Manşetler ve sütunlar buram buram ‘operasyon’ kokuyor...

Operasyonel medya’ oldukları yüzlerine vurulduğunda kızıyorlar. Yeni taktikleri, yaptıklarını gözlerden saklamak için, oyuna gelinmesini engelleme yolunda mücadele verenlerle uğraşmak... Her gün pek çok gazetede sağduyulu köşelere saldırılan yazılar okuyoruz; sanki tek kalemden çıkmış gibi aynı hedefi aynı üslupla dövüyorlar...

Geçmişte 1 Mart tezkeresi (2003) Meclis’ten geçsin diye gerçekleri yamultmaktan çekinmeyen, yalan haberleri manşetlerine taşıyan, kanal kanal dolaşıp savaş kışkırtıcılığı yapanlar, şimdi de devredeler. Aklınıza gelebilecek her türlü tezvirat, gazete köşelerinden ve TV ekranlarından, kesif bir biçimde kamuoyuna sunuluyor.

Arada önemli bir fark var: ABD’ye Türkiye topraklarında askerlerini konuşlandırıp Irak’a saldırma imkânı sağlama söz konusu olduğunda gözü kapalı savaş kışkırtıcılığı yapılıyordu, tıpkı ihtilâfın başlangıcında rejimin birkaç gün içerisinde çökebileceğinden hareketle Suriye’ye derhal müdahale edilmesini istedikleri gibi; şimdi ise muhaliflere destek verildiği iddiası eşliğinde yıpratıcı yayınlar yapılıyor...

Savaş isteyen onlar değilmiş gibi ‘savaş çıkaracak’ diye hükümeti suçluyorlar...

Çelişki, ama anlaşılabilir bir çelişki: Tezkere öncesinde önemli olan Saddam’ı kötü ve rejimini çabuk yıkılır göstererek Türkiye’yi savaşın içine çekebilmekti; ‘operasyonel medya’ bütün dikkatini bunu sağlamaya veriyordu. Şimdi ise sorun Suriye veya Baas rejimi değil ‘operasyonel medya’ için; dertleri Ak Parti hükümetini gözden düşürmek...

Baas rejimini devirmek, Beşşar Esad’ı yönetimden göndermek mi istiyorlar? Başlarda belki, ama ‘operasyonel medya’nın şimdi öyle bir derdi yok. Muhalif güçlerin başarılı olmasını mı istiyorlar? Başlarda belki, ama artık öyle bir dertleri kalmadığından Özgür Suriye Ordusu’nun aşırılıkları gündemlerinde.

İleriye doğru adım atsa da, frene bassa veya geri vitese taksa da siyasi iktidarı yaralayacak biçimde yayın yapıyorlar.‘Operasyonel medya’ için tutarlılık, çelişkisizlik diye bir ölçü, medya etiği diye bir standart olmadığından, yayınlarının hedefi her gün değişebiliyor.

Değişmeyen tek özellik, eleştirilerinin hedefi... Beşşar Esad’la iyi geçinilmesi kabahatti, sonradan aranın açılması eleştirildi; sınır ötesine asker göndermek istediğinde de, yaptığı yardımı mültecilere kucak açmakla sınırlı tutsa da eleştiriliyor hükümet... Bazısı Amerikancı bulduğu için, kimisi Amerika’yla ters düştüğü için saldırıyor izlenen politikaya...

Geçmişte bugünkünü andıran ‘operasyonlar’ ile istediği sonucu alabilmişti medya. Kaç hükümet böyle yıkıldı. Bu defa da beklediği, siyaseti felç etmek, çözümsüzlüğe sevk etmektir; bunu sağlamak için kullanmayacağı hiçbir değer, çiğnemeyeceği hiçbir kutsal yoktur. Sonuç alabilmek amacıyla melekle de şeytanla da ittifak kurabildiklerini önceki deneyimlerden biliyoruz. Siyasilerin medya-karşıtı söylemlerinin işlerine çok yaradığını da...

Umarım, siyasiler de bunları unutmamışlardır.