Bizim milliyetçiliğimiz halen zor anlarımızda bir manevi dayanak olarak tırmanıyor. Sıkıntı büyüdükçe de milliyetçiliğimiz yerli yersiz kullanılan bir araçtan ibaret kalıyor.

 

Hayatın gerçeklerinin milliyetçiliği düşürdüğü alanlardan biri de spor. Ülkemizi sonradan vatandaş olmuş sporcular temsil eder ve altın madalyalarımızın çoğunu onlar alırken milliyetçilik yapmak kolay değil.

 

Futbolda 11’i de yabancı olan futbolculardan oluşan takımlar “milli” liglerde sahaya çıkıyor. Rus takımının bize attığı golü, aslında bir İtalyan atıyor. Katalan milliyetçiliğinin sembol kurumlarından Barselona futbol takımı İspanya şampiyonu olursa, bizim çocuğumuz Arda’nın katkısına çok sevineceğiz.

 

Sıkıntılı anlarda milliyetçilik bayrağı sallayarak durumu atlatmak artık eskisi kadar kolay değil. Çok yakında yaşadığımız ve olumsuz etkileri halen devam eden Rusya krizi bunun açık bir örneği.

 

Rus uçağı düşürüldükten sonra yapılan milliyetçi edebiyat günlerce, haftalarca inanılmaz boyutlarda devam etti. Rusya’nın aldığı ağır ambargo kararlarının ardından hayatın gerçekleri başladı.

 

Ve gerçek şu ki, Ankara geri adım atmak, Türk basınında en çok hakaret edilen kişilerden biri olan Rusya başkanı Putin ile anlaşmak zorunda kaldı.

 

Son ekonomik sıkıntıların teşhisini yapar, nedenlerini tartışırken yine milliyetçi havalar basılmasının gerçekte bir faydası olmadığı, ancak günü geçirmeyi sağladığı da ortada.

 

Hükümet, doların tırmanışının etkisini azaltmak, ekonomiyi tekrar canlandıracak tedbirler almak durumundaydı ve dün bunları açıkladı.

 

Siyasette mecburiyet diye bir şey yoktur. Siyasi tercihler vardır ve bu tercihler ekonomiye zarar veriyorsa bunun tamiratı milliyetçi edebiyatla olmaz, hiç olmamıştır.