New York  şehri Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 68. toplantısı nedeniyle hareketli günler yaşıyor. Trafik yoğun, güvenlik önlemleri üst düzeyde.  Şehre dünyanın her ülkesinden akın eden diplomatik heyetler şehrin dokusuna ayrı bir ciddiyet katıyor.

Dünya gündemine New York’ta gerçekleşen toplantıdan düşen, İran’ın yeni Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani ile başlayan ‘reform’ süreci... İran cumhurbaşkanları için Birleşmiş Milletler Genel Kurul toplantılarının hep özel bir anlamı var... Dünya kamuoyuna seslerini duyurmak için nadir fırsat olarak gördükleri bu toplantılar İranlılar için özel bir anlam taşıyor.

Ruhani’nin seçilmesi ile başlayan, İran dış politikasının yeni bir imaja bürünme çabası ve reform vurgulu yeni halkla ilişkiler kampanyası zirvesini bu hafta yaptı. Ruhani’ye toplantıda İran’ın tek Yahudi milletvekili olan Siamek Moreh Sedgh eşlik etti. Ruhani, gazeteci Christiane Amanpour ile yaptığı mülakatta Yahudi soykırımının varlığını kabul etti. Bu hamle, İran’ın dünya kamuoyundaki izolasyonunu ve sert söylemini Ahmedinejad dönemine maletmek için kullanılan bir strateji olarak okunabilir. Zira Yahudi soykırımının inkarı konusunda yeni hükümet  Ahmedinejad dönemini suçluyor. İran’ın yeni ve reformist olduğu iddia edilen söylemi rejim içindeki esas belirleyici aktörleri suçlamadan, yeni bir imaj oluşturmak için  Ahmedinejad eleştirisi üzerine kuruluyor. Yine de Ruhani’ye Iran içinden yanıt gecikmedi. İran devlet televizyonu mülakatın yanlış çevrildiğini iddia eden bir haber geçti.

İran’ın bu yeni imaj kampanyası temkinli de olsa dünya kamuoyunda bir karşılık bulmuş gibi görünüyor. Amerikan hükümetinden İran konusunda gelen yumuşak mesajlar ve jestler uzatılan elin karşılık bulabileceğini gösteriyor.

Tüm bunlara rağmen Amerikan medyasının Birleşmiş Milletler Genel Kurul toplantısı üzerinden uzun uzun tartıştığı husus Başkan Barack Obama’nın dış politikasının genel hatları oluyor. Obama’nın toplantıda yaptığı konuşmanın genel hatları Amerikan dışpolitikasının son dönem icraatlerini ve elbette icraatsizliklerini savunma üzerine kuruluydu. Özellikle Suriye meselesinde Amerikan dış politikasına hakim olan gel-gitli ve isteksiz pozisyon, Amerikan iç kamuoyunda tartışılan bir husus. Kimyasal silah kullanımının kırmızı çizgi olarak ilanından sonra bu konuda geri adım atılması, Amerikan medyasında Amerika’nın caydırıcılığına dair soruların ayyuka çıkmasına sebep veriyor. Ve tüm bu hususlar ilerleyen zamanlarda daha derinleşecek bir tartışmaya bağlanıyor. Bu tartışmanın ana hattını ise Amerika’nın dünya siyasetinde rolünün ne ve nasıl olmasına ilişkin sorular belirliyor.