İkinci Dünya Savaşı sonunda Nazileri yenip Avrupa kentlerine giren müttefikler güçler sevgi gösterileriyle karşılanmıştı. Bu kez durum farklı. Ordusu yenilmiş bir ülke yok ama tomurcuk atan bir ulus devlet ve onun kurulmakta olan resmi ordusu var.
 

AKP iktidarı Suriye konusunda savruk, baştan sona yanlış ve mezhepçi bir siyaset izledi. Bu politikalar komşumuzdaki bu kanlı tablonun ortaya çıkmasına yardımcı oldu.
 

Bununla da kalmadı AKP iktidarı, yıkılmasına destek olduğu rejimin yerine siyasi İslamcı karakteri ağır basan bir rejim getirmek istedi. Mısır’dan Tunus’a, Suriye’den Filistin’e uzanan coğrafyada Müslüman Kardeşler vasıtasıyla hakim olmayı amaçladı.
 

Ama planı tutmadı…
 

WASHINGTON AYAR VERDİ
 

"Esad 6 aya düşecek" diyenler benzer yanlışları Kobani’de de tekrarladı. "Kobani düştü düşüyor" diyen zat, Washington'dan aldığı ayar sonucu, Peşmerge güçlerinin Kobani’ye geçmesine izin vermek zorunda kaldı.
 

Meydanlarda ‘‘Kobani’den Türkiye’ye ne’’ diye bağıranlar, Peşmerge’ye gösterilen sevgi gösterileriyle Kobani ile Türkiye arasındaki güçlü bağı görmüş oldu. Hatta, yanlışlarıyla bu bağı daha da güçlendirdi, Kürt birliğinin temelini attı.
 

Bu coğrafyanın devletsiz en büyük etnik topluluğu olan Kürtlerin bir gün devletlerini kurmaları kaçınılmazdı.
 

AKP’nin barış süreci adı altında yürüttüğü politikanın ardında gizli bir Kürt düşmanı siyaset izlediğinin ortaya çıkması bu süreci hızlandırdı, coğrafyasını genişletti. IŞİD’in saldırısına uğrayan Irak Kürdistan’ına yardım eli uzatmadı, oysa İran daha saldırı başladığında askeri malzemeleriyle oradaydı.
 

CİDDİ BİR GÜVEN BUNALIMI VAR
 

Barzani, siyaset gereği Ankara ile ilişkileri iyi tutmak zorunda ama artık ciddi bir güven sorunu olduğu çok açık.
 

Batı kamuoyunda Türkiye, kafa kesen adamlarla yatak arkadaşı, Kürtler ise köktendinci fanatiklere kahramanca direnen halk olarak görülüyor. Irak Kürdistanı ve Kobani’ye yapılan silah yardımları, askeri eğitimler bu gelişmenin sonucu.
 

AKP’nin yanlış politikaları, söylemleri, uygulamaları bölge halkını devletten iyice soğuttu. Kobani politikaları sonucu 6-7 Ekim’de yaşanan sokak olayları, Türkiye’nin iç barışının nasıl bir pamuk ipliğine bağlı olduğunu ortaya koydu. Sokaklarda atıp tutanlar, olayları Abdullah Öcalan’ı devreye sokarak durdurabildi.
 

Netice itibarıyla kendi gibi olmayan Müslümanla, kendi gibi yaşayıp tüketmeyen seküler kesimle ve Kürtlerle kavgalı bir iktidar tablosu ortaya çıktı.
 

Bu kırılgan yapı, Türkiye’nin geleceğine en büyük tehdit ama hırs gözlerini karartmış, göremiyorlar.