Almanya ve Hollanda’daki konuşma krizleri dışında, Ak Parti’de kampanya heyecanı görülmüyor.

Her seçimde kampanyaya ilk başlayan, kampanya boyunca sesini yüksek tutan Ak Parti örgütünün sesi henüz duyulmuş değil.

Cumhurbaşkanı ve Başbakan’ın televizyon ve meydan konuşmaları tek kampanya faaliyeti.

Ak Parti örgütünden bir çatlama bekleyenler hava alır, ama heyecansız bir kampanya bekleyenlerin umduklarını bulacakları görünüyor.

Başbakan’dan itibaren bütün Ak Parti örgütü de 16 Nisan’da evet çıkması durumunda bambaşka bir düzene geçecektir.

İl başkanı-milletvekili-bakan hattı kopacak, örgüt hükümette etkisi ve ağırlığı olmayan Meclis grubuyla baş başa kalacaktır.

Ak Parti örgütü her konu, her sorun için, yerel yönetimlerle ilişkiler dahil, cumhurbaşkanlığına ulaşmak zorundadır.

Bakan olma umudu ve ihtimali çok azalmış milletvekillerinin kendi örgütleriyle ilişki şekli de değişecektir.

Milletvekili eğer bakan olursa milletvekilliği düşeceği için de örgütle ilişkisi de kendiliğinden zayıflayacaktır, hatta kopacaktır.

Bakanlar gibi iki başkan yardımcısının da örgüt dışından isimler olma ihtimali vardır. Bu da örgütle Cumhurbaşkanı arasındaki mesafenin açılması anlamına gelir.

Ak Parti örgütünün bu zorunlu değişimi görmemesi mümkün değildir. Bu değişimi de başbakan ve bakanlar düzeyinden başlayarak kabullenmiş görünmektedir.

Ak Parti örgütünün çoğunluğunun bu değişimi benimsemiş olup olmadığını henüz bilmiyoruz. Ama bu proje hayata geçirilirken örgütün işe fazla katılmadığını biliyoruz.

Referandumda ‘hayır’ çıkması durumunda Cumhurbaşkanı’nın da hükümetin de istifası söz konusu olmadığına, Erdoğan ve hükümet yerinde kalacağına göre Ak Parti’nin bir kısmının içten içe hayır istemesi muhtemeldir, mantıklıdır.

16 Nisan projesinin esası iktidar partisinin değil, iktidar partisinin de lideri olan cumhurbaşkanının güçlenmesi. Bu da sorunun şu anda doğrudan Ak Parti’nin sorunu olmasıdır.

Ak Partililer bunu çoktan görmüş olmalılar ki kampanyaya heyecan vermekte bayağı isteksiz görünüyorlar.