Beş yıl süren Ergenekon davasında sonunda kararlar açıklandı. Bu kadar uzun süren tutukluluğun ardından yüksek cezaların çıkacağı bekleniyordu. Aksi halde cezaya dönüşen uzun tutukluluk hallerinin izahı mümkün olamazdı.

Aslında yazımın başlığını “Darbecilerle de barış” koyacaktım ama yazının tamamını okumayanlar için yanlış anlaşılır diye değiştirdim.

Darbeci zihniyetin yargılanması ve derin devletin mahkum olması anlamında değerlendirildiğinde, özellikle de kararın başında denildiği gibi “Ergenekon isimli silahlı terör örgütü” nün mahkemece tescil edilmesi önemlidir..

Burada asıl önemli olan bir diğer konu,darbe zihniyetinin mahkum olmasıdır. Darbecilerin aldıkları cezanın süresi, ne kadar hapis yatacakları, bence işin önemsiz yanı.

Türkiye’ de gerçek anlamda bir toplumsal barış isteniyorsa; Balyoz ve Ergenekon sanıklarını da kapsayan, KCK dan yargılananların da yararlanacağı bir genel af ya da benzeri bir yasal düzenlemeye ihtiyaç vardır.

Ceza alan kişileri, çocukları, eşleri, ailesi, yakınları, sevenleriyle birlikte değerlendirdiğinizde, asıl mağdur olanlar; bu insanlar.

Ayrıca ceza alanların içinde toplumda ismi öne çıkmış ve belli bir kesim tarafından benimsenen kişilerin olması, özellikle de “asker seven” bir toplumda rahatsızlık yaratması çok doğal.

Sonuçta sivil bir anayasa, evrensel ölçülerde bir demokrasi ve kalıcı barışın yolu; geçmişte yaşananları hukuk sistemi içerisinde değerlendirip, yargıladıktan, tarihe not düştükten sonra, yeni bir beyaz sayfa açılmasından geçiyor.

Yoksa ne birilerinin yeniden darbe çığırtkanlığı yapması, kimi darbecilerin “Silivri’yi yıkacağız, yakacağız” türünden anlamsız hezeyanları, soruna çözüm getirmez. Aksine toplumsal barışın önünde en büyük tehdit, şu an ceza alanlar değil, dışarıda darbecilerden kahraman yaratmaya çalışan darbeci zihniyettir.

Şunu artık herkesin bilmesi gerekir. Darbeci; yargılama sonucunda pişman olabilir, mağdur olabilir, haksızlığa da uğramış olabilir ama hiçbir zaman kahraman olamaz!

Darbecilerden kahraman yaratmak isteyenler, yarın bunun utancını ömür boyu bir madalya gibi taşıyacaklardır.

Gerekçeli karar açıklanmadan, Yargıtayda onanmadan bu kararlardan yola çıkarak kimseyi mahkum etmek doğru değilse de, aynı kişilerden kahraman yaratmaya çalışmak da doğru değildir.

Unutmamak gerekir ki, Başbakan Erdoğan’ın özel çabalarına rağmen İlker Başbuğ da ceza almaktan kurtulamadı.

O zaman darbecileri ve geçmişteki faili meçhulleri yok sayıp, yargıya yüklenmek, itibarsızlaştırmaya çalışmak, darbeyi desteklemek anlamına gelmez mi?

Bir diğer önemli konu, Ergenekon da yalnız askerler yargılanıyormuş, ya da yalnızca onlar ceza almış gibi bir algı yaratıp, ordu severlerin ilgi ve desteğini almak isteyenler; aynı davada onlarca gazeteci, siyasetçi, akademisyen, sivil insanın da yargılandığını ve ceza aldığını gizlemeye çalışıyorlar.

Mahkeme kararları içerisinde en çok dikkat çekenlerden biri de Mehmet Haberal’ın tahliye kararıydı kuşkusuz.

Aynı konumda bulunan diğer sanıklara uygulanmadığı halde henüz tahliyesini gerektirecek süreyi doldurmamış olmasına karşın tahliye edilmesi hayli tartışılacağa benziyor. Bu durumu aydınlatacak olan da yine gerekçeli karar olacaktır.

Yargıtay tarafından karar kesinleşmeden sanıkları mahkum etmek doğru olmasa da hukuk nezdinde bu insanların hükmen tutuklu olduğunu, bu insanların “o kadar da masum olmadığı” gerçeğini de kabul etmek zorundayız.

Mahkeme kararının hemen sonrasında İlker Başbuğ’un sosyal medyadan görüşlerini nasıl paylaştığını da anlayabilmiş değilim.

Anlayamadığım bir önemli konu da, Balyoz ve Ergenekon sanıklarının neredeyse tamamının 12 Eylül darbesi sırasında da aktif görevde olduklarını unutan o dönem mağdurlarının, nasıl birden bire “asker sever” ve kimilerinin de “darbe sever” haline geldikleri!

Kuşkusuz bu denli yüksek cezalar, darbeciler için bile olsa toplum vicdanında rahatsızlık yaratıyor. İddianameyi okuma zahmetine bile katlanmayan, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmayı meziyet sananlar, bu karara tepki gösterecek ve hatta bu tepkilerini farklı protesto biçimlerinde uygulamaya koyacaklardır.

Ancak asıl tehlikeli olan, henüz ulaşılamayan kimi uykudaki Ergenekon Silahlı Terör Örgütü hücrelerinin faaliyete geçerek eylemler yapmaya, ülkeyi yeniden bir kaos ortamına sürüklemeye çalışmaları.

Kimi sanıkların duruşma salonunda bile tehditler savurması boşuna olmasa gerek!

Sonuç olarak, Derin Devlet mahkum oldu. Kim tarafından ve hangi yöntemle yapılırsa yapılsın, darbelerin bir insanlık suçu olduğu mahkeme kararlarıyla da tescil oldu.

Darbeci zihniyet kamuoyu vicdanında da mahkum oldu.

Şimdi yeniden ve tüm toplumla barışma zamanıdır.

Barış dostlarla yapılmayacağına göre, geçmişte suç işlemiş de olsalar, darbe planlamış, darbeye teşebbüs etmiş de olsalar, bu insanlar da toplumun belli kesimleri tarafından kabul görüyorsa, toplumun huzur ve mutluluğu adına, terör örgütü yöneticileri gibi onlarla da barışmak, bir arada yaşamak zorundayız.

Kin ve düşmanlık üzerine bir hesaplaşma kimseye bir yarar sağlamaz.

Darbeciden de kahraman olmaz.