Malum, ABD, Kanada ve adlarını sanlarını bile bilmediğimiz dört Pasifik ada ülkesi...
Bu yalnızlaşma tablosu son bir ay içinde üç defa çıktı ortaya. Birincisi, Filistin'in BM'de "Üye olmayan gözlemci devlet" statüsü elde ettiği oylamaydı. Bu oylamada Filistin'in talebi için 138 ülke evet, 9 ülke hayır oyu kullandı, 41 ülke çekimser kaldı. "Hayır" diyen ülkeler İsrail, ABD ve Kanada'nın yanı sıra Çek Cumhuriyeti, Panama ve Pasifik ada ülkeleri Marshall Adaları, Mikronezya, Nauru ve Palau idi.

Ardından ikinci oylama geldi. Bu kez konu İsrail'in nükleer tesislerinin incelemeye açılmasıydı. BM Genel Kurulu'nun, İsrail'e nükleer programını bir an önce incelemeye açması çağrısı yapan ve Orta Doğu'da nükleer silahları yasaklamak için üst düzey toplantıyı destekleyen karar tasarısı 6'ya karşı 174 oyla kabul edildi. Tasarıya ret oyu veren ülkeler yine İsrail, ABD, Kanada, Marshall Adaları, Mikronezya ve Palau idi.

Ve dün, yalnızlaşma sürecinin bir başka tezahürü çıktı ortaya. İsrail'in, Filistin'in BM'de kazandığı yeni statü sonrası 'E1' koridoru olarak adlandırılan ve Batı Şeria'yı ikiye böleceği bilinen alanda inşa edeceğini söylediği 3 bin kişilik yerleşim yeri planına Avrupa ülkelerinden ciddi tepkiler geldi. İlk olarak İngiltere, ardından Fransa bu ülkelerdeki İsrail elçilerini görüşmek için çağırdı. Tepkiler bu ülkelerle de sınırlı kalmadı. Rusya Dışişleri Bakanlığı, İsrail'in işgal edilen Filistin topraklarında yeni yerleşim yerleri inşa etmesini sert bir dille eleştirirken Almanya ve Çin de bölgede yapılması planlanan yeni yerleşim yerine karşı çıktı.
Marshall Adaları, Mikronezya Nauru ve Palau'dan ise henüz bir haber alamadık!

"Yeni bir dünya kurulur..."

Evet, BM Genel Kurulu'nun bir yaptırım yetkisi yok. Yaptırım gücü olan Güvenlik Konseyi'nde ise ABD'nin veto yetkisi var. Peki bu durum, İsrail için "her şeyin yolunda" olduğunu mu gösteriyor; yoksa etrafındaki çemberin gittikçe daralmakta olduğunu; yürürlükteki adaletsiz hukuk düzeni yüzünden mahkum edilemese bile, dünya kamuoyunun vicdanında ahlaken mahkum edildiğini mi?

Geçtiğimiz günlerde yazdığım "Erdoğan'ın İsrail politikası" yazılarında vurgulamaya çalıştığım trend de buydu işte. Görünen o ki, eğer İsrail bugünkü politikalarında ısrarını sürdürürse, hayat onun için gittikçe daha zor olacak. Zira dünya halklarının çok büyük bir çoğunluğu artık bu adaletsizliğe dayanamıyor. BM'de veto denen rezalete katlanamıyor toplumlar. İsrail'in göz göre göre genişlemesini eli böğründe izlemek biraz adalet duygusu olan bütün ülkelere ağır geliyor. İran yıllardır nükleer silahları yüzünden tehdit edilip dururken yanı başındaki İsrail'in nükleer silahlarının görmezden gelinmesi Pasifik adaları dışında herkese ağır geliyor. Dünyadan yükselen bu "daha adil bir dünya" talebinin şimdiye kadar idare-i maslahatçı bir politika izleyen Avrupa'yı etkilemesi ve bana kalırsa bu dalganın orta vadede Atlantik kıyılarına ulaşması da kaçınılmaz.

Sanırım, Erdoğan'ın gördüğü ve onu hâlâ İsrail'e karşı bu kadar sert çıkışlar yaptığı, bu arada stratejik müttefikimizle ilişkimizi ciddi tehlikeye soktuğu için eleştirenlerin göremediği bu...

Erdoğan, tarihe iz bırakmayı başarmış her lider gibi, önümüzde uzanan yılların, bugün Filistin sorununu çözülemez hale getiren güç dengelerinde çok önemli değişikliklere gebe olduğunu görüyor, geleceğin güç dengeleri içinde kendine bir rol biçiyor ve o rolü şimdiden oynamaya başlıyor.