Akçakoca Kent Konseyi oluşumuna; yaşadığımız kente sahip çıkmak, daha yaşanılır ve daha güzel olması için çalışmalar yapmak, sorumlu kurumlara öneriler götürmek ve gerektiğinde uyarmak amacıyla, heyecan ve umutla katıldık. Daha kuruluş aşamasında, yapılan hataları açık yüreklilikle eleştirdik

ve bu hatalara devam edilmemesi için uyarılarda bulunduk.

Kent Konseylerinin siyasi kimliğinin olmaması gerektiğini, belediyelerin kent konseyinin kurulmasından sorumlu olmalarının, onları, kent konseyinin amiri yapmayacağını defalarca anlatmaya çalıştık. Ama biz yazdık, söyledik, biz dinledik. Dostça eleştirilerimiz nedeniyle dışlandık, etkisizleştirildik.

Çalışma guruplarının ilk dönem çalışmalarını anlatacakları ilk toplantının Sayın Albayrak’ın “Yüz yılın projesi” şovuna dönüştüğüne hep birlikte tanık olduk.

Ve o toplantıdan sonra heyecanlarını giderek kaybeden çalışma gurupları birer birer eridiler ve kala kala Albayrak’ın sözünden dışarı çıkmayan üç- beş kişilik

Çalışma gurupları kaldı.

AKÇAKOCA KÜLTÜR SANAT FESTİVALİ’NDE YAPILAN HAKSIZLIKLAR,  AKTİF ÇALIŞAN BİR GURUBUN DAHA KENT KONSEYİ OLUŞUMUNDAN SOĞUMASINA NEDEN OLDU.

Kent konseyinin en aktif guruplarından biri Kültür ve Sanat Çalışma Gurubu idi.

Bu gurup, Akçakoca’da 2011 yazında festival yapılmayacağını öğrenince, Akçakoca’ya özgü yerel bir şenlik düzenleme kararı aldı. Kendi çabaları ve olanaksızlıklarıyla köy, köy dolaşıp, köylüleri festivale davet etti. Muhtarlarla görüştü. Düzenlemek istedikleri şenliğin, belediyenin veya bir partinin değil, kent konseyinin üstlendiğini, kent konseyinin partiler üstü olduğunu anlatmaya çalıştı. Ama son hafta, kent konseyi yürütme kurulu, bir festival komitesi oluşturarak bu projenin yaratıcısı olan gurubun liderini bile komiteye dahil etme gereği duymadı. “ Bundan sonrasını biz hallederiz” anlayışıyla o güne kadar detaylarını anlamadığı bir projenin sorumluluğunu üstlendi. Kendisine “ayakçı” muamelesi yapıldığını fark eden çalışma gurubu ise,  bin bir hevesle hazırlandığı festivale olan tüm ilgisini bir anda kaybetti. Oysa yapılması gereken çok şey vardı. Mesela, festival günü köylerden araç kaldırılmasının ayarlanması gibi, gerekirse belediye otobüslerinin gönderilmesi gibi, köylere yapılan çağrıların tekrarlanması gibi… vs. sv…  Sonuç olarak hatıralarda, başkanın son gün görünüp kaçtığı, üç- dört köylünün katıldığı bomboş bir festival alanı ve varlığı-yokluğu belli olmayan festival komitesi (!) kaldı.

KOCA BİR YAZ, KENT KONSEYİ UYKUDAYDI…

Başarısız geçen festivalden sonra çalışma gurupları yaz uykusuna yattılar. Ve Ekim ayında Kent Konseyi genel Sekreteri, geride kalan Kültür ve Sanat Gurubu

Üyelerini arayarak “ Belediyede Sosyal ve Kültürel İşlerden sorumlu bir görevlinin işe başladığını ve o kişinin kültür gurubu çalışmalarını da düzenleyeceğini, bu nedenle Kültür ve Sanat Gurubunun çalışmalarına ara verdiklerini” haber verdi.

