“Batı dünyasında dine karşı konulan bütün mesafeler, din karşıtı ideolojiler, sekülerizm, dünyevileşme dindarların tartışmalarından meydana gelmiştir. Dindarlar birbirleriyle yüzyıl boyunca mezhep çatışmalarına girdiler. Genç kuşaklar ‘din buysa biz o dünyada yokuz’ dediler. Bugün İslam dünyasında da bu anlamsız, bu beyhude tartışmalar, dindarların birbirleriyle ilgili anlamsız güç kavgaları, güç tutkuları genç kuşakların zihninde aynı neticeleri doğuracak diye endişe ediyorum. Eğer ‘din, dindarlık buysa biz burada yokuz’ diyecekler diye endişe ediyorum.”

Alıntıladığım bu önemli cümleler, Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez’e ait. Cemaat’le hükümet arasındaki kavganın her gün yeni bir ivme kazandığı bir ortamda söylenmiş olması önemini daha da arttırıyor. Ancak onun bu endişeleri başbakan tarafından yeterince ciddiye alınmamış olacak ki, her konuşmasında “paralel devlet”, “örgüt”,“şebeke” vb. ithamlarla andığı Cemaat yönetimini, tamamen dini bir retorik üzerinden suçlamaya, itham etmeye devam ediyor. Dünkü “Yüzyılın İslam Kültür Hizmeti Onur ve Hizmet Ödülleri” töreninde de, pek çok İslam bilgininin ve tabii ki Mehmet Görmez’in karşısında, büyük bir hiddet ve şiddetle suçlamalarını sürdürdü:

“Yaşadığımız fetret gelip geçer, maruz kaldığımız ihanetler hiç şüpheniz olmasın milletin engin feraseti karşısında eriyip yok olup gider. Bu medeniyet öyle bir medeniyettir ki yalancı peygamberleri, sahte velileri, içi boş, kalbi boş, zihni boş âlim müsveddelerini bünyenin virüsü reddettiği gibi reddetmiş ve tarihin çöplüğüne mahkûm etmiştir. İlmi iktidar vasıtası olarak görenleri bu medeniyet yine mahkûm edecektir. İlmi bir sihir gibi bir efsunlama vasıtası gibi görenleri bu medeniyet yine reddedecektir. İlmi güç için, şantaj için, şebekeleşme ve örgütlenme için bir istismar aracı olarak kullananları bu medeniyet hiç kabullenmemiştir. Göreceksiniz yine kabullenmeyecektir. İman, dilde kalmayıp kalbe indiğinde imandır. İlim kitapta, cübbede kalmayıp akla ve gönle girdiğinde ancak ilimdir. Yunus’un ifadesiyle; dervişlik olaydı taç ile hırka, biz dahi alırdık 30′a, 40′a.”

Benim ödül töreninde dinlediğim ve Sabah gazetesinin internet sitesinden aktardığım bu ifadeler, Diyanet sitesine girerken ayıklanmış ve yukarıda koyulaştırarak aktardığım bölüm epeyce kısaltılarak verilmiştir. Bu tavır “özetleme” gibi bir gerekçeyle açıklanabilir ama bence esas sebep, Görmez’in yazının başında alıntıladığım endişelerinde gizli. Başbakanın günlerdir Cemaat’i şeytanlaştırma operasyonunu dini retorik üzerinden gerçekleştirmesi, son konuşmasında ayıklanan cümlelerin bu retoriğe uygun olarak kurulmasından kaynaklanıyor kanımca. Sayın Görmez’in bu tutumu son günlerde hasret kaldığımız mümince bir tavırdır, bu yüzden kendisini kutluyorum.

Başbakan üslubunda, sertliğinde ve ithamlarında ifrat seviyesinin en üst noktalarında gezdiği için inandırıcılığını kaybediyor. Bugün pek çok kişi Cemaat’le hükümet arasındaki kavgada, Cemaat’in çok yanlış bir tutum içinde olduğu fikrinde ortaklaşıyor ve bu gerekçeyle hükümetin arkasında duruyor olabilir. Ancak başbakanın bu müfrit tutumu, Cemaat’e geçmişte de sempatisi olmamış benim gibi birini bile rahatsız edebiliyorsa, burada bir yanlışlık var demektir. Bırakalım hakkaniyeti, adaleti, merhameti –sırf reel politik açıdan bakıldığında bile- geçmişte Cemaat’e karşı benden daha sıcak duygular beslemiş AK Parti’li tabana mensup pek çok kişide, bu kadar ağır ifadelerin rahatsızlık yaratması, Cemaat’in mağdur edildiği duygusunu oluşturması ihtimal dâhilindedir. Bu kavga patlamadan önce, Hizmet’in tabanı ile AK Parti’nin tabanı sınırları belirsiz bir biçimde iç içeydi ve hâlâ da tam bir ayrışma gerçekleşmiş değil. İnsanlar şaşkınlık içinde birbirlerinin yüzlerine bakıyor ve ne yapacaklarını bilemiyorlar. Öfke ve düşmanlıkla bölünmüş iki büyük cephe yaratmanın siyaseten ne kadar akılcı olduğunu bir kez daha düşünmek gerekmez mi?­­

http://serbestiyet.com/sekulerizm-dindarlarin-tartismalarindan-meydana-geldi/