Nihayet beklenen gün geldi, PKK elindeki 8 kamu görevlisini aralarında BDP, İHD ve Mazlum-Der ‘den yetkililerin de bulunduğu heyete Kürdistan bölgesel yönetiminin himayesinde teslim etti.

Herkes ikinci bir Habur krizi yaşanır diye çok korktu, zaten oldukça hassas ve itina ile yürütülen Ankara-İmralı görüşmelerinin en küçük bir provokasyona ve sabotaja tahammül edecek durumda olmadığını biliyordu bu meseleye kafa yoranlar; şükür ki herhangi bir aksi durum olmadı, PKK kendisinden beklenen özeni gösterdi, işi şova dönüştürme ucuzluğuna başvurmadı; ki en doğrusu da buydu.

Süreci akamete uğratmak adına, Paris suikastı ve ardından BDP’nin tabiri caiz ise “getir-götür” işlerini yapan birkaç işgüzar tarafından basına sızdırılan ikinci İmralı tutanaklarının yarattığı etki doğrusu çok korkuttu barışa gönül verenleri lakin BDP parti yönetiminin sağlam duruşu ve bu noktadaki önemsenecek özeleştirisi ve de iktidar partisinin de hoşgörüsü sayesinde daha büyük bir hasara yol açmadan bu istenmeyen hamleler savuşturuldu.

Bu süreçte itina ile tarafların birbirilerine karşı “zafer ve mağlubiyetlerini” dile getirecek, ima edecek en küçük bir saplantının içine girmemesinde fayda var.

Aylardır PKK ‘nın elinde esir tutulan 8 yurttaşın iadesinde ekranlara yansıyan görüntülerden fikir yürütmek, PKK’lılarla “tokalaşma(ma) ayrıntısında yoğunlaşıp ortalığı gererek, tarafları kızıştırmaya tevessül etmek, açıkçası çok iyi niyetli bir davranış olarak kabul edilemez.

Bütünü görmeyip detaya yoğunlaşmak olsa olsa bir komik saplantıdan ibaret olur.

Görüntünün bütününde vicdani ve insani bir bakış açısı ile bakacak olursak, bu ülkede 30 yıldır süren bir kardeş kavgasının gelinen noktada nihayetlenme sinyalleri vermesi açısından oldukça önemlidir diye düşünüyorum.

Öyle değimlidir ki; PKK’nın alı koyduğu 8 kişiden biri olan Urfa’lı er Reşat Çeçen’in ağabeyinin yıllardır örgütün saflarında silah kuşanıp bu kanlı savaşın bir parçası olduğu gerçeğini gözlerimizin önüne sermesi adına doğrusu ibret vericidir.

Aynı anne ve babadan olma iki insanın, iki kardeşin birbirine kurşun sıkacak noktaya gelmiş olmasının ayıbı yıllardır bu ülkede iktidar olan güçler adına kanımca utanç vericidir.

Mevcut iktidarın ve başbakanın işte tam da bu noktada cesaret ve kararlılığını cidden kutlamak gerekir, tabii ki Kürt siyasetinin dümeninde yer alan siyasilerin şahsiyetli ve onurlu duruşu da başbakana cesaret ve kararlılığında çok etkili olmuştur.

Başarılacak ve kazanılacak bir zaferin peşine düşeceksek eğer bunun adı “barış” olmalıdır, zira zaferlerin en büyüğüdür barış!