Şu haber üzerine söylenecek tek söz; KENT KONSEYİ GENEL SEKRETERİNİN BİLE

KENT KONSEYLERİNİN YAPISI VE AMACI HAKKINDA BİLGİ SAHİBİ OLMADIĞIDIR. Gurubun kalan üyeleriyle toplanmadan, sormadan, gurubun çalışmasını askıya alma hakkını kendinde gören bir anlayışla çalışmak çok zor görünüyor. Kent Konseyi gönüllüleri, Belediye çalışanlarının emrinde midirler?

AKÇAKOCA KENT KONSEYİ BİTMİŞTİR.

Kent konseylerinin kuruluşu içişleri bakanlığı tarafından belirlenmiş yönetmeliğe göredir. ( merak edenler bu yönetmeliği

http://www.akcakocakentkonseyi.org adresinde görebilirler.)

Bu yönetmelikte kent konseylerinin demokratik ve bağımsız olmasını engelleyen iki önemli nokta var; Birincisi, Genel Kurul seçimlerine, kent konseyinde çalışan tüm üyelerin aktif katılımının engellenmesidir. Özellikle, Akçakoca gibi üç yüz gönüllüsünün bile olmadığı bir ilçede, tüm üyelerinin seçme hakkının  olmadığı bir genel kurulun Akçakoca halkını temsil etmesi mümkün değildir. Daha kuruluş aşamasında, temsilci sıfatı olmadığı için genel kurulda oy hakkı olmadığını öğrenen birçok kişi kent konseyi çalışmasına katılmaktan vazgeçmiştir.

İkinci nedenise çok daha vahimdir. Yönetmelik, Belediyelere kent konseyinin oluşumuna yardım ve destek olma görevini vermiştir ama hangi koşul ve şartlarda yardım edeceğini net olarak belirtmediği için, kent konseylerinin özgür ve sivil iradeyi temsil etmesini güçleştirmiştir. Bu güçlüğü Akçakoca Kent Konseyinde iliklerimize kadar hissettik. Akçakoca Kent Konseyinin var olabilmek için belediyeye ihtiyaç duyması, onun en büyük zaafı olmuştur. Bu yapılarıyla kent konseyleri, özellikle de Akçakoca Kent Konseyi bana “ el atına binen tez iner” deyişini hatırlatıyor. Kent konseyinin varlığı ve devamı sanki Belediye Başkanının iki dudağı arasındadır.   

Maalesef, anti demokratik yapısını düzeltmek için hiçbir çaba göstermeyen ve bunu düzeltmek gibi bir hedefi olmayan bu yapının içinde yer almak benim için artık çok zor. Çok sevdiğim Akçakoca’ya, yaşadığım bu kente, katkıda bulunmak amacıyla, içinde olmaya çalıştığım Akçakoca kent Konseyi, bu haliyle benim için bitmiştir.

Akçakoca Kent Konseyi’nin devamı için;

1-Belediyenin yıllık bütçesinde kent konseyine ayrılan ödenek belirlenmelidir.

2- Kent Konseyinin bağımsızlığı korunmalıdır. Çalışma gurupları, belediye yönetimini eleştiren bir tutum izlediğinde anında dışlanmaktadırlar.

( Festival zamanı ağaç kesimleri eylemine denk düştüğü için, başkan desteğini tamamen çekmek istemiş, yandaşlarının hatırına verebileceği desteğin çok altında bir varlık göstermiştir.)

3- Genel kurulda, oy kullanma hakkını temsilcilerle sınırlamak yerine, aktif çalışmak isteyen tüm üyelere seçme hakkı verilmelidir. Bunu yaparken, ilk genel kurulda sadece oy kullanan ama daha sonra bir daha gözükmeyen sözde temsilcilere oy kullanma hakkı verilmemelidir. Yönetmelikte oy kullanma hakkı için bir dönem aktif çalışmalara katılmak şartı yeterli olmalıdır.

Nermin Alpay