GERÇEĞİN DİLİ

Çok şükür, artık ülkemizde öyle ya da böyle her 8 Martta “Dünya Kadınlar Günü” kutlamaları yapılıyor. Bolca karanfiller, çiçekler dağıtılıyor, hamasi nutuklarla kadınların gönlü alınıyor.
Nedir bu 8 mart… Kadınlara çiçek verme günü mü?
Biz hamasi nutukları bir tarafa bırakalım ve 8 Mart’ın tarihine bir göz atalım:
1910 tarihinde Kopenhag’da “Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı”’ 2. kez toplanır. Toplantının en önemli gündem maddesi; Kadın işçilere 8 saatlik çalışma süresi, doğum öncesi izin ve süt izni verilmesidir. Ayrıca kadınlara oy hakkının verilmesi de gündeme alınır.
Neden 8 Mart ?
8 Mart 1857’de New York’lu tekstil işçisi kadınların 16 saatlik çalışmanın 10 saate indirilmesi için yaptıkları grevi anmak üzere 8 mart 1908 tarihinde işçiler tekrar greve giderler. Bu grevi engellemek isteyen Patronlar dışarıdan destek almamaları için kadın işçileri fabrikaya kilitlerler. O gün yangın çıkar ve yangında 129 kadın işçi hayatını kaybeder.
Alman Sosyalist Clara Zetkin, bu konferansta kadın işçilerin anısına 8 Mart gününün “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” olmasını önerir ve kabul edilir. 1977 yılında Birleşmiş Milletler Örgütü 8 Martı “Kadın hakları ve dünya barış günü” olarak ilan edince, ülkemizde her sosyal sınıf tarafından da kutlamaya başlanır.
Kadın haklarının sınıflar üstü tartışılması ve değerlendirilmesini önemsemekle birlikte, emekçi kadınların 8 saatlik iş günü için verdikleri mücadelenin unutulmaması gerektiğini düşünüyorum. Çünkü hala kat edeceğimiz çok yolumuz var.
Ülkemizde, İlk kez 1921 yılında ‘’ Emekçi Kadınlar Günü’’olarak kutlandı.
1975 yılında kurulan İlerici Kadınlar Derneğinin çabalarıyla, 12 Eylül 80 darbesine kadar yaygın olarak kutlanan “Emekçi kadınlar günü” 4 yıl aradan sonra 1984 yılından itibaren tüm ülke genelinde çeşitli biçimlerde kutlamaktadır.

Günümüzde ise yaygın olarak; ülkemizin her kösesinde “Kadınlar Günü” adıyla kutlamalar yapılıyor. Karanfillerle, hamasi söylemlerle kadınların gönülleri hoş tutulup, gözler bağlanıyor. Oysa kadın işçiler hala eşit işe eşit ücret haklarını elde edebilmiş değiller. Günümüz koşullarında 8 saatlik iş gününden bahsetmek lüks sayılıyor. İşsizler ordusu yedekte beklerken, kadın işçiler çok daha fazla eziliyorlar. Önce onlar işten çıkarılıyorlar. Biliyoruz ki birçok kadın işçi yasada var olan doğum iznini, süt iznini bile doğru dürüst kullanamıyor.
80 darbesinden önce “iş müfettişleri” fabrikaları, iş yerlerini gezer, fazla çalışma saatlerini tespit eder, eğer işverenin su istimali varsa ceza keserlerdi. Ücret bordrolarında fazla mesai ücreti, işçilerin analarının ak sütü gibi helaldi.
Bugün kaç işyerinde fazla mesai ücreti var? Kaybedilen her sosyal hak, kadınların
Sosyal haklarından fazladan “Katma değer vergisi” tahsil ediyor.

Biz çiçekleri alalım ama 8 Martın anlamını da unutmayalım.
Sigortasız, güvencesiz çalıştırılan kadın işçilerimizin hakları için, iş kazasına kurban vermemek için sesimizi yükseltelim.

VEEEE…. KADINA ŞİDDET HALA SÜRÜYOR!

Kadınların hala dayak yediği, hatta öldürüldüğü bir ülkede yaşıyoruz. Kocaları tarafından şiddete uğrayan kadınlar devlet tarafından korunmuyor. Bugün dört kadından biri şiddet mağduru. Şiddete uğrayan Kadınlar, devlet tarafından korunmalı ve yaşamları güvence altına alınmalıdır. Kadına karşı yapılan her türlü ayırımcılığa son verecek politikalar hayata geçirilmelidir.

Mecliste daha çok kadın vekil istiyoruz.
Evet, kadınlar her konuda eşitlik istiyor. Temsil hakkını kullanmak istiyor. Kadın milletvekillerinin TBMM.’de %9 larda kalmasını istemiyor. Daha çok kadın meclise girmeli ve kadın haklarının önünü açacak çalışmalar yapmalıdırlar.

Bu yıl 8 Martta, kadına her alanda eşitlik verilmesi için taleplerimizi yükseltelim.

Nermin Alpay

Not : 6 Mart Pazar günü saat 14:00’de Akçakoca Belediyesi Nikah salonunda
Kadınlar günü kutlaması yapılacaktır.