Erdoğan iktidar olduğunda belki biraz da Amerikan yönetiminin telkinleriyle Cemaat kadrolarıyla iş yaptı. Kilit bakanlıklara Cemaate mensup isimler getirildi; emniyet, yargı, eğitim ve maliyede ipler belli ölçüde Cemaat’in eline geçti.

Kendi içinde bir sınıf haline gelmiş Kemalist rejim unsurlarının temizlenmesi hem Erdoğan’ın, hem de Cemaat’in işine geldiği için bu ittifak 2010 yılına kadar gayet başarılı bir şekilde sürdürüldü. Benim tahminim işler Amerikan yönetimiyle limonileşme başlayınca hızla bozulmaya doğru yol aldı.

Burada çarpıcı olan, Cemaat’in devlet içindeki yapılanmasını diğer tarikatlardan farklı yapması ve her kuruma bir ‘imam’ ataması idi. Cemaatin önde gelenleri hâlâ Kara Kuvvetleri İmamı, Deniz Kuvvetleri İmamı, Yargıtay İmamı vs. konularında bir açıklama yapmadı. Niye imamlar vardı, işlevleri neydi konusunda sessiz kalmayı tercih etti.

Ancak sonuç itibariyle devlet kapısına giden herkes, ister sıradan bir yurttaş, isterse başarılı bir işadamı olsun Cemaat’ten birileriyle muhatap oldu. Vergi konusundaki sıkıntısını gidermek için de, yargıdaki bir mevzusunu halletmek için de, Cemaat’in ‘imamları’ veya bizzat Fethullah Gülen ile muhatap oldu.

Anladığım kadarıyla kendisine yakın işadamlarını koruyup kollamak dışında Cemaat’in ihalelerde fazla ağırlığı olmadı, o konu hep Erdoğan’ın üzerinde kaldı.

Cemaat de kapısına gelenlere yardım elini karşılıksız uzatmadı, bağışlar ve himmetler aldı. Ortadoğu toplumunun kaçınılmaz bir gerçekliği olarak.

Sıradan yurttaş için ise durum daha sıkıntılıydı çünkü Cemaat bağlantısı olmayana devlet kapısında iş bulmak zor olduğu gibi, bu bağlantı olmadan işini halletmesi kolay değildi. Cemaat, devlet içinde ve toplumda ‘ayrıcalıklı’ bir sınıf haline gelmiş, öfke biriktirmeye başlamıştı.

Erdoğan, Cemaat’le kavgaya giriştiğinde toplumda bu gruba karşı birikmiş bir öfke zaten mevcuttu. Hitler’in Yahudilere yaptığını tekrarladı sadece Erdoğan. Toplumdaki öfkeyi ustaca yönlendirdi ve kendisinin bu tablonun ortaya çıkmasındaki rolünü başarılı bir şekilde unutturdu. Sadece ‘kandırıldım’ demekle yetinip sayfayı kapattı.

Toplum Cemaat’e karşı topyekûn bir saldırıya hazırdı: CHP tabanı devleti ele geçirmiş bir şeriat odağı olarak gördüğü için, Ergenekoncular devlete hakimiyet kavgasında bir süre ezilmiş oldukları için, AKP’liler hem Reis’lerine karşı bir tehdit, hem de iktidar nimetlerine ortak olduğu için…

Erdoğan, devletin içine yerleşmesine yardımcı olduğu Cemaat’i, kendi kafasındaki rejimi kurmak için ustaca kullandı. Eski devlet düzenini Cemaat ile özdeşleştirerek yıktı ve yenisini kurmak için kolları sıvadı.

Burada modern diktatörlük ile geçmişin tirancı yönetimi arasındaki farka tanıklık ettik: Terörün muhalifleri yok etmek veya korkutmak için değil de, mükemmel biçimde uysal olan kitleleri yönetmek amacıyla kullanılmasına…

Çünkü Hannah Arendt’e göre, totaliter bir rejimin kurulması için baskı ve terör, özel bir ideolojinin aracı olarak kullanılmalı ve bu ideoloji geniş kesimlerin desteğini almalıdır.

Erdoğan bu yolda İslamcılık ve Türkçülükle birlikte Cemaat düşmanlığını başarılı biçimde kullandı. Toplumun seküler kesimleri de, araştırılmasına ve soruşturulmasına izin verilmeyen 15 Temmuz darbe girişimi sonrası Cemaat karşıtlığı üzerinden Erdoğan ile aynı çizgiye gelerek tek adam üzerine kurulu ‘Meclissiz’, ‘Kürtsüz’ ve hukuksuz bu yeni düzenin kurulmasına destek verdi.

Ekonomi yolunda gitse kimsenin fazla şikâyeti olmayacağı bir tablo çıkmıştı, çünkü seküler kesim Cemaat kadar Kürtlerin varlığından da rahatsızdı. Ancak bütün tek adam rejimleri gibi, Erdoğan rejiminin de iflas etmesi kaçınılmazdı. Bugün o aşamadayız ve çürümekte olan devlet aklının ayakta kalamadığına hep birlikte tanıklık ediyoruz. Bedeli tüm toplumsal kesimlerin ödemesi ise kaçınılmaz.