvekilleri, maden ruhsatı dönemin başbakanı tarafından elinden alındığı halde sesini çıkaramayan bakanlar…

Bu kadar sindirilmeye, susturulmaya kim, neden dayanır sorusunun cevabı 17-25 Aralık sürecinde yaşadıklarımızla ortaya çıktı.

Ganimet paylaşımına dayanan bir düzende yanlışları, çarpıklıkları savunmak bir çıkar birliğini gerektiriyor. Ancak, yanlışların boyutu gittikçe büyüyor ve vicdan sahibi insanlar arada bir çıkış yaparak kendilerini rahatlatmak istiyorlar. Yolsuzluklardan rahatsızlığın seslendirilmesi de bunun bir göstergesi.

Muhalefetin içinde bulunduğu durum nedeniyle, Türkiye’nin önündeki tek çıkış yolu da bu zaten: AKP içindeki vicdan sahibi insanların sesini yükseltmesi…