Yakından tanıdığım insanlar var... Kimilerini görece uzun zamandır tanıyorum... Karşılıklı konuştuğumuzda birbirimizi gayet güzel anlayabildiğimiz, karşılıklı birbirimizi dinleyebildiğimiz ve genel olarak da birbirimizi sevdiğimiz insanlar... Aynı masada olmaktan zevk aldığım, karşılıklı aynı konularda espriler yapabildiğimiz ve birlikte olmaktan mutlu olduğum insanlar... Geçmişte aynı siyasal hareketteki kişi kültünü birlikte eleştirdiğimiz, at gözlüğü takmış gibi "siyasal disiplinin" dışındaki dünyayı görmek istemediğimiz ve zinhar siyasal disiplini eleştirmediğimiz günleri bazen de gülerek hatırladığımız insanlar...

Bugün tamamen bir tarikat disiplininde kamplaşmış ülkede hangi kampta olursa olsun, sanki geçmişi hiç yaşamamış gibi at gözlüğü takmışcasına biat eden insanlar... Yukarıda sözünü ettiğim insanlar işte aynı insanlar... Motivasyonları bir tek insan üzerine odaklanmış... Bir kısmı Tayyip Erdoğan'a tapmak, diğer taraf Tayyip Erdoğan'dan nefret etmek üzerine kuruyorlar bütün siyasi tavırlarını... Yani toplumun aynası gibi... Bunların arasında da nadiren benim gibi, hiç bir kampa biat etmemiş tek tük insanlar var...

Tayyip Erdoğan'a tapanlar öyle bir haldeler ki, kulakları tetikte... Aport vaziyetinde bekliyorlar... Tayyip Erdoğan bir şey mi dedi, bir talimat mı verdi, birileri Tayyip Erdoğan'ı eleştirdi mi, gerilmiş mancınık gibi siperlerinden fırlıyorlar ve hemen Erdoğan'ı koruma birlikleri refleksiyle, nedir ne değildir demeden savunmaya geçiyorlar... Bunlardan bazıları uzun teorik açıklamalar da üretiyorlar... Bizim "en çok bildiğimiz" Marksist ifadeler, biraz emperyalizm, biraz tam bağımsızlık, ne bileyim biraz da  Erdoğan'a  tanınan "hiç yanılmazlık" hasletiyle kılıç kalkanla saldırıya geçiyorlar... Öyle zamanlarda, bu insanları hiç tanımamışım gibi geliyor bana... Her türlü anlayıştan, tevazudan uzak, savunma/saldırı komandosu gibiler... Yahu hani "bir de şöyle düşünsek" bile diyemiyor insan... Hani "insandır, o da yanılabilir" dedin mi, yandın... Ya Fethullahçısın, ya da derin devlet... Ya da çok yaygın ve bilgiç ifadeyle (hayatlarında solla ilgili hiç bir alakası olmayanlar da dahil) "ne de olsa eski solcu işte" diyorlar sana...

Tamamen ayna yansıması da öbür kamp... Yani Erdoğan'dan nefret edenler... Onlar içinse, siyaset Erdoğan'a küfür etmek, hakaret etmek, yok saymak, sel felaketinden fırtınaya kadar Erdoğan'ı her şeyin müsebbibi görmek... Onlar için de dünya Erdoğan'ın etrafında dönüyor... Hani neredeyse, "Erdoğan yok olsun da ne olursa olsun" sloganı bütün siyasi faaliyetleri... Gözleri öylesine dönmüş durumda yani... Hiç bir siyasal/toplumsal sorunu "Erdoğan kahrolsun" sloganı dışında düşünemiyorlar... Bu slogan dışında hiç bir siyasal/toplumsal sorunun çözümüne ait planları, programları yok... Ait oldukları kampa karşı en ufak eleştiriye tahammülleri yok... Eleştiri yapanlar ya "yandaş" ya da "AKP'li" olarak damgalanıyorlar...

Bu kamplara biat edenlerin okuyucuları da aynı tarikatımsı disiplin içindeler... Kendilerinden olmayanların yazdıklarını okumazlar ya da okudukları bilinsin istemezler... Onlar için yazılar ve yazarlar da damgalanmıştır... Bu ortamda yazı yazmak, fikir üretmek benim gibi kamplara biat etmeyenler için gerçekten zor bir zanaat... Ne İsa'ya ne de Musa'ya yaranmamız mümkün değil... Pek de umurumda değil yaranıp yaranmamak, ama en azından bir kaç cümleyle sohbet ortamı olsun istiyorum ben... Çünkü, en azından benim tanıdıklarım, biliyorum ki hiç bir kişisel çıkar peşinde değiller... Hiç birisinin de bir maddi çıkarı yok... Biraz sakince düşünebilseler, biraz aidiyet duygularından sıyrılıp özgürce etraflarına bakınabilseler, görecekler hiç bir şeyin siyah-beyaz olmadığını (Beşiktaş dışında tabi)... Hem de böylece, desteklemek istediklerine de daha objektif yarar sağlayabileceklerini görecekler... Olur mu... Ben olmasını umut ediyorum... Hep söylüyorum... Ben hala hayal kurabiliyorum...