Türkiye’de medyanın içinde bulunduğu durum, ifade özgürlüğü konusundaki kısıtlamalar ve ülkenin almakta olduğu yol konusundaki endişelerin en fazla dile getirildiği başkentlerin başında Washington geliyor. Daha geçen hafta Demokrat ve Cumhuriyetçi Parti’den 74 senatörün ortak imzasıyla bu endişelerin dile getirilmesi, durumun vahametinin açık göstergesi.

Çünkü hemen hiç bir konuda iki farklı partiden bu kadar çok ismin bir araya gelmesi neredeyse mümkün değildir. Beyaz Saray’dan Kongre’ye, sivil toplum kuruluşlarından medyaya kadar her alanda Türkiye’nin itibar kaybettiği, alay konusu olduğu bir dönemden geçiyoruz.

Bu hafta, bir grup gazeteci Washington ve New York’ta değişik kurumların temsilcileriyle görüşerek hem kendi görüşlerimizi aktaracağız hem de buradaki durumu daha net anlayıp sizinle paylaşacağız. Ama temel sorun kendi içimizde çözülmeli. Bu ülkenin kendine muhafazakar, Müslüman diyen kesimlerinin bunca yolsuzluk, baskı, zulüm karşısında sessiz kalması, kafasını başka yöne çevirmesi temel bir sorun.

TUTARSIZLIĞIN YAPTIRIMI YOK

Unutmamak gerekir ki, Almanya’da Naziler Yahudileri; komşuları kafalarını başka yöne çevirip suça ortak olmayı tercih ettikleri için önce toplama kamplarına gönderdi sonra da imha edebildi. Toplumun çoğunluğunun onayı ve desteği olmadan tüm toplumu etkileyen suçların işlenebilmesi mümkün değildir.

Elbette bugünler de geçecek ve bu ülke, 90 yıllık tartışılan tarihi kadar, son 10-12 yılda yaşadığımız rezillikleri de sorgulayacak. Beş vakit namazını kılan, orucunu tutan insanların ayyuka çıkan yolsuzlukları neden görmezden geldiği, Kabataş yalanlarına inanmayı neden tercih ettiğini sorgulayacak.

Böylesine açık çek herkesi baştan çıkarır. Böyle bir destek sayesinde dün Ergenekon’un savcısı olanlar bugün tamamen tersi bir pozisyona geçip davanın avukatlığını üstlenebilir.

Veya yıllardır ‘Kürt Sorunu’ndan bahsederken sorunun bittiğini ilan etme noktasına gelebilir. Bunca tutarsızlık, farklı pozisyon almanın bu topraklarda da, İslam kültüründe de bir yaptırımı yok çünkü.

VİCDANİ HESAPLAŞMA ŞART

Kimin arabasına binerse onun düdüğünü çalmayı uygun gören bir ahlak anlayışının koca bir ülkeyi getirip dayattığı nokta bu. Kemalizm’i en ağır şekilde eleştirenler, Kemalistler’in 90 yılda yaptığının onlarca katını 10 yıla sığdırmayı becerebildiyse, bu sonuçta her yaptığının toplumun geniş kesimleri tarafından ya görmezden gelinmesi ya da desteklenmesi sonucu oldu.

Bugün gelinen nokta, toplumun birbirinden nefret eden kamplara bölündüğü gerçeğidir. Kendi kampında yapılan hatalara körü körüne destek çıkma, görmezden gelme, karşısındakinin hiç bir sözünü dinlememe bu durumun çıplak bir gerçeği.

Bu kadar bölünmüş, öfkeli bir toplumu hele bu coğrafyada bir arada tutmanın mümkün olup olmadığı 8 Haziran sabahı netleşmiş olacak. Sonuç ne olursa olsun, bu ülkenin Müslümanlarının vicdani bir hesaplaşmadan geçmesi kaçınılmaz olacaktır.