Gerçi yoğun sis, Bolu'nun, ülkenin eşsiz güzelliklerinden birine sahip doğasını doya doya seyretmemizi kısmen engellemiş olsa da Ankara'nın, o boğucu siyasi ikliminden kısa süreliğine de olsa biz Başkentlileri uzaklaştırmıştı.

İstanbul'dan gelen grup için tam olarak aynı ruh hali söz konusu değildi belki, ne de olsa onlar, “Ankara'nın en çok neyini seversiniz?” diye sorulunca,  “İstanbul'a dönüşünü.” diyenler kategorisindendi. Neyse, Bolu'da bulunmamızın nedeni,  Abant Platformu'nun, 34'üncüsünü düzenlediği konferans aracılığıyla,  Türkiye'deki demokrasi sorununun, benim tanımımla krizinin çözümüne bir nebze de olsa katkı sunmaktı. Ne var ki, korku iklimi yaratılarak, insanların sindirilerek susturulmak istenmesi hali, ülkenin neresine giderseniz gidin peşinizi bırakmıyor. Biz, 100'e yakın, siyasetçi, gazeteci, akademisyen, STK temsilcilerinden oluşan grup, bir otelde düzenlenen konferansın ilk günkü oturumuna, biraz ötemizdeki Abant İzzet Baysal Üniversitesi'nde görevli 6 öğretim üyesinin, sabahın köründe evlerinde ve okuldaki çalışma odalarında arama yapıldıktan sonra gözaltına alındıkları haberleriyle başlıyorduk. Gerekçe, 1.128 akademisyenin, Güneydoğu'da şiddetin sonlandırılması için yayımladıkları bildiriye destek vermiş olmaları idi. Meğersem aynı gün sabahın köründe bir baskına, bizden bir katılımcı da maruz kalmış, konferansta öğrendik.   Konferansın ilk gün sabahki açılış oturumunda, emekli asker, Taraf yazarı Namık Çınar'ın, katılımcılarla paylaştığı havadis, ülkedeki kaos ve korku ikliminin,  tek tek bireyler üzerinde nasıl da hissettirilmekte olduğunun bir yeni tezahürüydü. Jandarma, sabahın köründe Çınar'ı otel odasında uyandırıyordu. Sebebi, Çınar'ın, bir yazısından dolayı Cumhurbaşkanına hakaret ettiği gerekçesiyle hakkında açılan bir soruşturma idi ve jandarma kendisini sorgulamak üzere karargaha götürecekti. Aslında, Çınar, bu davadan çoktan beraat etmişti ama Bolu jandarmasının bundan haberi yoktu!.  Çınar, “Neyse ki, yanımda beraat ettiğime dair mahkeme kararı taşıyordum da, kolluğu savuşturdum.” diyordu. Ama sinirleri bozulmuştu bir kere. Konferansın yapıldığı otelin önünde küçük bir grubun, platformu sabote etme girişimi de olmuş ama kolluk tarafından kısa sürede bertaraf edilmiş neyse ki. Derler ya, “Korkunun ecele faydası yok.” diye. Yani korkarak kendine gelecek bir kötülüğü önleyemezsin, o zaman mücadele etmelisin o korkuyu, her nereden kaynaklanıyorsa, yenmek için.

Maruz kaldığı şiddetli mahalle baskısı yüzünden bir süredir ara vermek zorunda kaldığı toplantılarını bu kez gerçekleştiren Abant Platformu'nun katılımcıları arasında, daha önce bu toplantılara gelmeyen isimler de vardı. Farklı siyasi görüşlerden olsalar da katılımcıları bir araya getiren ortak özellik; can çekişen demokratik sistemin hayata döndürülmesine katkı sunmak, dolayısıyla içinden geçilmekte olan olağandışı durumdan hukukun üstünlüğü ile galip çıkmak. Toplantı sonunda yayımlanan bildiride vurgulandığı üzere, demokrasi dışı dayatmalar asla kabul edilemezdi.

Bu dayatmalar; otoriterliğin tesis edilmesi ihtimali, buna karşı bir askeri müdahale, bir iç savaş gibi riskler şeklinde okunabilir. Eski AKP'li vekil  Reha Çamuroğlu'nun konferansta yaptığı konuşmada, “Olağanüstü dönemlerden geçiyoruz, bu durum olağan şekilde sonlanamaz.” mealinde sarf ettiği sözlerine kulak kabartmak gerekiyor.  

Bir akademisyen kulağıma, ironik biçimde şöyle fısıldıyordu;

“Allah korusun bir darbe olursa yine bizler, cuntaya karşı Erdoğan'ın hakkını savunmak zorunda kalabiliriz!.”

Demokrasi krizi çözülmezse eğer Türkiye'yi büyük felaketlerin beklediğini görmek istemeyenlere hatırlatılır.