Ey ahali, ey 78 milyon vatandaş hepimiz biliyoruz ki, evladımızı askere seve seve göndermemize rağmen, tezkeresini de heyecanla bekliyoruz.

Askerlik hem vatani bir görev hem de içeride ve dışarıda ülkemize milletimize gelen bir tehdidi savurmak içindir. Böyle bir durum söz konusu olduğu zaman düşmanı öldürmek de var, düşmanın kurşununa hedef olmak da var.

Şayet asker kurşun alırsa gazi, ölürse şehit olur, bunun hem ührevi hem dünyevi değeri tüm değerlerin üstündedir. Bazen 5 çocuklu bir babanın evladı gider, bazen de tek çocuklu ailenin evladı…

Elbette ki kolay bir durum değildir, ama bu ülke, bu millet o aileye borçludur, devletin vazifesi o aileye sahip çıkmaktır, o çocuğun ölmesinden meydana gelen boşluğu doldurmaya çalışmaktır. Manevi açıdan o derde deva olmak çok zor, ama maddeten devletin imkanları ayaklarının altına serilmelidir, çünkü bu acı 78 milyon insanının hayatına katkıdır.

Bir de başka türlü ölümler var ona ne demeli, aynen doğuda da vatandaş huzur ve mutluluk içinde çocuğunu seve seve askere göndermesine rağmen, isteyerek çocuğunu dağa gönderen hiçbir aileye şahit olmadım, iradesi dışında çocuğu dağa giden biri geri getirmek için uğraş vermesine rağmen başaramayınca, olayı kabullenmeye çalışır, bir gün ölüm haberini alınca da huzur içinde insanca yasını bile tutamıyor, bir de ölümün böylesi var. Karakola saldırmış karşılık veren askerin kurşunuyla ölmüş, bomba yerleştirirken üzerinde patlamış, kendisi canlı bomba olmuş..vs. böyle bir yası tutmak insanın acısını yediye katlıyor maalesef.

Fakat ikisinden de sorumlu olan, geriye bıraktığımız ve o günlerin gelişini hiç istemediğimiz, karanlık ellerin içinde olduğu eski devlet anlayışıdır.

Maalesef iyi insan yetiştiremedik, hem pratik uygulamalarla hem eğitim sistemimizle yetiştirdiğimiz niteliksiz gençlik, mutsuz ve umutsuz geleceğinden karamsar ve başkası tarafından rahat yönlendirilebilir bir gençlik oldu.

Dolayısıyla şehit ailelerine selam olsun diyorum, evlatları evlatlarımızdır, aynı acıyı bir nebze de olsa biz de yaşıyoruz, onların çocuğu yerine bizim çocuğumuz da olabilirdi. Ayrıca çocukları dağda öldürülen vatandaşlarımıza da Allah sabır versin, anne yüreği, baba yüreği aynı şekilde acı duyuyor.

Umut ediyoruz Allah bir vesileyle bu yangına bir su serper ve bu bela daha da büyümeden sahili selamete ulaşır. Daha fazla zayiat vermeden bu beladan kurtuluruz.

Hiç kimse bu savaşı hafife almasın, tam da barış huzur beklentimiz varken, hükümet ve devlet karşıtı, milletin huzurunu istemeyen bir blok savaşın başlamasına sebep oldu. Utanmadan “Bu savaşı devlet başlattı” diyenler var. Bu tür müfteri kimselere inanmayalım.

Ülkemizi başkasına bırakacak halimiz yok, devlet hala da sağ duylu davranıyor, nefsi müdafaa yapıyor. İsteseydi Silvan’da dağdan inen 200 kişilik dağ kadrosunu öldürebilirdi. Ama onları anne babalarına bağışladı, bunu da böyle anlamak lazım. Koridor açtı ve tekrar kırsala gönderdi, bu da büyüklüğün işaretidir, devlete yakışan budur, insan öldürmek kolaydır ama giden geri gelmiyor.

Hepimiz dua edelim, kalben, kavlen, fiilen elimizden ne geliyorsa esirgemeyelim olur mu?