Rusya, Suriye ve de İran’ın attığı her adım Türkiye’yi Suriye’ye çağırıyor. “Geliyoruz ulan” diye bağıranlar da bunu delikanlılık sanıyor.

 Ankara katliamının tarzı üzerine kafa yoruyoruz. Hükümet bunun PYD-YPG icraatı olduğunu söylüyor.

 Amerikan yönetimi de aslında “Bunu YPG’ye saldırı için gerekçe yapmayın” anlamına geliyor.

 Obama yönetiminin ve Avrupa’nın, Türkiye’nin bataklığa girmesini istediğine dair bir işaret bulunmuyor. Tam tersine, Batı şu anda, YPG olayına ne kadar kızılırsa kızılsın, Türkiye’nin bataklığa saplanmasını isteyen bir pozisyonda değildir.

 Türkiye’nin bataklığa boynuna kadar saplanmasını kim ister? diye sorduğumuz zaman da Rusya ve Suriye hemen verilecek cevaptır. Onlarla sıkı sıkıya saf tutmuş olan İran’ın da aynı tavırda olduğu düşünülebilir.

 Ankara’nın Suriye toprağında, Rusya ve Suriye ile sıcak çatışmaya girmesini en fazla isteyecek olanlardan biri de tabii ki PKK’dır.

 Böyle bir çatışmanın arkasından ortaya çıkabilecek her türlü yeni durumun kendine kuvvet kazandıracağını görecek kadar tecrübesi vardır PKK şeflerinin.

 Manzara bu kadar açıkken “Geliyoruz ulan” diye bağıranlar, eğer bazı oyunların içinde değillerse, bayağı izan fukarasıdır.

 Dost-düşman hesabını açıkça yaparsak, “Haydi girin, gösterin günlerini” diyenler, “girelim” diyenler düşmandır, “asla macera girmeyin” diyenler dosttur.

 Ülkemiz şu anda zayıf bir dönemindedir, içerdeki savaşın tahribatı katlanarak artmaktadır. Bu yaraları kangren haline gelmeden sarmanın yollarını aramak yerine yeni bir tahribat alanı açmamızı isteyenlerin hamaset dışında getirebildikleri bir mantıklı izahat da yoktur.

 Adamlar sürekli “gel gel” yapıyorsa buna karşılık asla “geliyoruz ulan” diyemeyiz. Türkiye’nin çekilmek istediği kanlı oyunu, bütün unsurlarıyla teşhis etmek ve en serinkanlı politikaları oluşturmak zorundayız.

 Sürekli konuşmak, her tarafa en sert cevapları yetiştirmek için çabalamak da her zaman “kuyruğu dik tutmak” diye algılanmaz. Durum bu kadar ciddiyken, üslubun da bu ciddiyete uygun olması beklenir.