Yeni seçilen muhalif milletvekillerinden biri, kendisi gazeteci kökenlidir, seçim sonuçlarının hile ile sağlandığını iddia etmiş. Dediği şu: “Dijital yazılımla işi bitirdiler.”

Böyle konular benim ilgi alanıma girer ya,  “Ne dersin?” diye soran sorana.

Dediğimi sizinle de paylaşayım: “Eğer bir hile söz konusu olsaydı, AK Parti kendi oyunu yüzde 41.9’da, milletvekili sayısını da 295’te bırakır mıydı?”

AK Parti bu seçimin yaralılarından biri. Zaten o yüzden, seçimden ilk turda ve yüzde 52.5 oy alarak zaferle çıkan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, “Milletimizin sandıkta partimize verdiği mesajı aldık” deme ihtiyacı duydu.

CHP endişesini İnce hesaba katmadı

Seçim sonuçlarını daha makul bir değerlendirme süzgecinden geçirmek şart. Benim burada günlerdir yapmaya çalıştığım gibi…

Bugün bu değerlendirmelere bir yenisini ekleyeceğim.

Önceki gün, oyunu her seçimde AK Parti’ye ve Tayyip Erdoğan‘a vermiş, ancak bu defa farklı biçimde kullanmaya kararlı görünen bir grubun kendi aralarındaki konuşmalarına tanık oldum.

Eski bildiklerinden bu defa da şaşamamış, oylarını götürüp yine AK Parti ve Tayyip Erdoğan‘dan yana kullanmışlar.

Konuşmalarından, bu kararı vermelerinde, CHP’nin seçim öncesinde gördüğü ilgiden etkilendikleri sonucunu çıkardım.

Şaşırmayın. Buna göre, Muharrem İnce‘nin kendini ‘farklı bir CHP’li’ olarak tanıttığı kampanya sırasında CHP mitinglerinin gördüğü alışılmadık ilgi, hem kendisine hem de partisine iyi gelmemiş görünüyor.

“CHP iktidara geliyor” endişesiyle AK Parti’ye ders vermekten vazgeçmiş olabilir pek çok kişi…

Aslına bakarsanız, seçimin ikinci tura kalması halinde Muharrem İnce‘nin kazanabileceğini düşündüğünü belli edenlere, “AK Parti’ye oy veren muhafazakar seçmenlerin eli, hiç değilse büyük çoğunluğu için bunu söylüyorum, CHP’li birine oy vermeye gitmez” uyarısında bulunmuştum.

Muhafazakar sıfatını hak eden seçmenler üzerinde kısaca ‘CHP sendromu’ diye adlandırılabilecek bir ruh halinin büyük etkisi vardır. Tek parti dönemi, çok partili dönemlerde CHP’nin pek çok hassas konuda aldığı tavırlar ve CHP’li bilinen bazı tiplerin her dönemeçte ağızlarından çıkarak kayıtlara geçmiş yakışıksız sözler hemen akıllara gelir.

Hatırlamayanlara da bu son seçim sürecinde AK Parti sözcüleri hepsini hatırlattı.

Sosyal medyadan, WhatsApp gruplarından gönderilen “CHP iktidara gelir veya CHP’li biri cumhurbaşkanı olursa nelerle karşılaşılır” tarzındaki mesajlar da sürekli aynı endişeyi kitlelere iletmiş oldu.

Medyada AK Parti’nin itibar ettiği kalemler de, “Ders vereyim derken kantarın topu kaçarsa”neler olabileceğini yazıları ve TV yorumlarıyla kitlelerle paylaştılar.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da kampanya sırasında diğer partileri bir tarafa bırakıp sadece CHP’yi ve adayı Muharrem İnce‘yi muhatap alarak kendisine seçmen olmuş kitlelerin o ruh halini başarıyla deşti.

Muharrem İnce‘nin İzmir’de, Ankara’da, Diyarbakır’da ve İstanbul’da meydanlara topladığı CHP tarihinde hiç görülmemiş kalabalıklar da, o ruh halini körükleyerek, hem İnce‘nin hem de CHP’nin aleyhine çalıştı.

Ders vermekten vazgeçtiyse pek çok AK Parti seçmeni, bunun bir sebebi de İnce‘nin miting kalabalıkları olabilir.

Kalabalıklar AK Parti kitlesine “CHP geliyor” ürküntüsü verdi.

Benim aklıma, o ruh halinin baskın geldiği ilk olay geliyor.

Tek parti döneminin sonunu getiren 1950 seçimi öncesinde, İstanbul’un hem valisi, hem belediye başkanı, hem de CHP il başkanı olan Prof. Fahrettin Kerim Gökay‘ın, o sıralar Saraçhane’de yapılan CHP’nin İstanbul mitinginde, kendisini dinlemeye gelmiş kitleyi İsmetİnönü‘ye göstererek “İşte Paşam İstanbul” dediği bilinir.

Bayağı kalabalıkmış o gün Saraçhane Meydanı.

Ertesi gün sandık başına giden İstanbul seçmeninin büyük çoğunluğu Demokrat Parti’ye oy vermişti ama…

CHP’nin güçlü görünmesi kendisinin aleyhine oluyor; o gün de öyleydi, bugün de öyle galiba…

Saadet’in oyları da bundan etkilendi

Değerlendirmem doğruysa, bundan bir başka partinin daha olumsuz etkilendiği sonucunu çıkarabiliriz.

Saadet Partisi’nin…

AK Parti’ye güçlü bir ders verme niyeti kitlelere hakim olsaydı, oyların gidebileceği partilerin başında Temel Karamollaoğlu‘nun çıkışlarıyla ilgi toplamış olan Saadet Partisi geliyordu. CHP’nin iktidar olması veya CHP’li birinin cumhurbaşkanı seçilmesi endişesi Saadet’in de aleyhine çalışmış olabilir.

Üstelik, CHP’nin de içinde yer aldığı ‘Millet İttifakı’nı tercih etmesi de, Erbakan da geçmişte CHP ile koalisyon ortaklığı yapmış olmasına rağmen, Saadet’in aleyhine kullanıldı.

Temel Karamollaoğlu, herhalde bunu öngörüp, o kitlenin yadırgamayacağı farklı bir cumhurbaşkanı adayı arayışı için çaba göstermişti.

Oyu yüzde 7 civarında kalan Meral Akşener‘in “Ben seçileceğim” boş iddiasıyla engellediği seçenek…

O durumda ne olurdu bilmek mümkün değil, ama mevcut durumda ne olduğunu görüyor ve var olan sonucu değerlendirmeye çalışıyoruz.

“Hile yaptılar” demek yerine akılcı tahlillere ihtiyaç var.